ښاغلی مټیق ( چونګښه )

دا ښه نده چې یو څوک وڅرل شي ، همداسې نده ووتر ؟ )) .ووتر لږ څنډ نه وروسته په شرمېدلې بڼه وویل : (( زما زړه غواړي وپوهیږي چې هغه  په رښتیا هم یو مټیق دی او کنه ؟ )) .سیتا په داسې حال کې چې په قهرجنه بڼه له دوي څخه لرې کېده  وویل : (( ښه نو ، بیا سبا ته یې ښوونځي کې راته څرګنده کړئ )) .ووتر سیتا ته وکتل  او بیا د دنیس  پرخواته ورروان شو ،=.ښاغلی فرانس  د واټ پر مخ په لوړو ګامونو سره روان و ، ووتر او دنیس هم له هغه نه په لږ لرې واټن ، د هغه څارنه کوله ، او دې ته یې هم پام و چې ښوونکی یې و نه ګوري . ښاغلي فرانس کله کله د مغازو  ویترینونو ته هم ورکتل  او بیا به یې  ژر ژر ګامونه واخیستل .ووتر وپوښتل :(( ښه نو دی چېرې ځي ؟ )) .دنیس وویل : (( نه پوهیږم ، خو خپل کور خوا خو نه دی روان ،ځکه کور یې په دې خوا کې نه دی .)) .او یو ناڅاپه یې د ووتر لاس  کش کړ او ویې ویل : (( اوه لکه چې موږ خوا ته ګوري )).دواړه په منډه د یو موټر شا ته پټ شول .ښاغلی فرانس د ژویو ( حیواناتو)  د خرځولو د مغازې  وسترین ته ودرېد .هلکلانو د موټر د ښیښو له شا څخه ورته کتل  او له ځان سره یې فکر کاوه چې هغه په دې هټۍ کې څه کوي ؟ .هغو کوپ کوپ د موټر  ترڅنګ روان وول او همالته په ځمکه وغزېدل چې وکولای شي  د مغازې وترین ښه وګوري . د وترین مینځ کې یو ډبرین مټیق  د اوبو په یو  حوض کې و چې د  دړۍ پر سر یې داسې لیکلي و : (( مټیق ته یو حوض اوبه ورکړئ )) .دنیس غلي شانته وخندل : (( ښایي ښاغلی مټیق غواړي ځانته یو حوض اوبه واخلي )).یو نا څاپه ښاغلي فرانس هغوي خوا ته وکتل ږکله چې ویې غوښتل په زړورتیا سره خپل سرونه اوچت کړي ، که ګوري چې هغه یو دم ورک شو .هغوي په ځغاسته  د مغازې د ویترین پر خوا منډه کړه، خو ښاغلی فرانس بس ورک شوی و.ډبرینه مټیق لا هم په خپل کوچني حوض کې ناست و ږدنیس وویل : (( راځه ! )) .ووتر لږ ډار شوی و :(( غواړې څه کار وکړې ؟ )).دنیس  په کراره وویل : (( غواړم وګورم چې ښاغلی فرانس دلته شته او کنه ؟)) .په مغازه کې یو څتنه اخیستونکي ول ، دنیس په داسې حال کې چې د هندي سپیانو او خوکانو قفسونو ته کتل ، هڅه یې کوله چې ښاغلی فرانس ومومي .ووتر هم د اوبو له کوچني حوض سره ولاړ و  او په کې دننه مټیق ته یې کتل ، یو ځل ناڅاپه یې په لوړه غږ چیغه کړه (( دنیس !))  کله چې دنیس  په منډه د هغه خوا ته ورغی  هغه دنیس ته د ګوتو  په اشاره کوم څه وروښودل ، دنیس چې ښه  ځیر وکتل نو یو ژوندی مټیق یې ولید چې سر یې له اوبه د باندې ښکاري  او په خپلو ګردو  مردو سترګو سره یې هغوی ته کتل .ووتر وپوښتل : (( تا تر اوسه دغه شان یو مټیق لیدلی و ؟)) .دنیس په ژوره توګه ورته وکتل : (( نه ، په یاد مې نه دي )).ووتر وویل : (( او ښاغلی فرانس هم څو دقیقې مخکې ورک شو ! )) دنیس ډېر ژر خپل مخ  ووتر خوا ته وګرځاوه : (( ستا موخه دا ده چې...)) ،ووتر په داسې حال کې چې  ورسره منله ویې ویل : (( زما په اند ، پخپله همدی دی ، پخپله زموږ ګران ښوونکی ، ښاغلی مټیق )) .
د دریمې برخې پای