بزرگان طالب چرا صلح نه می کنند!

حتی تعزیرات ایشان به  گونۀ غیر رسمی رفع شده است لذا به دوحه، ابو ظبی، مسکو و دگر کشور ها از میدان های هوایی پاکستان پرواز می کنند و در جلسات، کنفرانس ها میله و تفریح می روند، معاش و امتیازات عالی دارند، اولادهای شان نیز آرام اند و در دانشگاه های بزرگ جهان تحصیل می کنند، مانند دختر ستانکزی که در امارات متحدۀ عربی در دانشگاه امریکایی مصروف تحصیل است.

پس وقتی که بزرگان طالب این گونه و مانند این امتیازات داشته باشند چرا صلح کنند.

صلح آنانی می کنند که عملاً سختی های جنگ را تحمل می کنند، بهای جنگ را هر روز می پردازند، در جنگ زجر دیده اند، اعضای خانواده و اقارب خود را از دست داده اند، گرسنگی، تشنگی، بی خانمانی و نا چاری دیده اند، اولادهای شان درس و آموزش هیچ که حتی از تسهیلات اولیه و مهم خوراک و زندگی بی بهره اند، صلح آنانی می کنند که از تباهی، ویرانی و در بدری جنگ متضرر گردیده اند.

صلح خواست مردم افغانستان است زیرا که مردم هر روز در جنگ نیابتی پاکستان  و طالبان مسلح قربانی می دهند، هر روز ما می بینیم که در انفجار ها و حملات و جنگ ها و وحشتها و جنایات طالبان، مردم غیور ما قربانی می دهد، دارایی اش تاراج شده بد تر از همه اینکه سکون و آرامش زندگی از او گرفته شده به همین خاطر اینان از چهل سال است که برای توقف جنگ فریاد می زنند.

در این اواخر زمینه و فرصت هم برای صلح آماده است لیکن با وجود تقاضای مکرر دولت و دعوت  ریس جمهور، هنوز هم طالبان و مشخصاً بزرگان طالب برای صلح آماده نیستند و به جای صلح که از همه مهمتر و بزرگترین خواست مردم است، بر عکس به جنگ پا فشاری دارند به خاطری که منافع بزرگان طالب در جنگ تامین است زندگی انها از جنگ تامین می گردد و آنها بدون جنگ برای آبادی، پیشرفت و آرامی وطن هیچ گونه ارداه تفکر و برنامه ندارند.

حوصلۀ مردم در برابر جنگ بیش ازین به پایان رسیده اگر طالبان و بزرگان شان وضعیت مردم جنگ زدۀ ما را درک نه کنند و همینگونه به اثر فریب و خواست بیگانگان به جنگ ادامه بدهند زود خواهد بود که در سرتاسر کشور در مقابل اینان خیزش های وسیع مردمی آغاز گردد و آنگاه طالب و بزرگان شان بدون فرار هیچ راه و چارۀ دگری نه خواهند داشت. پس لازم است که اینان زودتر از همه به این امر الاهی که می فرماید (صلح خیر است تسلیم شوید) و این آرمان و آرزوی بزرگ مردم را برآورده سازند.