ژباړه .: عبدالملک پرهيز
هماغه در رسي چې تمه يې لرئ
که د خوښۍ په تمه اوسو خوښي را رسي.
که د غم په تمه اوسو غم رارسي.
پيسې د ناروغۍ او ستونزو دپاره مه ټولوئ ، ځکه کېدی شي راشي.
پیسې د واده، د کور او موټر د رانیولو، د سفر او داسې نورو څيزونو دپاره ټولې کړئ.
کله چې وایو دا پیسې د موټر د رانیولو دپاره دي ، نور په تصادف فکر مه کوئ....
جاپانیان په زړه پورې متل لري:
که چغه ووهې چیغې ته دې غوږ نیسي، او که په آرامۍ خبرې وکړې خبرو ته دې غوږ نیسي!
نو د خبرو ځواک لوړ کړئ نه د غږ!
دا « باران» دی چې د ګلانو د غوړېدو سبب کېږي نه « تالنده او بريښنا»
په هغه کور کې چې لویان یو پر بل ګران نه دي، په داسې کور کې ماشومان د بدن د غړو او ونې له پلوه وده کوي ،خو لوییدلی نه شي او هيڅکله به د آلوتلو وزرونه پیدا نه کړي.
پوهېږئ کور څه شئی دی؟
کور هغه ځای نه دی چې د سل مترو په اوږدوالي سالون او د خوب څلور خوني ، پخلنځی او نور زیات امکانات ولري!
کور یانې درناوی او دوه اړخیزه پوهاوی،
کور یانې هغه ځای دی کله چې په اړوند يې فکر کوئ پر شونډو مو موسکا خپره شي،
کور هغه ځای چې د هغه کسانو سره چې پرتا ګران دي یو ځای یوه پیاله تود چای وڅکئ.
کور یانې هغه ځای چې د قهر او غضب لوګی پکې خپور نه وي.
کور هغه ځای چې د خوب او استرس ګولۍ (تابلیتونه) په کې نه وي.
ټولو ته د همداسې یو کور هیله کوم.
خو ډېر ناوخته پوهيږو
کور یانې هغه ځای چې په موسکا ورته ننوځې او پر شونډو موسکا ووینې.
کور هغه ځای دی چې دېوالونه يې لوړ نه دي خو د خلکو زړونه يې پراخ دي.
ژوند لنډ دی.
وخت په چټکۍ تېريږي...
نه تکراریږي ... او بېرته نه ستنیږي....
نو د هغې له هرې شيبې خوند واخلئ...!