میر عبدالواحد سادات
در احوال فعلی که سوال هست وبود افغانستان با تمام مبرمیت و استعجالیت آن مطرح است ، نیاز اساسی و حلال بسیاری از مشکلات ما عبارت ازاستقرار یک دولت مقتدر ملی
میباشد و این مامول ملی و تاریخی تا زمانی میسر نخواهد گردید تا ما بطرف ملت شدن نرویم و دایره یی وفاق ملی را در کشور کثیرالقومی خود گسترش ندهیم.
دستیآبی به این آرمان مستلزم پیش زمینه ها میباشد و عاجل ترین آن، چنگ زدن به وجوه اشتراک همگانی و عمومی است.
روز های ۲۶ سرطان ، ۷ و ۸ ثور دیگر به تاریخ تعلق دارد و کم وکیف آنها به پرداز و پالایش ما تغییری نمی آورد. قدر مسلم این است که چسپیدن به این روز ها مانع دستیآبی به اهداف بزرگ کشوری و ملی میگردد. بدون شک هرکدام ازین روز ها طرفداران و مخالفان خود را دارد اما هیچکدام آن برای تمام مردم ودر مقیاس کل کشور مطرح نمیباشد.
بدینرو با تشخیص دقیق منافع اساسی و ضروری وطن و مردم ، خرد ورزانه و عاقلانه این خواهد بود تا همه با هم و در اشتراک مساعی از روز ۲۸ اسد بمثابه روز استقلال و جشن ملی و روز قابل پذیریش برای تمام مردم تجلیل و تبجیل بداریم.
تجلیل از ۸ ثور و آنهم از طرف دولت ، نمک پاشی به زخم های خونین وطن به عزا نشسته یی ما بوده و کشور را از رسیدن به صلح ، ثبات و ترقی محروم میسازد .