التجا و تمنای عاجزانه از میدیا، علمای دین، هموطنان و مسئولین دولتی و امنیتی

به قلم فقیر

بسم الله الرحمن الرحیم

چند لحظه قبل از اکادمی علوم بطرف چارراهی انصاری در حرکت بودم که اطفال ونوجوانان درجن درجن پتاقی (مواد منفلقه که دارای زهراګین ترین باروت اند) خریداری و خوشحالی کنان در حرکت بودند. باوجودیکه درین ساحه منازل رهایشی کمی وجود دارد، از طرف دیګر ساکنین این محل باید مردم دانسته و باسواد باشند، اما طوریکه دیده میشود در ساحات دور تر که تقریباً مردم نیمه باسواد و فقیر زیست دارند  مانند چهلستون، ارزان قیمت، خیرخانه،قلعچه وغیره جاها وضعیت فروش این مواد زهر اګین به مراتب بیشتر وپررونق تر است. این ماده هم به جیب و اقتصاد مملکت و مردم ما زهر مطلق است و هم به صحت هموطنان. همین اکنون اګر من اندازه متصاعد شده ګازات زهر فی عدد پتاقی را بنویسم، که یک فرمول پیچیده کیمیاوی دارد، ممکن مطلب طولانی شده و ممکن باعث کسالت شما ګردد، اما زیان آن بیش از حد تصور تان است. طی چندین سال روزهای عید شاهد انفجارات این مواد بوده  از یکطرف باعث الوده ګی هوا میګردد واز طرف دیګر صدای مدهش و ناخوشایند باعث اذیت و موجب ( sound pollution) میګردد. ازینکه اکثریت هموطنان ما از لحاظ فهم، درک ، سواد و تفکر در پاېین ترین سطح قرار دارند مکلفیت ماوشما است تا ضرر این مواد و انفلاقات را برایشان واضح سازیم از طرف دیګر این یک عمل حرام نیز است، بناًباید علمای دینی نیز انرا نکوهش و به مردم در مساجد اعلان کند. من یک مثال ضرر مالی ان را برایتان عرض میدارم: یک هموطن ما بنام صادق الله صادق  متصدی یکی از مراکز نشر کتب( ګودر) میباشد دوسال قبل نزدیک ګدام کتب موصوف یک پتاقی باعث سوختن تمام ګدام کتب موصوف ګردید که باعث خساره یک ونیم میلیون افغانی به موصوف ګردید وروز عید او به یک روز ماتم تبدیل ګردید وقتی ان پسرک پتاقی کفان را ګرفتند او یکی از اولادهای کسی بود که فقط یک کراچی داشت و دیګر هیچ چیزی نداشت تا خساره ناشر مذکور رابپردازد. این بیچاره  در همان روز عید که پسرش یک ونیم میلیون خساره به همسایه اش وارد کرد، برای چاشت نان خوردن نداشت ومنتظر آن بود که اګر کسی اندکی ګوشت قربانی برایش روان کند، ولی درین سالها عنعنه طوریست که ګوشتها فقط بنا بر سیالی وشریکی  بین خانواده های متمول تبادله میشود  برای فقرا یک توته هم نمیرسد. باید این حرکات جاهلیت را برطرف بسازیم . صدای مهیب این پتاقی ها باعث اذیت مریضان ومریضدران نیز میګردد. مثال دیګر: یکی ازهمسایه های ما که پولیس اطفایه است در عید ګذشته درحالیکه ما آماده رفتن به نماز عید بودیم و هنوز تعداد مردم در کوچه بسیار کم بود، این همسایه ی ما عاجل داخل خانه شد و یونفیورم اش را پوشید و پسرش را که ګریه سر داده بود در رنجر پولیس شاند  وقتی ما مردم محل جویای حادثه شدیم، چشم پسرش به اثر پتاقی صدمه دیده بود، این در حالیکه هنوز مراسم عید شروع نشده بود، او پسرش را به شفاخانه ی استقلال در علاو الدین برد، درآنجا به جز از دونفر پرستار نوکریوال کسی دیګری نبود، بااستفاده از یونیفورم پولیس همه را تهدید کرده بود، بعد دوباره به محل بازګشت ما  درین اثنا از مسجد بیرون شده بودیم  دشنام داده به یک همسایه ی دیګری ما که در یک کلنیک شخصی کار میکرد مراجعه نمود، خلاصه عید را بالای چندین تن به جګر خونی تبدیل نمود. اینها تماماً مثالهای جهالت مروجه در کشور است. این پتاقی ها وآتشبازیها حتی یک شب قبل از روز عید شروع میګردد. پول این پتاقی و مواد اتشبازی در جیب همسایه های بدنیت میریزد، ولی دود و مواد زهر اګین به ششهای این مردم بی دانش و فقیر فرومیرود. پس مکلفیت جدی ماوشماست تا این وضع را اصلاح نماییم،  حتا بهتر است نظر به وضع رقتبار و فقر مستولی از سیالی وشریکی در قربانی بپرهیزیم، زیرا بنا بر مستولی بودن جهالت مطلق، مردم ما آداب قربانی  را رعایت نتوانسته، باعث بی نظافتی و آزار مردم میګردند.چنانچه روده وشکمبه وسایراحشا حیوان قربانی شده درین موسم ګرما در هرکوچه انبار شده باعث ګندیده ګی،هجوم سګهای ایله ګرد و شیوع امراض میګردد، سګهای ایله ګرد تا یک هفته انرا پاک کرده نمیتوانند، اماسیده و باعث تجمع تعفن میشود.  از طرف دیګر خونریزی پی خونریزی ترحم را اصلاً ازبین برد. متمولین یک پول به فقرا خیرات نمیدهند، اما درسیالی وشریکی سبقت میکنند. تمام این مسایل ضرورت به اصلاحات دارند. رول ومسئولیت علمای دینی درین مورد بس عظیم است. کشور در بدترین حالت است به جز از چشمان اشک پُر چیزی در اطراف خود نمی بینیم درینحالت اګر از حالت بیخبری و جهالت بیرون نه شویم، دوام این وضع عواقب به مراتب خطرناکتر دارد. در عید پیشرو هر خانه و هر فامیل یک زخمی ویک شهید دارد . یا اقلاً  یک عضو فامیل شان مصاب به کرونا و امراض دیګر است ، عده دیګر معیوب اند. پس این شوق پتاقی و آتشبازی وغیره مراسم پوچ به جز یک بالهوسی چیز دیګر نیست. امید این التجا و عرض بااستفاده از تمام وسایل و امکانات به دسترس هموطنان قرار داده شود، از دوستانیکه فیسبوک دارند لطفاً با سایرین شریک سازید.   بااحترام.