نیکمرغي

شپه غریب سره سباکړه
په سازونوپه نڅاکې
وېرلړیوته ږړاکړه
که دې ټول عمرارمان وي
دې وروستۍ سلګۍ خنداکړه
وَرَکْلارانوته لارښودشه
ځان باباکړه یاداداکړه
زده کونکوته شه مینه
ټول کاکاکړه یاماماکړه
بېره مه کوه په حق کې
په باطلوکې غوغاکړه
که په کارکې مُخَیَّریې
بیا بل چاته مه ښېراکړه
که په کړوکې مُسَیَّریې
بیا الله باندې تکیاکړه
دږوندون ټولواړخوکې
دروغ مه کوه ریښتیاکړه
په ښه خوی نړۍ دِځان کړه
بدخویي ته ځان وُرشاکړه
که دیارزړه ساتل غواړې
مره ورځان وورپخلاکـړه
دبېلتون ساړه زغمل کړه        
  ترګرمۍ یې اوږده ساکړه       
که تیاره درباندې ږوندشو
پـه ښه پــوه یـې رڼـاکـړه
له نفرت څخه ږغورل کړه
جام دمینې راته راکړه
که خپل ځان سموَیْ نشې
بیاګیله مـه لـه بـل چـاکړه
نېکمرغۍ دِ ږوندهمدادي
خوږیوخواتریخ یې بل خواکړه
سَتَرْمَنْ شـه (عـلي خانه)
رسـوامه خپله بـدخواکړه.