ناامنۍ د کلیو سکون او ښکلا لوټلې

.

له کومې ورځې چې د افغانستان په کلیو کې د وسله والو طالبانو په نوم د جهالت د تورو لښکرو بدمرغه پښه لګېدلې، نو له همغې ورځې له کلیو څخه ښکلا کډه کړې، سکون او امن هم ورسره تللی. په کلیو کې اوس ژوند پیکه دی. ژوند خپل رنګونه او خوندونه بایللي او د دوی له لاسه د خلکو ژوند په ضرور تېرېږي.

سوله الهي امر دی، خو طالب وسله والې ډلې چې په ښکاره د اسلام نارې وهي، مګر په عمل کې نه اسلام مني او نه یې احکام مني، ځکه دوی د هېواد د بربادۍ او د خپلو خلکو د تباهۍ لپاره د پاکستان په لمسون او اشاره خپل بې ګناه هېوادوال شهیدانوي.

همدارنګه طالبان په کلیو او لیرې پرتو سیمو کې خلک په خپل ژوند پورې پکو کړي دي، ځکه په خلکو سخت ظلمونه کوي، هم ډوډۍ په زور ورڅخه خوري، هم خپل بېګارونه په خلکو په زور کوي او هم د عشر او زکات په نوم د دوی حاصلات، غلې، دانې او مېوې او مالونه ورڅخه اخلي.

دوی په کلیو کې خلک تهدیدوي، چاته یې چې څنګه خوښه وي، نو همغومره باج ورباندې ږدي، اول خو څوک د دوی د وحشت او دهشت له وېرې له باج ورکولو انکار نشي کولی، ځکه که یې انکار وکړ، نو هم یې وهي، هم یې بې عزته کوي، هم ظلم ورباندې کوي او حتی د مرګ وېره یې هم شته ممکن وې وژني.

په کلیو کې پخوا هم امن حکومتونو نه وو راوستلی، بلکې د کلیو دودونو او ارزښتونو چې یو بل ته په درناوي، صمیمت، باور او خواخوږۍ ولاړ وو ټینګ کړی وو. له ظالم څخه به هغه مهال خلکو کرکه لرله، د غصب نوم چا نه پېژانده، یو پر بل نظرتېری او ظلم نه وو، خو طالب وسلوالو د کلیو ارزښتونه کم رنګه کړل، هغه یې تر پښو لاندې کړل. مشران یې بې عزته کړل، وې وهل، بندیان یې کړل او وې وژل.

حتی په ډېرو کلیو کې یې نفاق او شقاق رامنځته کړل، کلیوال یې په خپلو منځونو کې سره بدبینه کړل. کشران یې د خپلو مشرانو په ضد ودرول او په دې ډول یې په کلیو کې خپلو ورانکاریو ته لاره هواره کړه، د کلیو بې لارې او بې بندوباره ځوانان یې د ځان ملګري کړل، هغوی ته یې وسلې ورکړې، خلک یې ورباندې ووهل، بې عزته او خونپوره کړل.

موږ د خپلو کلیو په  سکون او ښکلاګانو پسې خپه یوو. موږ غواړو چې کلیو نه تللې ښادۍ او خوښۍ مو بېرته رنګونه راوړي. د دې لپاره باید د وسله وال طالب کمپله ورټوله شي، ځکه تر څو چې دغه د وحشت او جهالت لښکرې زموږ په کلیو کې وي، نو تر هغو به کلی او کلیوال ښادي، خوښي او سکون ونه ویني.