وقت آن رسیده که ملت سرنوشت سازخود گردد

ملی  را در مذبح انتقام از واقعهء یازدهم سپتامبر قربانی کرد!! وارثین اصیل این کشور که با حصاری از سپر سینه های خویش از این کشور بدفاع برخاستند و با نثار خون های پاک خود، جهاد را به پیروزی رسانیده بودند، کنار زده شدند وسرنوشت شان به دست مجرمین جنگی و دلالان سیاسی، به خصوص خود فروخته های ائتلاف شمال که امضای قرارداد صلح با لشکر 40 اتحاد شوروی  را در کارنامهء سیاه شان دارند، سپرده شد.                                                                                              
کشور های مداخله گر و بخصوص همسایگان نامروت نیز،جنگ در برابر وطن دوستان ما را آغاز نمودند! هر کدام چاکران زر خرید شانرا از هر طرف با پول و امکانات وسیع و شعار های تقلبی مزین ، و یکی را بعد دیگر، در بازار سیاسی کشور چندپارچه از ضربت تیغ قومیت گرائی ما، وارد صحنۀ رقابت های سیاسی نمودند! امروز سرنوشت من وتو توسط ، پاکستان، ایران، روس، عربستان، امریکا/ناتوو دست پرودگان شان تعیین میشود! غافل از اینکه این سرزمین از خود وارثانی دارد که هیچ ابر قدرتی نتوانسته آنان را سرکوب و این سرزمین را تسخیر نماید. استوار قامتانی که در بدترین شرائط با دستان خالی توانسته اند از حاکمیت ملی و افتخارات تاریخی شان دفاع نموده و از این خاک مقدس حراست نمایند، هنوز هم در صحنه حضور دارند.  ما از حالت فلاکت بار کنونی سرانجام بیرون خواهیم شد اما تحقق این هدف فقط  نیازمند همدیگر پذیری و اتحاد است. وقت آن است تا حلقات وانجمن های اجتماعی، احزاب سیاسی غیر وابسطه به اجانب، جامعۀ مدنی و رسانه ها باید به منظور رسیدن به این هدف، مبارزۀ مسالمت آمیز را برای به وجود آوردن یک افغانستان واحد، دست بدست هم بدهند. بر همهء ما فرض است تا در این مرحلهء سرنوشت ساز از تاریخ کشور و نجات خانهء مشترک همه افغانها از جنگ وبرادر کشی، قدم های استوارو متحدانه برداریم.
اولین قدم وطندوستان - حرکت در برابر انتخابات دروغین وغیر قانونی است، که قرار است بزودی برگزار گردد. باز همین سیه رویان: جنگسالاران، ناقضین خقوق بشر و چاکران حلقه به گوش سرنوشت من و ترا رقم میزنند!  هموطنم! من و تو در طول چند دههء گذشته شاهد ریختن خون عزیزان خود بوده ایم.  حق تعیین سرنوشت کشور ما حق من و تو است زیرا بیشترین مصیبت این جنگ ها را من تو با قربانی دادن عزیزان خود تحمل کرده ایم. این جانیان آنقدر انسان کشتندند ،که در شفاخانه ها جا نبود و زخمیان و اجساد شهدای مظلوم را به دهلیز های وزارتخانه ها منتقل می کردند. این همان وحشی صفتانی هستند، که کابل زیبا را به خاطر پول و قدرت زیر و رو کردند و 65000 کابلی مظلوم رایا کشتند ویا متواری و فراری ساختند! خانه های ما را ویران ساخته ، به آتش کشیدند و در پرتو آتش آن، آینده های شرمسار و فرعونی شانرا رقم زدند!                                                            
هموطنم: نباید اجازه دهیم که همان عناصر، باز با سرنوشت من و تو بازی نموده و بار دیگر بر سرنوشت ما وشما حاکم گردند. ما با انتخابات و تحقق ارادهء ملت از راه شرکت در انتخابات هرگز مخالف نیستیم، ما برای انتخابات و ارادهء آزاد ملت، سالهاست که دربدری را قبول کرده ایم اما انتخابات ملی، دیموکراتیک و شفاف از خود شرایطی دارد. زمانیکه اکثریت مردم نمیتوانند در انتخابات شرکت کنند، چطور می توان آنرا انتخابات سرتاسری نامید و چطور می توان نتیجهء چنین انتخاباتی را مشروع و قانونی خواند؟ هموطنم، خواهر و برادرم: این انتخابات برای تحکیم و دوام برده گی و بدبختی من و تو رقم زده شده است بنابراین برهمهء ماست تا نگذاریم بار دیگر به برده گی کشیده شویم. به پا برخیز و با قلم و قدم و از راه های مسالمت آمیز، جلو انتخاباتی را که تقلب در آن ازهمین اکنون مشخص است بگیر. جنگسالاران ،جنایت پیشگان جنگی، امریکا/ناتو باز برای من وتو دام دیگری گسترده اند! حلقه های این دام را پاره کن و زمام سرنوشت خود و کشورت را خود بدست بگیر. این شربت به ظاهر شیرین که امریکا/ناتو که به نام دیموکراسی  توسط چاکران شان در گلوی من و تو میریزند، زهری است که جز مرگ و بدبختی چیز دیگری را در قبال ندارد.

خواست امریکا از افغانستان چیست؟
1-    امضای پیمان امنیتی
2-    انتخابات نمایشی برای بقدرت رسانیدن مزدوری دیگر.
3-    در نتیجه دوام جنگ و آیندهء نامعلوم افغانستان.
اما راه حل منطقی به باور ما اینست:
1-    اعلام خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان و آغاز مذاکرات با مقاومت مسلحانه.
2-    آتش بس و آغاز مذاکرات میان مقاومت مسلح و جهت های مختلف افغانی (دیالوگ بین الافغانی)
3-    بمیان آمدن یک حکومت موقت متشکل از همه جهت های مطرح در افغانستان تا راه غلطی را که از کنفرانس بن تا امروز پیموده شد، اصلاح نماید.
4-     آماده شدن زمینه برای انتخابات سراسری، عادلانه و شفاف و بدور از مداخلهء بیگانگان.
5-    بمیان آمدن یک حکومت قانونی و مشروع که حمایت اکثریت ملت را با خود خواهد داشت.
امریکا در سال 2001 بعنوان یک طرف جنگ وارد افغانستان شد و در طول بیش از دوازده سال گذشته درگیر جنگ بود و امروز خود امریکائی ها هم اعتراف می کنند که این جنگ به بن بست رسیده است. وقتی یک جنگ به بن بست می رسد، ایجاب عقل و تدبیر اینست که باید مذاکرات صلح آغاز گردد.  بنابراین امریکا بعنوان یک طرف اصلی جنگ، اگر واقعا خواستار حل مشکل جنگ در افغانستان است، باید مذاکرات صلح را با مقاومت مسلح آغاز نماید. به اساس احصائییۀ بزرگترین منبع خبری امریکا ، خبرگزاری ( سی- ان- ان) بیشتر از 82 فیصد مردم امریکا مخالف جنگ در افغانستان بوده و بیشتر از 75فیصد مردم خواهان برگشت عساکر امریکائی از افغانستان هستند.
اما امریکا می خواهد نه بعنوان یک طرف اصلی جنگ، بلکه بعنوان میانجی میان حکومت کابل و مقاومت مسلح ایفای نقش نماید که این موقف مغرورانهء امریکا مانع اصلی در راه صلح در افغانستان است
مقاومت مسلحانۀ اسلامی هم باید با درس گرفتن از ناکامی های حکومت داری گذشته، به فکر انحصار قدرت نباشند و در این رابطه جای خوشحالی است که رهبری طالبان در اعلامیه هائی که مناسبت های مختلف، صادر نموده اند، تلاش در جهت انحصار قدرت را مانع صلح در کشور دانسته اند. پس باید حکومت آینده بر بنیاد شایسته سالاری شکل گیرد و دانشمندان و وطن دوستان ملی و غیر وابسته به بیگانگان مجال خدمت به این ملت رنج کشیده را بیابند.
اگر چنین نشود سرنوشت تاریکی در انتظار افغانستان خواهد بود و انتخابات بجای اینکه افغانستان را از بحران نجات دهد، بحران های مصیبت بار تری را به این کشور تحمیل خواهد کرد. انتخابات در بخش کوچکی از افغانستان امکان برگزار شدن دارد و آقای کرزی و جبههء شمال در این انتخابات در تقلب باهم رقابت خواهند کرد که ناامنی های گسترده چنین فرصت را بیشتر برای آنان مساعد خواهد ساخت.
انتخابات در موجی از اعتراضات کاندیدا های شکست خورده به دور دوم خواهد رفت و در دور دوم «اگر برگزار گردد» بازهم توام با تقلب گسترده خواهد بود. کشمکش ها ادامه خواهد یافت و چنین انتخابات هیچ مشروعیتی برای کاندید پیروز به ارمغان نخواهد آورد. در نتیجه امریکا و سایر کشور های بیگانه مداخله خواهند کرد ویک حکومت ائتلافی را از جنگ سالاران و دزدان از غرب آمده بمیان خواهند آورد. بعبارهء دیگر کشور ما مانند یک لاشهء بیروح میان چند لاشخور و کرکس قسمت خواهد شد و هر کدام که چنگال و منقاری نیرومند تر دارد، بخش بیشتری از این لاشه را به خود اختصاص خواهد داد.
هموطن مسلمان،اهل هنود و....، اکنون تصمیم با توست که با این انتخابات تقلبی، راه جنگ را انتخاب می کنی و یا با رد انتخابات و عدم شرکت در آن، مخالفت خود را به دوام جنگ و برادرکشی، و تعهد خود را به تامین صلح در افغانستان به نمایش می گذاری. تو باید حاکم بر سرنوشت خود گردی و دست رد به سینهء جنگ طلبان و آنانی بزنی که بنام تو و در غیاب تو با دشمنان تو معامله می کنند.
زنده باد همبستگی وطندوستان. پاینده باد افغانستان واحد و سربلند.
با عرض حرمت/ صوفیه عمر