اين همه تنش وتشنج درافغانستان تقصيرکيست؟؟؟

} دولت وتيم تشکيل دهنده دولت، ناتووپنتاگون وياجنگسالاران وپول پرستان ؟ {
بخش – اول (زيميرواسکاري)

آیا انسان وطنش را می‌فروشد؟
آب ونانش را خوردید
آیا در این دنیا عزیزتر از وطن هست‌؟
آقایان چگونه به این وطن رحم نكردید؟
پاره پاره‌اش كردند
گیسوانش را گرفتند و كشیدند
كشان كشان بردند و تقدیم كافر كردند
آقایان‌، چگونه به این وطن رحم نكردید؟
دست ها و پاها بسته در زنجیر،
وطن‌، لخت و عور بر زمین افتاده‌
و نشسته بر سینه‌اش ( ... )
آقایان چگونه به این وطن رحم نكردید؟
می‌رسد آن روز كه چرخ بر مدار حق برگردد
می‌رسد آنروز كه به حساب های شما برسند
می‌رسد آن روز كه از شما بپرسند:
آقایان چگونه به این وطن رحم نكردید؟(ناظم حکمت)
فاصله وبيگانگي دولت ازملت

سخن گفتن، شعار دادن، محاسبه هاي دل خوش کننده ، گزارشهاي مبالغه آميز، تکيه برمقامات امروزي دولت ، کش دادنهاي جنگ ، توزيع پول به چهارجاسوس روزگزران ، جابجاي اشخاص دوتابعيتي دراموردولتداري ، بيگانه بودن ازدرد- رنج ومصيبت مردم ، بردن ،بستن وکشتن ملت ستم ديده ، بمباردمان بي نتيجه ، و افسوس خوردن در اين باره كه چرا اوضاع امنيتي کشور تا اين حد بحراني شده است چيزي جز تكرار مكررات نخواهد بود، زيرا هر كسي كه در افغانستان زندگي مي كنند اين آتش جهنده و شعله هاي آن را مي بيند و با گوشت و پوست خود آن را احساس مي كند.
دولت کرزي با مديريت ضعيف، و ندانم كاري هاي توجيه ناپذير خود، طالبان نزديک به مرگ را دوباره زنده كرد و جنازه متلاشي شده تروريزم را از تابوت بيرون كشيد و جان تازه اي به اين كالبد فساد و تباهي دميد. امروز صداي طالب و ملا عمر، از حلقوم ناراضيان دولت بلند مي شود، قافله عظيم بيكاران و سرخوردگان جامعه كار ستون پنجم طالبان را انجام مي دهند.
هر جواني كه از وطن فرار مي كند جبهه طالبان قوي تر مي شود. فساد دستگاه حكومت و رشوت خواري هاي قضات و دواير دولتي، مانند سوهان آهنين، شمشيرهاي زنگ زده طالبان و القاعده را تيز تر مي كند. رسانه ها و مطبوعات به اصطلاح آزاد، با تبليغات لجام گسيخته خود كه هيچگونه پابندي و حفظ منافع ملي را رعايت نمي كنند به بلندگوهاي ملا عمر و بن لادن تبديل شده اند. با حضور قواي خارجي در افغانستان، جنگجويان طالب و القاعده بدستور مستقيم آي اس آي و رهبران مدارس بظاهر مذهبي ايالت سرحد پاكستان، تروريزم نامشروع و ضد انساني خود را در چارچوب تبليغات كژ انديشانه توجيه و تفسير مي كنند.
خلاصه، هر قدر دولت و نظام حكومتي افغانستان يك گام به عقب بر گردد، طالب و القاعده صد گام به هدف نزديكتر مي شوند. به اين ترتيب، دستگاه حكومتي با اجراآت اكثراً ناصواب خويش بيك فابريكه توليد تروريزم تبديل شده است. مانندن شحصي بيکاره وبي هدفي چون کرزي درجوکي دولت اوضاع رابيشترازگذشته به تشنج ميکشاند وسياستهاي شترمرغي دولت وحاميان خارجي اش افغانستان رابه کام تروريزم پرتاپ هواهدکرد.
اين دولت بايد اصلاح شود، و در اجراآت و سياست هاي حكومتي خود قاطعانه تجديد نظر كند.
در نبرد عليه اشكال مختلف تروريزم چه طالبان وطني و چه طالبان چند مليتي، استراتژي دقيق و منظم سياسي – نظامي تدوين نمايد و سعي كند قافله چند ميليوني ناراضايان را راضي و اعتماد از دست رفته ملت را دوباره جلب نمايد، در غير اين صورت ممكن است بارديگر شهر كابل به صحنه جنگهاي خونين مسلحانه تبديل شود كه در آن صورت، شمال جنگ، كلاه كرزي و بساط حكومت و شورا و ديگر نهادهاي به اصطلاح دموكراتيك را با خود خواهد برد و جامعه مدني به جامعه آكنده از جنگ و فتنه و آشوب، مبدل خواهد شد.
در طول سال هاي گذشته توجه جدی به بازسازی در مجموع صورت نگرفته و بهبود در وضعیت و شرایط اقتصادی مردم حاصل نشد ، بیکاری ، نبود اشتغال از مواردی است که می توان افزایش فاصله و شکاف بین دولت و مردم اشاره کرده و از سوی دیگر زمینه ناامنی و افزایش حملات انتحاری را فراهم نموده و به سوی نا امیدی می کشاند . سال گذشته وضعیت امنیتی بسیار نگران کننده و وخیم بود به دلیل اینکه ناامنی از مناطق جنوب به سایر نقاط امن کشانیده شد، وضعیت اقتصادی همچنان نا بسامان و مردم از فقر و بیکاری در وضعیت نامساعدی قرار داشت . کشت و قاچاق مواد مخد ر همه ساله افزایش یافته ، طبق آمار منتشر شده نودوسه درصد مواد مخدر جهان را افغانستان تولید می کند . در زمینه های مخابرات و دسترسی مردم به معارف و صحت افزایش داشته و موفقیت نسبی در چنین مواردی (مخابرات ، صحت ، معارف ) در مقایسه با احتیاج و نیازمندیهای مردم بسیار ناچیز است که امید است مسوولين به جای ارایه ارقام بلند و بالای فرضی و ساختگی به رفع مشکلات توجه نموده یا به شکستها ، ناکارمدیها ، حیف و میل و مصارف بی مورد بیت المال اعتراف نماید .با ارایه چنین گزارشی از سوی وزیران که خودشان را دلسوز و کارامد در انظار عمومی جلوه می دهند و حسابدهی سمبولیک، راه را به جایی نخواهد برد .
درنخستين روزهاي حمله نيروهاي نظامي آمريكا با همكاري ائتلاف شمال، طالبان را ساقط نمودند. قواي هوايي آمريكا، لانه ها، قرارگاهها، ميدان هاي هوايي، مخفيگاههاي توره بوره در جلال آباد مقر ملا عمر در قندهار و گارنيزيون هاي جنگي طالبان و شبكه القاعده را تقريباً در سراسر افغانستان بمباران كرد. هزاران جنگجوي طالب، تروريست هاي القاعده، مليشياهاي پاكستاني و جنگجويان متحد آنها به كوهستانها و به استقامت سرحدات كشور فرار كردند. فرماندهان آمريكايي جنگ را متوقف و پيروزي خود را اعلام نمودند. آنها مي گفتند در جنگ عليه تروريزم پيروز شده اند و ديگر نيازي نيست كه فراري ها تعقيب شوند.
اشتباه آمريكا در همين نكته بود، آنها فقط در مرحله اول جنگ عليه طالبان و القاعده پيروز شده بودند. بايد فراري ها و شكست خورده ها را تعقيب مي كردند، و به آنها فرصت تجديد قوا و سازماندهي مجدد نمي دادند. موضوع ديگر، اعمال فشار عليه پرويز مشرف رئيس جمهور پاكستان بود كه در آن موقع، مشرف در وضعيت بسيار شكننده اي قرار داشت و حاضر بود در مورد سركوب طالبان و القاعده، هر پيشنهادي را امضاء كند. مشرف تا قبل از حادثه يازده سپتامبر رهبر سياسي طالبان بشمار مي رفت و تنها كسي بود كه براي پيروزي طالبان و القاعده در افغانستان كف مي زد و هورا مي كشيد و به جنگجويان طالب كيسه هاي پول و به زخمي هاي آنان خون و دوا و داكتر مي فرستاد.
آمريكايي ها در گام نخست طالبان شكست خورده را بايد تعقيب مي كردند و همزمان با آن پرويز مشرف را تحت فشار قرار مي دادند تا رسماً سياست عدم مداخله در امور افغانستان را بپذيرد و به آن متعهد شود. اما آنها اين كار را انجام ندادند و ملا عمر و بن لادن در كوههاي توره بوره، زنده از چنگال آنها فرار كردند.
شكشت خورده ها جمع شدند، فراري ها تجديد قوا كردند، مشرف در قبال آنها از سياست (يک بام ودوهوا) كار گرفت و دو ايالت سرحد و بلوچستان پاكستان عملاً به محل تجهيز، تجديد قوا و سازماندهي طالبان تبديل شد و بار ديگر آي اس آي صحنه گردان عمليات هاي جنگي طالبان گرديد.
يكي ديگر از اشتباهات آمريكايي ها تاكيد بيش از حد آنان بر روي عمليات هاي جنگي است. آنها تاكنون نزديك به نود ميليارد دالر صرف مخارج نظامي كرده اند در حاليكه مقدار كمك هاي دولت آمريكا به بخش هاي بازسازي، اجتماعي، دولت سازي، و اقتصادي طي سال هاي گذشته، طبق برآورد خود آمريكايي ها از هفت ميليارد دالر تجاوز نميكند. حداقل پنجاه فيصد از اين هفت ميليارد دالر نيز توسط خود افراد و موسسات وابسته به آمريكا حيف و ميل گرديده و سودي براي افغانستان نداشته است. هرگاه اين آمار بر عكس مي بود يعني نود ميليارد دالر مصرف بازسازي و هفت ميليارد دالر براي مخارج جنگي، احتمال مي رفت اوضاع امنيتي تا اين حد به وخامت نمي گرائيد.
اشتباه ديگر آمريكا برخوردهاي تكبر آميز و زور گويانه عساكر و كماندوهاي آمريكايي عليه ساكنان بي گناه افغانستان است. آنها هر بزرگ قبيله را مظنون به همكاري با القاعده تصور مي كنند و با اندك بهانه اي، به خانه ها داخل مي شوند، و به تفتيش و تلاشي افراد خانواده از جمله زنان مي پردازند. اين اقدام آنها مغاير اعتقادات مذهبي و سنت هاي قبيله اي ساكنان افغانستان است و تاكنون موجب گرديده است صدها جوان غيرتمند و آزاده جنوب، با مشاهده اين گونه رفتارهاي وقيحانه نظاميان آمريكايي، سلاح در دست گرفته و به صفوف جنگجويان طالب و القاعده پيوسته اند. كاملاً روشن است كه آمريكايي ها نسبت به ساكنان افغانستان، مانند يك ملت مستعمره رفتار كرده و هر فرد جوان قبايل را به همكاري با طالبان متهم مي كنند.
طالباني كه تا ديروز مانند قطاع الطريق ها و دزدان صحرايي، فقط در مغاره ها و شكاف كوهها زندگي مي كردند و تنها به عمليات هاي دهشت افكنانه انفرادي دست مي زندند، اينك در دستجات منظم چند صد نفري، و جنگ افزارهاي پيشرفته، سواره و پياده، به جنگهاي جبهه اي و كلاسيك و اشغال مناطق مبادرت مي ورزند.
قوماندانان ناتو كه هزاران نيروي چند مليتي را در جنوب افغانستان رهبري مي كنند پس از يكدوره برخوردهاي نظامي با طالبان اعتراف مي كنند كه جنگ با طالبان يادآور تجربه هاي تلخ ويتنام براي انهاست و هرگاه دير بجنبند و دستگاه ديپلماسي غرب در قبال آنچه كه در افغانستان مي گذرد برخورد انفعال آميز داشته باشد، دير يا زود دولتهاي غربي، شاهد ظهور يك ويتنام جديد خواهند بود. آنها مي گويند براي استقرار امنيت در افغانستان حداقل به ده سال وقت نياز دارند، و محاسبات آنها در مورد طالبان و القاعده، كاملاً اشتباه بوده و دولتمردان اروپايي، قدرت و كارائي اين جنگجويان را درست محاسبه نكرده بودند.
احياء مجدد طالبان و ظهور پديده تروريزم مخصوصاً شكل جديد آن به نام عمليات انتحاري، دو عامل و منطقه اي دارد. يكي از اين دو عامل، حمله نظامي آمريكا به عراق، و عامل ديگر دوازده هزار مدرسه به اصطلاح مذهبي موجود در ايالت سرحد پاكستان است. در سال هاي اول سقوط طالبان، دولت كرزي وهمکاران جنگ سالارش به كمك نظاميان خارجي بر نود فيصد از قلمرو افغانستان مسلط بود.
طالبان در حال استحاله شدن بودند، افق هاي اينده كاملاً روشن و اميدوار كننده بود، و مردم به اين باور رسيده بودند كه رژيم طالبان به عنوان يك واقعيت تلخ ديگر در افغانستان تكرار نخواهد شد و به زباله دادن تاريخ سپرده شده است. اما در اين هنگام بوش در يك اقدام آكنده از غرور و تكبر، دستور حمله به عراق را صادر كرد و بعدها ثابت گرديد كه اين اقدام وي يكي از فاحش ترين اشتباهات سياسي و استراتژيك آمريكا بعد از جنگ ويتنام است. آمريكا رسما عراق را اشغال كرد اما شكست خورد و اكنون پاي سربازان آمريكايي در اين جنگ تجاوز كارانه كه هيچ منطقي در پشت آن وجود ندارد گير كرده است.
مقاومت هاي مسلحانه در عراق آغاز گرديد، مصارفات آمريکا در اين جنگ به ميلياردها دالر رسيد و تلفات آنان به چندين هزار نفر بالغ گرديد. در جريان اين مقاومت ها، جنگجويان فرصت طلب القاعده نيز خود را وارد ماجرا كردند و در نتيجه، عمليات هاي انتحاري آغاز گرديد.
دو ائتلاف در اين جنگ حضور دارند، يكي ائتلاف غرب به رهبري آمريكا و يكي ائتلاف جهاني سازمان القاعده، آمريكا با توپ و تانك و طياره و القاعده با عمليات هاي خشونت بار انتحاري، عراق را به يك جهنم سوزان و تحمل ناپذير تبديل كرده اند. شكست آمريكا در عراق، طالبان و القاعده را تحريك كرد تا در جبهه افغانستان با قدرت بيشتر از پيش بجنگند.
علاوه بر اين، تروريزم جاري در عراق نيز با حمايت آي اس آي و سركردگان مدارس مذهبي ايالت سرحد، وارد افغانستان گرديد. اين تروريزم خشن به شكل عمليات هاي انتحاري، سوغات جنگ عراق براي افغانستان است كه پاكستان نيز در اين بازي خطرناك، نقش دروازه بان تروريزم را بازي مي كند. بنا بر اين تا زمانيكه آتش جنگ در عراق خاموش نشود و جنرال هاي ماجراجو و انگليس مآب آي اس آي، مهار نگردند پديده ناميمون تروريزم و عمليات هاي انتحاري طالبان و القاعده در افغانستان از بين نخواهد رفت.
ازطرف ديگردرماه هاي اخير نيروهاي ناتو ‌و آمريکا به بهانه مبارزه با تروريسم ، عمليات نظامي گسترده اي را در مناطق مختلف افغانستان ازجمله در جنوب وشرق کشور انجام داده ا ند که بيشترين آسيب ها را به مردم عادي واردنموده اند. بمباران هوايي مناطق مسکوني توسط ناتو، آمريکا که مدعي پناه گرفتن تروريست ها در آن مکان ها هستند، خشم مردم افغانستان را برانگيخته است . (مانند حوادث اخيرنورستان).
در شرايطي که فقر و ناامني حيات اجتماعي و اقتصادي جامعه راتهديد مي کند ، افزايش کشتار غيرنظاميان ،مردم را به شدت ناراضي کرده است .کارشناسان سياسي معتقدند که افزايش نارضايتي عمومي در افغانستان ، بيش از همه به تضعيف جايگاه دولت کرزي منجر مي شود . زيرا مردم توقع دارند دولت ملي با سياست هاي يکجانبه ناتو و آمريکا مقابله کند . محافل سياسي دولت کرزي را به دليل همنوابودن با سياست هاي خشن ناتو و آمريکا به شدت مورد انتقاد قرارداده اند. مردم تأکيد مي کنند که مخالفت دولت کرزي با سياست هاي غرب و همچنين افزايش اعتراضات مردمي باعث بدنامي وچالشهاي جدي براي منافع جويانه آمريکا و ناتودر افغانستان خواهد شد. بنابراين اجراي عمليات مستقل ناتوبدون هماهنگي با نيروهاي امنيتي ، علاوه بر بروز خشم مردم ، جايگاه دولت کرزي را نيزمخدوش مي کند. به نظر مي رسد سياست هاي آمريکا ناتو درافغانستان که مغاير منافع ملي است، تنها به تقويت جبهه مردمي ضد نيروهاي بيگانه منجر مي شود .
ازطرف ديگر متاسفانه فساد در ادارات دولتی ، بحران هزار و یک سری است که کشور را با چالش های بی شمار و متعددی از جمله عدم موثریت تلاش ها و فعالیت ها مواجه ساخته و تاکنون دولت نتوانسته این بحران را از پیش روی خود بردارد. عملکرد دولت در این مدت برای ریشه کن شدن فساد در ادارات ناکارآمد و نا کافی بوده است. رئیس جمهور در این مدت برای مبارزه با فساد اداری، اقدام به ایجاد کمیسیون هاي نمايشي مبارزه با فساد اداری و اصلاحات نمود، اما این کمیسیون به جای این که در راستای کاهش فساد در ادارات کشور موثر باشد، اکنون خود نیز به منبعی بزرگ برای فساد مبدل گشته است.
اخيرآ رئیس اداره کنترول و تفتیش در حساب دهی نمايشي گفت: ریشه تمام مفاسد اداری خود اراکین بلندپایه وزارت خانه ها هستند. وي با خاطرنشان کرد این که علت تمام مفاسد اداری در بطن ادارات و وزارت خانه ها است گفت، اگر هر یک از روسا و وزیران دولتی، اراده کاهش و محو فساد اداری را داشته باشند و کار عملی را از خود شروع کنند، من به جرات می توانم بگویم که فساد اداری به پیمانه بسیار زیاد کاهش می یابد. در ادامه به فساد موجود خارج از حیطه دولت ان جی اوها و کشورهای دونر اشاره کرده و تصریح کرد، برای پایان دادن به فساد، باید تمام کمک ها از طریق وزارت مالیه با توجه به ضروریات دولت و ملت به مصرف برسد در حالی که کشورهای کمک کننده بدون بررسی نیازهای افغانستان، با درنظرداشت منافع خود، پول را خرج می کنند که طبعا در آن فساد موجود است.
موصوف گفت که اداره کنترول و تفتیش به مثابه عالی ترین ارگان بازرسی امور مالی و حسابی وزارت خانه ها، ادارات و موسسات در سطح کشور می باشد که در سال گذشته، توانستیم از دوصدوبيست ويک ارگان در مرکز و پنجصدوسي وهشت ارگان دیگر در ولایات، به تعداد دوصدوچهارنهاد در مرکز و سه صدوهفتادوسه نهاد در ولایات را مورد بازرسی قرار دهیم که هفتادوهفت درصد تحقق پلان استراتیژی این اداره را نشان می دهد. وی، عدم بازرسی يکصدوهشتادودو ارگان را نامساعد بودن شرایط امنیتی در برخی ولایات، محدودیت های قانونی و حکمی در مربوطات جمعیت هلال احمر کشور و سفارت خانه و خصوصی شدن بعضی تصدی ها دانست و گفت، در مجموع چهل وسه دوسیه ای که به سارنوالی ارسال شده شامل مبلغ دوصدونودوهشت میلیون و چهارصدوبيست وپنج هزار و دو صد افغانی، یک میلیون و پنجصدوهفتادوپنج هزار و نوصدوبيست وچهار دالر، يکصدوپنجاه هزار تن قیر، بيست وهفت هزار و يکصدوسيزده لیتر پطرول، بيست ويک هزار و يکصدوپنجاه وهشت لیتر دیزل، استفاده غیرقانونی هفت هزار متر مربع زمین، ترتیب اسناد جعلی برای یک هزار و دوصدوهفتادوشش عراده موتر، توزیع شش هزاروپنجصدوبيست نمره زمین به اشخاص غیر مستحق ، پول اضافه مقدار هشتصد هزار افغانی و شصت وسه هزار و نوصدوچهل وشش دالر، می باشند که تحت بررسی قرار دارند.
باید خاطرنشان کرد که تا حال هیچ راه حل مناسبی برای کاهش فساد اداری از سوی دولت ارایه نگردیده است و علت آن را بسیاری از کارشناسان، آغشته بودن خود مسئولین بلندرتبه دولتی در فساد می دانند.
به هر حال بحران فساد اداری در کشور نیازمند برخورد قاطع دولت است تا با مجازات متخلفین به وجود بیاید. بدون شک تا زمانی که آب از سرچشمه گل آلود باشد، درپائین نمی توان آن را زلال و شفاف یافت، پس در این مسئله، مبارزه با فساد باید از بلند رتبه ترین مقام آغاز شود و تا پایین رتبه ترین آن ادامه یابد و همه خود را در برابر قانون، مطیع پابند ببينند.
ازجانب ديگرشماری از نهادهای فعال درامور حقوق زنان ضمن ابرازنگرانی از افزایش خشونت های جنسی علیه عليه زنان ، ازدولت خواستاربه محاکمه کشاندن عاملین خشونت جنسی علیه زنان شدند . میزان خشونت های جنسی علیه زنان و اطفال در سراسر کشور قابل نگرانی می باشد. براساس گزارش های ارائه شده ازسوی کمیسیون حقوق بشر، در سال گذشته بیش از يکصدده زن که دخترهای کم سن وسال نیزدراین آمارشامل اند در کشور مورد تجاوز جنسی قرارگرفته اند وبیش از چهل زن و اطفال بر اثر خشونت های جنسی و خانواده گی جان شان را از دست داده اند. کارشناسان امور می گویند فرصتهای برای رشد زنان در سراسر کشور از چند سال به این سو فراهم گردیده اما این برنامه درولایات کشور یکسان تطبیق نمی شود.
پس از سقوط طالبان در کشور بیشتر زنان تصور می کردند که دولت برای بهبود وضعیت آنان اقدامات جدید مانند تعليم وتربيه ، برخورد با ازدواجهای اجباری، منع خرید و فروش زنان روی دست گرفته خواهد شد اما با گذشت چند سال این انتظارها بر آورده نشده است. این در حالی است که چندی پیش پسری یک نماینده مجلس به دختری چهارده ساله تجاوز کرده بود. اما تا اکنون مقامات قضایی کشور هیج گونه عکس العملی دراین خصوص ازخود نشان نداده اند.
همچنان دفتر ملل متحد (یونیما) در گزارشی اعلام کرد: علی رغم ‪ ۱۵میلیارد دالر کمک جامعه جهانی طی سال هاي گذشته ، ‪ پنجاه درصد مردم در فقر شديد زندگی می‌کنند. در گزارش گفته شد که علی رغم توسعه آموزش‌های صحي ، کشور از لحاظ آمار مرگ و میر مادران باردار در ردیف دوم در سطح جهان قرار دارد . همچنین بر پایه اعلام دفتر یونیما، در زمستان سال قبل ، تلفات سرما به یکهزار و ‪ ۵۰۰نفر رسید و به علت ناامنی در بیشتر مناطق ، خدمات کمک رسانی با مشکل مواجه شد و نمایندگی‌های این نهاد در ‪ ۷۸ولسوالی جنوب کشور نتوانستند فعالیت کنند .
افزایش جهانی قیمت مواد غذایی ، باعث گردید که شمار افراد آسیب پذیر به ‪ ۵/۲میلیون نفر افزایش یابد و برنامه جهانی غذادر افغانستان در صدد است در شش ماه اول سال ‪ ۲۰۰۸میلادی ، کمک‌هایی را در اختیار آنان قرار دهد . در گزارش تصریح شد که ‪ ۳۶ولسوالی از ‪ ۳۷۶ولسوالی کشور ، عمدتا در مناطق شرقی و جنوب شرقی غیرقابل دسترس برای مسوولان کشور و کمک رسانان خارجی بود .
بر پایه همين گزارش علی رغم موفقیت نیروهای دولتی و نیروهای خارجی در سال ‪ ۲۰۰۷میلادی ، شورشیان سرکوب نشدند، خشونت و فعالیت دهشت افکنی افزایش یافت ، طوریکه حملات در طول یکماه در سال ‪ ۲۰۰۶میلادی از ‪ ۴۲۵به ‪۵۶۶ مورد در سال ‪ ۲۰۰۷افزایش یافته است .
در گزارش از گسترش خشونت‌ها و افزایش تلفات غیرنظامیان ابراز نگرانی شد و گفته شد، سال قبل پنجهزار طالب ، یکهزار و ‪ ۵۰۰غیرنظامی ، ‪ ۹۲۵پولیس ، یکصد نفرازاردوي ملی و ‪ ۲۴۰نظامی خارجی کشته شدند . در گزارش آمده است شمال و غرب کشور همچنان از ثبات لازم برخوردارنيست ، اما مشکلات امنیتی بیشتر به گروه‌های جنایکار ارتباط دارد و جنوب و شرق افغانستان عمدتا تحت تاثیر فعالیت شورشیان مخالف دولت قرار دارد . از حمله به کاروان‌های امدادی و کارکنان کمک‌های انساندوستانه در سال قبل ابراز نگرانی و گفته شد که ‪ ۴۷کارمند کشته و ‪ ۸۹تن هم ربوده شدند و مواد غذایی بیش از ‪ ۴۰کاروان برنامه جهانی غذایی به غارت رفت . بر پایه این گزارش پیشرفت حقوق بشر در سال قبل بسیار محدود بود، هرچند زنان ‪ ۲۷درصد کرسی شورای ملی را به دست آوردند و ‪ ۲۶ درصد کارکنان زن هستند، هنوز زنان با چالش عمده‌ای رو به رو هستند . در گزارش با تاکید بر اینکه در حال حاضر وزارت امور زنان و مقام ولایت بامیان در اختیار زنان می‌باشد، گفته شد که ‪ ۳۸درصد زنان افغانستان از نظر اقتصاد فعال‌اند و زنان یک سوم مردان حقوق دریافت می‌کنند . از خشونت برضد زنان بعنوان یک مشکل یاد و گفته شده که در بیش از ‪۸۰ درصد دوسيه ها، خشونت علیه زنان مربوط به اعضای خانواده است .
پرابلم بيكاري، به مشكل بدتر از تروريزم تبديل شده است. هرگاه وضعيت به همين صورت ادامه پيدا كند دير يا زود قريه ها و حتي برخي از شهرها از نسل جوان كشور تخليه خواهد شد . . . مهاجرت هاي دسته جمعي جوانان بيكار به كشورهاي همسايه در واقع سند رسوائي و محكوميت زمامداران فعلي است. و آنهايي كه باقي مي مانند يا به زرع و قاچاق مواد مخدر و انواع جرايم جنايي روي مي آورند و يا با پيوستن به گروههاي شورشي و آشوب طلب، بازار تروريزم را گرم تر خواهند كرد. ما امروز با يكي از بي كفايت ترين دولت ها روبرو هستيم، دولتي كه بر خلاف شعارهاي دموكراسي و آزادي بيان و انكشاف اقتصادي، خود را در برابر خواست و اراده مردم متعهد نمي داند و به حل مشكلات عاجل آنها نمي پردازد.
نظام اقتصاد بازار و تجارت آزاد، افغانستان را به ماركيت بزرگ مال التجاره مصرفي كشورهاي ديگر تبديل كرده و اقتصاد ملي را به حالت احتضار رسانده است. حتي در غير مردمي ترين دولت ها نيز اصول منافع ملي و حاكميت سياسي به عنوان دو اصل مسلم حكومت داري رعايت مي گردد در حاليكه اكثر اجراآت و عملكردهاي دولت كرزي، با اين دو اصل مغايرت دارد و اساساً واژه هايي از قبيل منافع ملي، حاكميت، تروريزم، دموكراسي قابل تطبيق در شرايط افغانستان، تا هنوز به روشني تعريف نشده است. در كشوري كه نزديك به شصت فيصد نفوسش در فقر مطلق زندگي مي كنند، شعار آزادي بيان و رقص و آواز رسانه هاي صوتي و تصويري، كدام يك از زخم ها و جراحت هاي ملي را التيام خواهد بخشيد، در كشوري كه كارمند دولت براي ادامه زندگي و تامين حداقل معيشت، مجبور است، رشوت بگيرد، و در محاكم از عدالت و انصاف، فقط تصوير ترازوي آن باقي مانده و هيچ دوسيه اي بدون پول حل و فصل نمي شود چگونه مي توان باور كرد كه مردم در شكنجه و عذاب نباشند. بلي در نزديک به هفت سال تطبيق صلح و دموكراسي آمريكايي در افغانستان، اكنون افغانان نه ازامنيت جاني، نه امنيت مالي و نه امنيت قضايي برخوردار هستند.
به همين دليل نه تنها سرمايه گذاران خارجي بلكه مردم کشور نيز ازدولت نااميد شده اند و به اين باور رسيده اند كه اصلاح امور مملكت در چارچوب نظام فعلي تقريباً غير ممكن است.
چاره ديگري بايد انديشيده شود، سيستم عمومي دولت ازکرزي تا وزيران ، واليان ومسوولين نظامي هم ازوزارت دفاع ، داخله وامنيت ملي به يك خانه تكاني عميق نياز دارد. قوانين بايد بازنگري شود و نظام اقتصاد بازار به يك نظام اقتصادي مختلط تبديل گردد. حضور نيروهاي خارجي در كشور، بايد توسط پارلمان ، قانونمند شود. از حركت سريع جامعه بسوي نظام طبقاتي كه محصول سياست هاي ديكته شده توسط خارجي هاست، به سرعت جلوگيري بعمل آمده و پروژه هاي انكشافي و زير بنائي پس از يك وقفه طولاني و غير موجه بارديگر روي دست گرفته شود.
حل مشكل مواد مخدر، و استقرار نظم و امنيت، به تدابير عاقلانه تري نياز دارد، رشد فقر و بيكاري، با هر قيمت ممكن و با روي دست گرفتن يك پلان انكشاف ملي، قاطعانه كنترول و مهار شود، در غير اينصورت يگانه راه براي هيات حاكمه كابل استعفاي آبرومندانه است. همه كساني كه با فرهنگ و جامعه ما آشنا بودند از همان آغاز پيش‌بيني مي‌كردند كه كرزي نمي‌تواند به طور كامل بر سراسر كشور حكومت كند. تلاش‌هاي آمريكا هم براي تحكيم جايگاه كرزي با شكست روبه‌رو شد . اكنون در افغانستان مشكل جدي مشروعيت قدرت دولت وجود دارد. فوري‌ترين نياز كنوني در افغانستان ضرورت برقراري گفت وگو ميان افغان‌ها است. اين ابتكار عمل بايد تحت نظارت سازمان ملل صورت گيرد. پيش‌بيني وقايع پيش‌رو واقعاً دشوار است. حتي با اضافه شدن نيروي ديگر ناتو به افغانستان، معلوم نيست طالبان واقعاً شكست مي بخورد ياخير؟.
مسوول درجه اول درقضاياي پرتنش کشورکرزي است که بايد بي درنگ ازدولت کنارزده شده وبه محاکم کشانده شود وازوي بايد پرسيد ، اگرديگران دراوضاع کنوني تقصيردارند وپس توچه ميکردي ؟ واگرنميتوانستي ازعملکرد خارجيان جلوگيري نمايي چراابرومندانه ازقدرت کناره گيري نکردي؟؟؟.