سولې ته هیله مندي!

چې د دغو سپېڅلو هڅو مخه ډب کړي. وسله وال طالبان د سولې پرځای جګړې ته وهڅوي او جنګ دوامدار وساتي، مګر له یوې خوا وسله وال طالبان له جنګه ستړي دي او له بل لوري دوی د جنګ له لارې له بریالیتوب څخه نهیلي شوي دي، ځکه د امنیتي او دفاعي ځواکونو پر وړاندې د مبارزې او مخامخېدو وس او توان یې له لاسه ورکړی دی.

تراوسه چې د امریکا او طالبانو د سولې پلاویو په خپلو کې کومې خبرې کړې دي نو رسنیو ته نه دي راوتلې، له همدې امله ولس اندېښنه لري او حکومت انتقاد او تېره اونۍ د ملي امنیت سلاکار حمدالله محب د ښاغلي خلیلزاد دا هڅې چې هر څه له افغان حکومت څخه پټ ساتي نقد کړل او د امریکا غبرګون یې هم راوپاراوه. امریکا د ښاغلي محب خبرې او څرګندونې غلطې ونه بللې، بلکې یوازې د هغه لحن او ژبه یې تونده وبلله.

داسې اوازې دي چې ممکن خلیلزاد له پاکستاني مقاماتوسره د افغانستان د سرنوشت او سولې په اړه پټه معامله وکړي. دغه معامله د ټولو د اندېښنې وړ ده، ځکه پاکستان له لومړي سره د افغانستان لپاره ښه نیت نه لري. که امریکا دا ځل بیا دا تېروتنه وکړي او د نویمو کلونو غوندې یو ځل بیا افغانستان پاکستان ته حواله کړي، نو دا ځل به نه یوازې داخلي بحران ایجاد شي، بلکې د دغه بحران تاو او لمبې به د سیمې او نړۍ ثبات هم زیانمن کړي، ځکه افغانان د پاکستان پر وړاندې نهایت سخت حساس دي. افغان حکومت به هم پاکستان ته د دغسې څه کولو اجازه ورنه کړي.

لسیزې وروسته چې افغانان یو ځل بیا سولې ته هیله مند شوي دي، نو نړۍ او امریکا باید د دوی دغې خوښۍ ته درناوی وکړي او د تلپاتې سولې لپاره زمینه برابره کړي.  ولس ویښ دی او هر څه په دقت څاري. دوی ته هیڅ داسې معامله او جوړجاړی د منلو وړ نه دی چې زموږ ملي ګټو او ارزښتونو ته په کې خطر متوجه وي. پاکستان دې خپلو کورنیو ستونزو ته رسیدګي وکړي. د افغانستان مسایل د دوی له سویې نهایت پورته دي او هیڅ افغان به هم دوی ته اجازه ورنه کړي چې په افغانستان کې د لاسوهنې هڅه وکړي.

د پاکستان په لمسون یو شمېر طالب استازي بیا په دې ټینګار کوي چې مونږه له افغان حکومت سره خبرو ته لا هم چمتو نه یوو، مګر دوی د دې لپاره هیڅ دلیل نه لري. دوی باید د افغانستان د خلکو رایې او منتخب دولت ته درناوی ولري او خپل مسایل د خبرو له لارې له حکومت سره حل او فصل کړي.