جاسوسی بین جوانان ونوجوانان خطرناکترازعملیات شبانه است

زیرمتون
Typography
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times

ا۰صبور

سرانجام قرارداد امنیتی بین افغانستان و امریکا همان طورکه قبلاً تصورمیشد وآقای جان کری وزیر امور خارجه امریکا روزقبل ازانعقاد جلسه، پیشبینی تائید آنرا کرده بود بدون مخالفت ازطرف لویه جرگه مشورتی  که باید درمسایل ملی واقع بین باشند نه خشوبین؛ تائید گردید،  کاملاً مبرهن است که امریکا قبل ازهمه جهت حضور درمنطقه درظرف این دوازده سال بی جهت سرمایه گذاری نکرده، این همه بحران آفرینی ها، تشدید جنگ ونقل وانتقال

هلیکپوترها به نقاط مختلف کشور وپیاده کردن گروه های مسلح که آقای کرزی هم ازآن باری شکوه کرد و بعد مُهرخاموشی برلب زد؛ بی مورد وبی جهت نبوده است، این را نباید فراموش کرد که هیچگاهی امریکا و متحدان حاضر نیستند  که افغانستان سرشارازمعادن ومنرالهای که درتکنالوژی فضائی وعصری بکارمیرود وارزش آن به بیلیون ها دالر میرسد، ذخایرکسپین و کنترول روسیه، چین وهندوستان را دراین مقطع اساس تاریخ که جهان بطرف چند قطبی شدن میرود وقوت های جدید درجهان روبه ظهوراست؛ به این سادگی رها کند همین دو روز قبل طیارات (بی 52) امریکا برفراز ساحۀ که ازطرف چین ساحۀ کنترول جدید فضائی مربوط به آنکشور اعلان گردیده به پرواز درآمدند که نشان دهندۀ تنش درمنطقه میباشد، بناً افغانستان به هیچ صورت باید آنچه حق مسلم آن است دست به سرنشود وامریکا اگر نیت سؤ ندارد باید به خواسته های افغانستان جواب صادقانه دهد، درست است که امریکا چنین قرارداد ها را با بسیاری ازکشورهای جهان به امضا رسانیده است وآن کشورها تا افغانستان که هیچگاه به هیچ ابرقدرت سرتسلیم فرود نیاورده فرق فاحشی دارد اولاً درآن کشورها نظام وجود داشت وهمه چیز تحت کنترول دولت قرار داشت درحالیکه درافغانستان چینن نبود،  ثانیاً مردم آنکشورها ازسواد لازم برخورداربودند، ثالثاً درآن کشورها مداخلۀ همسایگان ونفاق قومی ومذهبی وجود نداشت،  بناً امریکا باید درمورد افغانستان طبق سنن افغانها خود راعیارکند، از دست درازی واستخدام جوانان ونوجوانان  به خاطرجاسوسی کردن، تلاشی وهمجوم به خانه های مردم دست برداشته وبه حق آزادی فردی و کرامت انسانی مردم ارج بگذارد .

 امروزافغانستان درشرایطی قرارگرفته که هم ازطرف همسایگان وهم ازطرف خارجیان که به نام مبارزه با تروریزم درخاک ما حضوردارند به شکل از اشکال تهدید میگردد، شرایط را که همسایگان بالای افغانستان آورده اند، برعلاوۀ خرابی اوضاع امنیتی بسیاری از ارگان های دولتی کشور از جواسیس همسایگان پر شده، مداخلات همسایگان  این زمینه را مساعد ساخته که افغانها با موجودیت خارجیان که به هیچ وجه متعهد به منافع علیا کشورما نیستند؛ تن در دهند، اوضاع و احوال اقتصادی و محرومیت های اجتماعی،  بی اتفاقی های قومی ومذهبی جوانان افغان را مجبورمیسازد تا بدست آوردن شرایط بهتر زندگی وحتی یک لقمه نان دست به هر کار بدن درنظرداشت منافع ملی کشور آگاهانه و ناآگاهانه بزنند، آگاهی نداشتن افراد ازقوانین، فساد بی حد وحصر دست خارجیان را در انجام هرجنایت  در کشورما باز نگهداشته است، گفته های آقای کرزی درصورتیکه جهت معاملۀ  پنهان به خاطرمنافع شخصی وفامیلی شان نباشد واقعاً موضع کاملاً وطن پرستانه اصولی وشجاعانه است و باید تا آخرین لحظ روی این موقف خود ایستادگي نماید، لازم است همه ملت و احزاب سیاسی ازاین موقف اصولی حمایت میکنند و باید بکنند، نه مرکزتروریزم داخل افغانستان است ونه باید این مبارزه داخل خاک افغانستان ادامه داشته  باشد، آقای کرزی در گفتار اختتامیۀ جرگۀ مشورتی فرمودند که راپور دو هفته از امنیت در داخل افغانستان را دارد که نشان دهندۀ یکنفرتلفات میباشد، آقای کرزی افزودند "خدا کند که این امنیت  دوباره خرابترنشود" که احتمالاً اشاره آن به خارجیان بود که درصدد خرابی امنیت جهت تحقق اهداف خود میباشند، همچنان آقای کرزی دریک مصاحبه با رادیوآزادی به متشنج ساختن مناطق پشتون نشین در ایام انتخابات قبلی  ریاست جمهوری اشاره کردند که چطور خارجیان جهت بدست آوردن منفعت خویش، امنیت آن مناطق را خراب کردند تا مردم نتوانند به مراکز رأی دهی بروند وامریکا کاندید مورد نظرخود را به قدرت برساند، این اعمال نشان دهندۀ آنست که نباید درمورد امریکا وناتو بیش ازحد خوشبین بود وهوشیاری سیاسی خود را از دست داد.  

استفاده موثر و حد اعظم ازمواد مندرج این قرارداد که با امریکا قراراست امضاء شود مربوط به افغانها است تا در بدل پول وامتیاز نباید منافع ملی را بفراموشی بسپارند، نباید معاهدۀ دیورند، معاهدۀ گندمک و توافقات ژینوا را فراموش کنیم، دراین قرارداد بازهم هیچ نوع تضمین اشکار ومحکم که امنیت کشور را تضمین کند داده نشده است وهم تضمین ازتهدید ومداخلۀ ارگان های جاسوسی امریکا وناتو مقیم  درداخل کشور در ساحه کار استخباراتی با اتباع افغان داده نشده است مثلاً درمادۀ سوم قرارداد میخوانیم:
«تمامی اعضای نیروهای نظامی و بخش غیرنظامی ایالات متحده وظیفه دارند تا به قانون اساسی و سایر قوانین نافذه افغانستان احترام گذاشته  و ازهرگونه فعالیت مغایر روحیه این قرارداد بخصوص فعالیت های "سیاسی" در قلمرو افغانستان، خود داری نمایند. مقامات نیرو های ایالات متحده مسؤول اند تا اقدامات لازم را در این زمینه اتخاذ کنند.» لازم بود گفته میشد که " تمامی اعضای نیروهای نظامی و بخش غیرنظامی ایالات متحده وظیفه دارند تا به قانون اساسی و سایر قوانین نافذه افغانستان احترام گذاشته و از هر گونه فعالیت مغایر روحیه این قرارداد بخصوص فعالیت های"سیاسی" ،"استخباراتی" و "مذهبی" در قلمرو افغانستان، خود داری نمایند". (نظرِ نویسنده)، ولی نتنها دراین مادۀ قرارداد ازاین دو اصل مهم یعنی فعالیت جاسوسی ومذهبی ذکربه عمل نیامده بلکه درتمام متن قرارداد ازآن چشم پوشی شده وصرف به کلمۀ «سیاسی» اکتفا شده است.

درطول این دوازده سال افغانستان صاحب یک اردوی که بتواند ازتمامیت ارضی واستقلال ملی خود دربرابر حملات دشمنان از وطن حراست وحفاظت نماید ویک ارگان امنیت که این دسایس راکشف وخنثی سازد؛ نشد، امریکا در طول این همه سالها درساحه تقویت ارگان امنیت ملی جزوی ترین کار تربیوی وتخنیکی را انجام نداده، به جزازمعاشات اردو وچند میل سلاح که به هیچ صورت جواب گوی نیازهای اردو برای تأمین امینت دربرابر دشمنان قسم خوردۀ داخلی وخارجی نمی باشد، درسایر عرصه ها هم هیچ نوع سرمایه گذاری را دراین کشور مظلوم تا اکنون انجام نداده اند تا تغییرباشد درزیربنای اقتصادی کشور واقعاً این شیوه دوستی نگران کننده وقابل مداقه است.

لویه جرگۀ مشورتی بدون آنکه به مسایل بس حیاتی درقرارداد فکر کرده باشد بیشتر اعضاء آن روی کلمات واصطلاحات میپچیدند؛  تا محتوا، اینکه این قرارداد ازنظر حقوقی تاچه حد مری الاجرا است، وچه کسان ازآن پاسداری خواهد کرد؛ خدا میداند، زیرا آنهائیکه به این ساده گی ازمسایل عمده و حیاتی درآن چشم پوشی کردند و درمورد توقف کاراستخباراتی حرفی به زبان نیا آوردند وازترس وهیجان چشم بسته در صدد امضاء آن برآمدند،  امید به آبادی این وطن واقعاً درپردۀ ابهام قرارگرفت، پخش آوازه های جنگ داخلی بعد ازسال ۲۰۱۴ یک معما است زیرا کسانی که بایداین جنگ را به راه اندازند همین اکنون به کرسی های بلند دولتی تکیه زده اند اگر منافع ملی را محترم بشمارند وبی اتفاقی وازخدمت به همسایگان دستبردارند و روی مسایل ملی کناربیایند ؛  دیگرامکان جنگ وجود نخواهد نداشت، آنهائی که روی کلمه افغان درتذکره الکترونیکی  درجنگ قراردارند و از هویت وافغانیت  انکار میکنند وخود را متکی به همسایگان وخارجیان میدانند باید هم از سال ۲۰۱۴ حراس داشته باشند زیرا وطن فروشان بیگانه پرستان واقعاً جای دربین وطن پرستان ندارند، تن دردادن به امضاء قرارداد باچشمان بسته نشان دهنده عدم فهم لازم وتجارب کافی ازوظایف امنیتی و خوشباوری های بی عد وحد اعضای این جرگه  میتواند باشد.

 آقای کرزی روی عملیات های خود سرانه درخانه های مردم تاکید میکنند ولی هیچ نوع تماس روی کار اجنتوری این نیروها درخانه های افغانها توسط همکاران ملکی این نیروها  را مورد انتقاد قرار نداده  اند، شاید هم هیچ نوع آگاهی از این اعمال نداشته باشند زیرا ارگان امنیت ملی ما هنوز این صلاحیت را ندارد که اعمال خارجیان را تحت نظارت قراردهد وکنترول کند، لازم به یاد آوری است که کار جاسوسی خارجیان دربین افغان ها نهایت خطرناکتر از عملیات های شبانه در قراء و قصبات است، ما که روز خوش از جواسیس همسایگان نداریم اکنون جواسیس امریکا وناتوهم به آن اضافه شده ومیشوند سرنوشت این ملت اسیربه کجا خواهد انجامید که وطن پرستان باید چنین اجازه به این  سیه کاران ندهند وهر فامیل باید متوجۀ اولاد خودباشند، چندی قبل جنجال های که از شنیدن مکالمات تیلفونی بسیاری ازکشورهای اروپای توسط مقامات امنیتی امریکا از طرف کارمند سابق سی آی ای آقای «ادوارد اسنودن» که فعلاً درروسیه پناهنده است افشا شد؛ سروصدا های زیادی را به راه انداخت که همه ازطریق تلویزون های خویش این رسوائی را دیدند وشنیدند، وقتی امریکا بالای کشورهای که سالها متحد سربه کف شان بوده واست جاسوسی انجام میدهد، آیا درمورد افغانستان میتواند بیتفاوت باشد وهیچ کاررا انجام ندهد؟ اگر به این باوریم که افغانستان چشم وچراغ امریکا است؛ گورخود راخود کنده یم، درمادۀ اول این قرارداد امنیتی از استخدام افراد ملکی سخن گفته شده ولی ساحۀ فعالیت آنها مشخص نشده است وبه صورت قطع درمورد کار استخباراتی  و استفاده از این افراد ملکی درکارجاسوسی سخنی درقرارداد امنیتی به عمل نیامده است، اصلاً چنان وانمود شده که خارجیان درساحۀ استخباراتی هیچ کار را انجام نمیدهند.

باید به صراحت گفت که بدبختانه تا جائیکه دیده میشود امروزبسیاری از جوانان و نوجوانان افغان را سازمانهای جاسوسی امریکا و ناتو به دفاترخویش فرا میخوانند وبا وعده های چرب ونرم از قبیلی معاشات دالری، فرستادن به خارج ،کارت های که میتوانند ازبسیاری چک پوست های امنیتی بدون تلاشی عبورکنند وسایروعده ها وامتیازات؛  از آنها جهت مقاصد مشخص که منافع خارجیان را تأمین میکند سود برده وآنها را  دربرابرسایر افغانها وحتی فامیل های شان مورد استفاده قرار میدهند، این عمل نه تنها نقض اشکار قوانین افغانستان وقوانین بین المللی است بلکه استقلال وحاکمیت ملی افغانستان را صریحاً نقض میکنند،  چنانچه بارها از طرف آقای کرزی از موجویت  شرکت های امینتی موازی به ارگان های دولتی نیزشکایت صورت گرفته است ولی تا جائیکه دیده میشود این شکوه ها هیچ نوع فایدۀ نداشته است، کار استخباراتی واجنتوری صرفاً وصرفاً مربوط به ارگان امنیت ملی افغانستان میشود وهیچ کشورخارجی بنابرهرملحوظ  که در افغانستان اقامت دارند وپیمان  های ستراتیژیک با افغانستان امضا نموده اند، امریکا، ناتو ویا هرکشور دیگرحق آنرا ندارد که به استخدام افغانها طورعلنی ویا مخفی جهت کارجاسوسی به نفع شان مبادرت ورزند، آنعده ازافغانهای ملکی که باخارجیان کارمیکنند باید با ارگان امنیتی ملی افغانستان ارتباط  مخفی داشته باشند و از وظایف که برای شان محول میگردد باید به مقامات افغانی خود گذارش دهند، هکذا ازطریق روزنامه ها جراید و رسانه های صوتی وتصویری ومکاتب به همه جوانان باید تفهیم شود که هیچ خارجی حق استخدام یک جوان افغان را نداشته و ندارد، درصورت که ازهرجوان چنین تقاضا صورت گیرد باید به ارگان امنیت ملی خبردهند، در غیر آن صورت اگرحاضربه چنین همکاری میشوند باید ازطرف ارگان های امنیتی دستگیر وسرزنش شوند ویا مطابق قانون جزأ کشور منحیث جاسوس محاکمه شوند، تا به این ترتیب دست خارجیان از استخدام اتباع افغانی کوتاه گردد وکسی جرأت کارجاسوسی را نکند، درغیر آن صورت برعلاوۀ بازی های استخباراتی که دربرابر ارگان امنیت دولتی افغانستان صورت خواهد گرفت هیچ یک ازسران دولت، افراد سیاسی، نظامی و فرهنگی کشوردرخانه  دفتر و هیچ محل دیگر مصؤنیت نخواهد داشت و نا آگاهانه درخانه های خود جاسوس امریکا ومتحدان  را پرورش خواهند داد که این جاسوس جز فرزند ، برادر و برادرزاده ، خواهر و خواهرزاده و سایر اقارب نزدیک کسی دیگر نخواهد بود، وقتی جاسوس خارجیان نزدیک ترین کس یک فامیل باشد دیگر مصونیت و آزادیی وجود ندارد، لازم است که فامیلها نیز درمورد توجه داشته باشند وازحق آزادی و کرامت  شخصی خود واولاد خود دفاع کنند واجازۀ چنین کار به اولاد خود ندهند، باید گفت شبکه های جاسوسی ازاین افراد چنان استفاده ماهرانه بعمل می آورد که هیچ یک ازاین جوانان نمی تواند دریابند که دربرابر فامیل خود چون پدر مادربرادرکاکا وماما وسایرخویشاوندان چی جنایت را دارند انجام میدهند، زیرا پیشرفت تکنالوژی معاصر به خارجیان این امکان رامیدهد که به وجه احسن از آلات و افزارجهت استراق سمع و درصورت ضرورت خرابی صحت وسلامت اعضاء فامیلها استفاده کنند که ازفاصلۀ دورقابل کنترول اند و نزد جوانان افغان چیزغیرقابل فهم  وعادی جلوه میکنند  وهم هیچگاهی به آنها طرز استفاده ومقصد استفاده افشا ساخته  نمیشود،  پس بدین ترتیب خارجیان نه تنها اینکه ازخصوصیات ومناسبات داخل یک فامیل آگاهی حاصل میکنند منبعد درهیچ فامیل کسی جرأت آنرا نخواهد داشت تا ازجنایات انجام شده توسط خارجیان حرفی به زبان آوردند ویا  ارگان امنیت ملی افغانستان را از این جنایات آگاه سازند و اگرامنیت ملی افغانستان به این فکرباشند که امریکا وناتو همکار ارگان امنیت ملی میباشند و حق دارند که جوانان ونوجوانان را استخدام کنند اشتباه  میکنند درحقیقت خود را اسیر جال بیگانه گان میسازند، این خارجیان باید صرف حق مشوره وحق تبادل تجارب وتدریس به اعضاء امنیتی ملی راداشته باشند نه جوازکار اجنتوری.

                                                       پایان