حسرت انهار و قصور بهشت
عارف غرنین به اغیار هشت
نیست گرامی تر ازان هیچ جا
کعبه چه و مسجد اقصی کجا
عرش ادب شهر سنائی ست این
مسکن محمود و بیرونی ست این
غزنی غزنه و غزنین، شهری است در مرکز شرقی افغانستان، این شهر در ارتفاع 2219 متری از سطح دریا قرار دارد و مرکز ولایت غزنی است، در گذشته شهر قدیم غزنی دارای 36 برج بود اما اکنون تعداد آنها به 28 برج کاهش یافته اند، این برجهای باستانی بیش از 2000 سال قدمت دارند، اکنون بسیاری از این برجها در حال فروریختن است و به محافظت و بازسازی جدی نیاز دارند.
شهر غزنی در شمال ولایت غزنی در بین کوه‌ها قرار دارد و دارای هوای خیلی گرم در تابستان و خیلی سرد در زمستان است، شهر قدیم غزنی سه دروازه دارد به نام های: دروازۀ میری یا کابل که در سمت شرق شهر کهنه موقعیت دارد، دروازۀ
بازار که به نامهای «دروازۀ شلگر» و «دروازه گردیز» نیز یاد میشود در بخش جنوبی این شهرقرار دارد، دروازۀ کنیک که به نام «دروازۀ بامیان» نیز یاد می شود در سمت غربی شهر قدیم است، نام این دروازه از نام «کنشکای بزرگ» پادشاه باختریها گرفته شده است.
غزنی در مسیر تاریخ پر افتخارش مهدعلوم و دانش و هنر و ادب بوده و آیینۀ تمام نمای مدنیت باستانی آریانای بزرگ، نماد تاریخی فرهنگ خراسان کبیر و تمدن دیرینۀ سرزمین افغانستان است.
افغانستان قبل از تجاوز وحشیانۀ اسلام، فرهنگ بخصوص خود را داشت و تا سدۀ هفتم میلادی، غزنی یکی از مراکز پر اهمیت آئین مقدس بودایی در آسیای مرکزی بود، با هجوم وحشیانۀ غارتگران اعراب مسلمان در منطقه، عدۀ زیادی از مردم این کشور بیرحمانه کشته شدند و دار و ندار مردم را عرب های وحشی به غارت (غنیمت) بردند و آنانی را که نیم جان زنده مانده بودند به زور و جبر و اکراه مسلمان کردند.
غزنی دانشمندان، شعرا و نوسیندگان زیادی را در خود پروده که مصدر خدمات بزرگی به جامعۀ بشریت گردیده اند، دانشمندان این سرزمین با نوشتن آثار پر بها و ترجمه از زبان های ملل متمدن جهان، اطلاعات عمده از ریاضیات، نجوم، طب، طبیعیات، منطق، فلسفه، و تاریخ بزبان عربی تقدیم کرده اند.
با آنکه این شهر بزرگ تاریخی در اثر حملات غوری و مغول های مسلمان و پس از آن مجاهدین اسلام و طالب و داعش اسلامی به نیمه ویرانه مبدل گردید ولی قامت افراشتۀ منار های این شهر تا هنوز پا برجا است و گذشته های درخشان و آثار بزرگ تاریخی بجا ماندۀ آن همواره تو جه جهانیان را بخود جلب نموده است.
غزنی در سال 2007، از سوی سازمان علمی و فرهنگی کشورهای اسلامی؟ (آیسسکو) به عنوان مرکز فرهنگ و تمدن جهان اسلام برای سال 2013 انتخاب شد، یعنی اسلام غنای فرهنگی تاریخی ما را به نام خود غصب کرد، غصب کرد بخاطری که بتواند آنرا از بین ببرد، از بین ببرد زیرا که اسلام فرهنگ ندارد، اسلام قرآن دارد و قرآن فرهنگ نیست، اسلام نه تنها اینکه فرهنگ ندارد فرهنگ پذیر هم نیست، فرهنگ را نه تنها پذیرفته نه میتواند بلکه با هرنوع فرهنگ درخشان انسانی دشمنی هم دارد، خصومت اسلام را با فرهنگ در تخریب مجسمه های تاریخی بودا که توسط گماشتگان هار و زنجیری اش صورت گرفت به یاد داریم و پس از بودا چندین بنای تاریخی دیگر را نیز ویران کردند، برده های بی هویت همین اسلام هفتۀ قبل آبدۀ تاریخی شمس را در غزنی انفجار دادند و حالا در پی آنند تا بقیه آثار فرهنگی و تاریخی غزنی را منهدم و نابود کنند، اگر دولت جلو این لشکر وحشی یاجوج و ماجوج اسلامی را نه گیرد زود خواهد بود که همه آثار فرهنگی و آبدات تاریخی کشور بدست این دشمنان فرهنگ و مدنیت نابود گردد.
عزیزی غزنوی
4 می 2019
تورنتو کانادا
