نوای افتخار

* * * *

دلم تپیده میرود

به یاد سخره های تو

به یاد کوههای تو

که پرغرور و سربلند

افراشته قامت اند

علیه دشمنان ما

* * * *

حماسه گو بود

باد ها و آبشار تو

دارند حکایتی

زگردان رزم تو

سازند ترانه ها

هردم سروده ها

درطول قرنها

عشق آفریده اند

در دل پیر و جوان تو

* * * *

دیار دور من

ز دوری ات زبون شدم

ولی چه باک

دانم که بازهم

بعد عمر من

همیشه زنده یی و

* * * *

نوای افتخار تو

هردم، همیش

همچون حماسه های جاویدان

از آبشار مست تو

از پیک صبح تو

در سروده های میهنی

در آهنگهای مردمی

چه زیبا !

چه دلپذیر!

شنیده میشوند

ختم