مرگ چه پدیدهء ناگوار است و از دست دادن یار ، دوست و عزیز چه دردانگیز . اما چه میتوان کرد که بستن دست اجل از حیطه قدرت آدمیان بیرون است و سد راه مرگ شدن ناممکن . اینست که انسان ناگزیرگاهی در سوگ عزیز خود مینشیند و جز ریختن اشک نومیدی چارهء نمیداشته باشد. با درد و حسرت که اینبار نه یک فامیل ، نه یک دوست و نه یک رفیق بلکه جامعهء به سوگ وگلیم ماتم و اندوه عزیز شان نشست ، بلی جامعه ورزشی افغانستان سوگوار یکی از پیشقراولان ورزش بوکسنگ افغان زمین شد و این بزرگمرد میدان ورزش عزیزالله « عزیزی » سابق مربی تیم ملی بوکسنگ و رئیس فدراسیون بوکس افغانستان است .
با اینکه عزیزی ، این یار از دست رفته ، نیازی به معرفی کردن ندارد ولی بیمورد نخواهد بود که بگوییم پنجاه وهفت سال پیش از امروز در گذر تخته پل شوربازار کابل در کاشانه استاد ولی محمد خان از استادان لیسه استقلال، بمناسبت دیده به دنیا گشودن نوزادی جشن بزرگی برپا شد و در همان روز نوزاد را عزیزالله نام گذاشتند . عزیز ما استاد عزیزی در سال ششم زندگی راهی مدرسه شد و در لیسه استقلال از علم ودانش پدر و سایر استادان آن لیسه فیض برد و بعد از ختم دوره مکتب ، تحصیلاتش را در انستیتیوت بانکداری دوام داد . پس از پایان تحصیل ، در افغانستان بانک شامل کار شد و تا ترک وطن در شعبات مختلف این موسسه وظیفه انجام داد . عزیزی عزیز که از مشتاقان ورزش بوکس بود ، از نوجوانی به این ورزش روی آورده و به تمرین و ممارثت پرداخت .
دیری نگذشت که نام عزیز« عزیزی» در جمع ورزشکاران بوکس سر زبانها افتاد . در مسابقات دوستانهء که بین کلپ ها راه اندازی میشد ، عزیزی جوان خوب میدرخشید . سالهای سیزده چهل و شش ــ سیزده پنجاه ( سالهای تمرین عزیزی در کلپ ورزشی معارف ) سالهایی بود که نه تنها عزیزی را به حیث یک ورزشکار ورزیده و آبدیده به ورزشکاران افغان ، بلکه به همه مردم ما در هویت یکی از استادان مسلم این ورزش شناساند .
استاد عزیزی با عشق فراوان به ورزش حدود سی سال منحیث مربی به آموزش و پرورش جوانان علاقمند بوکسنگ پرداخت که در حال حاضربسیاری از شاگردانش خود سمت استادی دارند . وی آموزگاری بود صمیمی ، باحوصله و با مسولیت .
استاد عزیزی که در وزن خود ( هفتاد و یک کیلوکیلوگرام ) جایگاه قهرمانی داشت با شرکت در مسابقات بین المللی توانست امتیازات خوبی بدست آورد و مایه فخر و مباهات افغانان گردد . وی در سال نزده صد وهشتادو سه پس از شرکت در یک دوره آموزشی کورس مربیان بین المللی در المان دموکراتیک وقت و بدست آوردن دیپلوم به صفت مربی تیم ملی بوکسنگ افغانستان تعیین شد و بعدا" ریاست فدراسیون بوکس افغانستان را به عهده داشت .
سهمگیری شادروان استاد عزیزی در المپیای سال نزده صدو هشتاد ماسکو ، یازدهمین فیستوال مسابقات بوکس چین در سال نزده صد نود و سایر فیستوالها شهرت و محبوبیت استاد را بالاترو والاتر ساخت .
علاقمندی استاد به بوکسنگ در دیارغربت نیز یار و یاوروی بود . تا لحظاتی که صحت برایش مجال داداز ورزش دست نکشید و به آموزش و پرورش جوانان علاقمند پرداخت . بیتی از یک شاعربخاطرم رسید که مصداق خوبی در وجود استاد داشت .
« عشق تو در وجودم وشور تو در سرم با شیر در بدن شده با جان بدر شود »
عشق استاد عزیزی به ورزش چنین بود و حقا که با جان شیرینش یکجا از وجودش بدر شد . استاد عزیزی با اخلاق نیک ، برخورد خوب و سجایای عالی که داشت واقعا" عزیز همه بود . نبود و کمبود وی در مجمع ورزشی افغانستان شدیدا" محسوس است. من به حیث یکی از دوستداران ورزش بوکسنگ و یکی از دوستان زنده یاد استاد عزیزی که از روزگار نوجوانی باهم آشنا بودیم ، خود را مکلف میدانستم که مطلب مفصلی در مورد شان بنویسم ولی متاسفانه عدم دسترسی به اسناد بیشتر مجال به سر رساندن این ماءمول را از من گرفت ؛ بناء برای اینکه دیرتر ازین نشده باشد خواستم با نوشتن این مختصر یادی از آن زنده یاد کرده باشم و همزمان با آن ، از دوستانی که در مورد این گرد رزم آور و کار نامه های ورزشی اش چیزی میدانند ، تقاضا کنم تا با نوشتن خاطره های شان یاد استاد را گرامی دارند . یاد استاد عزیزی جاودانه ، روحش شاد و بهشت برین جایگاهش باد .
