غزل

 

انجنیر زلمی نصرت

۰۵.۰۲.۲۰۲۴ 

باغِ حرم ته مې سفر شو

چې د زړه سر مې همسفر شو

 

شپه شوله لنډه، داسې لنډه

پوی په ځان نه شوم، چې سهر شو

 

مجنون پوهیـږي، چې څه وایم

ناز و ادا يې چې هنر شو

 

خمار مې مات، شومه بې هوشه

چې جوړ له سترگو يې ساغر شو

 

ځمکه د پښو لاندې مې لاړه

چې په نه څه، بیا مرور شو

 

عشق لوی مذهب شو ماته هله

چې مې د یار پر مخ نظر شو

 

 پآی