متن مکمل مقاله رئیس جمهور روسیه (پوتین) در نیویورک تایمز

بنیانگذاران سازمان ملل متحد دریافتند که تصمیم در باره جنگ و صلح باید بر اساس اجماع باشد و با موافقت آمریکا حق وتو برای اعضای دائمی شورای امنیت در منشور سازمان ملل تثبیت شد. این تصمیم خردمندانه طی ده ها سال مناسبات بین المللی را تقویت کرد
هیچکس نمی خواهد که سازمان ملل متحد سرنوشت  «اتحادیه ملل» را پیدا کند که فروپاشید، زیرا فاقد قدرت اجرائی بود. اما اگر کشورهای با نفوذ، سازمان ملل متحد را نادیده بگیرند و بدون اجازه شورای امنیت،  ابزار های نظامی بکار گیرند،  آن سرنوشت می تواند تکرار گردد.
در پی حمله بالقوه ایالات متحده آمریکا به سوریه، که برغم مخالفت بسیاری از کشورها و بسیاری از  سیاستمداران  برجسته و رهبران مذهبی از جمله پاپ ، کماکان ممکن است صورت گیرد، انسان های بیگناه بیشتری قربانی خواهند گشت و بدنبال آن چالش تشدید خواهد شد و بسیار فراتر از مرزهای سوریه خواهد رفت. حمله سبب خشونت بیشتر و پیدایش موج تازه ای از تروریسم خواهد گشت. در چنان وضعی تلاش های چند جانبه برای حل مسئله اتمی ایران و مذاکرات برای حل کشمکش فلسطین و اسرائیل  بی ثمر خواهد شد و خاورمیانه و آفریقای شمالی را بیش از پیش بی ثبات خواهد ساخت. حمله آمریکا می تواند  دستگاه نظم  و قانون  جهانی را از توازن خارج سازد
آنچه بر سر سوریه می آید نبرد برای دموکراسی نیست، بلکه چالش مسلحانه ایست میان دولت و مخالفانش در  کشوری با مذاهب گوناگون. آنها که برای دموکراسی در سوریه تلاش می کنند اندک شمارند. ولی در مقابل جنگجویان القاعده و افراط گرایان رنگارنگ  که با دولت می جنگند فراوانند. وزارت خارجه آمریکا  اعلام کرده است «جبهة النصرة  » و » دولت اسلامی عراق و لوانته »   که در کنار مخالفان می جنگند سازمانهای تروریستی  هستند.   این چالش داخلی در سوریه ،   با سلاحهای خارجی، با سلاحهائی که در اختیار مخالفان  گذاشته می شود شدت می یابد، این  یکی از خونین ترین چالش ها در سرتا سر  جهان است.
مزدوران کشورهای عربی، و همچنین صدها جنگجو از کشورهای غربی  و حتی روسیه،   که در سوریه می جنگند، ما را بشدت نگران می سازند. آیا آنها نمی توانند با تجربیاتی که در سوریه بدست آورده اند به کشورهای ما بازگردند؟ افراط گرایانی که  در لیبی جنگیدند سرانجام  سر از  مالی  در آوردند. این تهدیدی است برای همه ما
روسیه از همان آغاز خواستار گفتگوئی مسالمت آمیز بود که به سوریائی ها امکان دهد خود، برای آینده کشور خویش، به مدلی برای سازش با هم  دست یابند. ما از حقوق بین المللی حمایت می کنیم  نه از دولت سوریه. ما باید شورای امنیت  سازمان ملل را سهیم سازیم و یقین داریم که از نظم و قانون  دفاع می کنیم، این یکی از امکانات معدودی است که مانع لغزیدن مناسبات بین المللی به  عرصه هرج و مرج می گردد. قانون هنوز هم قانون است، بخواهیم یا نخوهیم ،  باید آن را بپذیریم . طبق قانون معتبر بین المللی توسل به خشونت فقط برای دفاع از خود مجاز است، یا  در صورتی که شورای امنیت آن را مجاز بداند. طبق منشور سازمان ملل، هیچ  اقدام دیگری  قابل پذیرش نیست، هر اقدامی جز این یک عمل تجاوزکارانه است
هیچ کس منکر این نیست که  در سوریه  گاز سمی (سلاح شیمیائی)  بکار رفته است. دلائل فراوانی هستند حاکی از این که گروههای  اپوزیسیون آن را بکار برده اند تا حامیان خارجی و  نیرومند خود را، که در کنار ارتجاعیون افراطی ایستاده اند به حمله برانگیزند. این گزارش ها را که جنگجویان برای حمله های بعدی نیز نقشه دارند  نمی توان نادیده گرفت- این بار علیه اسرائیل-
این هراس انگیز است که دخالت نظامی در چالش های داخلی دیگر کشورها برای ایالات متحده آمریکا تبدیل به عادت شده است. آیا این به سود علائق دراز مدت آمریکاست؟ من در آن تردید دارم. میلیون ها نفر در جهان آمریکا را نمونه دموکراسی نمی دانند، بلکه آن را کشوری می دانند که  فقط  بکار بستن خشونت بی رحمانه را معتبر می داند و به پیروی از شعار «هرکس که با ما نیست  دشمن ماست » ائتلافاتی سرهم بندی می کند
ولی خشونت نشان داده است که  بی تاثیر و بی نتیجه است. افغانستان متزلزل است و هیچ کس نمی تواند بگوید پس از خروج نیروهای بین المللی در آنجا چه روی خواهد داد. لیبی  بین قبائل  و طوائف تکه تکه شده است. جنگ داخلی در عراق  با روزی دهها قربانی ادامه دارد. در ایالات متحده  بسیارند کسانی که   عراق و سوریه را به هم مقایسه می کنند و از خود می پرسند چرا دولت آنها خطائی را که همین چندی پیش مرتکب شده می خواهد دو باره تکرار کند
این که ضربات با چه دقتی بر هدف اصابت می کنند یا  سلاحها چقدر پیشرفته هستند نقشی ایفا نمی کند. قربانی شدن غیر نظامیان قطعی است، از جمله سالمندان و کودکانی که  وارد آوردن ضربات نظامی گویا برای حمایت از آنهاست
واکنش جهانیان طرح این پرسش است که وقتی حقوق بین المللی قابل اعتماد نیست، باید برای تضمین امنیت خود راه های دیگری یافت. آنگاه کشورهائی که تعداد آنها روبه افزایش است در صدد  دست یافتن به سلاح های کشتار انبوه بر می آیند. نتیجه گیری منطقی این است:  وقتی تو بمب را داشته باشی  هیچ کس صدمه ای به تو نخواهد زد. کار ما این خواهد شد که در باره  تقویت منع گسترش (سلاحهای  اتمی )  سخن بگوئیم در حالی که  بنیاد مقررات  مربوطه  عملا  سست می شود
ما باید زبان خشونت را کنار بگذاریم و به  مسیر باریک تفاهم  متمدنانه دیپلماتیک و سیاسی باز گردیم
در روزهای اخیر امکان تازه ای برای دوری از برداشتن گام های نظامی  بدست آمده است. ایالات متحده آمریکا، روسیه  و تمام اعضای دیگر جامعه بین المللی باید از آمادگی دولت سوریه  که حاضر است سلاحهای شیمیائی خود را  تحت کنترل بین المللی قرار دهد تا بعدا منهدم گردند، استفاده کنند. اگر بشارتی را که پرزیدنت اوباما داد مبنای داوری قرار دهیم ایالات متحده پیشنهاد سوریه  را بدیلی برای  حمله نظامی می داند.
من از علاقه پرزیدنت اوباما  برای ادامه گفتگو با روسیه بر سر سوریه  استقبال می کنم. ما  باید  برای زنده نگه داشتن این امید با یکدیگر همکاری کنیم ، همانطور که در  دیدار گروه 8 در ایرلند (ژوئن 2013) قرار گذاشتیم  و بحث را دوباره  به سطح  مذاکرات ارتقاء دهیم.
اگر ما موفق شویم خشونت علیه سوریه را کنار بگذاریم، فضای مناسبات بین المللی بهتر و اعتماد متقابل بیشتر خواهد شد. این موفقیت مشترک ما خواهد شد و در را برای همکاری در مورد  دیگر موضوعات  حساس   باز خواهد کرد
مناسبات من با پرزیدنت اوباما، چه در زمینه کاری و چه خصوصی  بر  اعتماد فزاینده استوار است. من برای این مناسبات احترام قائلم. من سخنان روز سه شنبه او را خطاب به مردم آمریکا با دقت مطالعه کردم  و سخن او را در یک مورد نمی پذیرم. او در مورد بی نظیری آمریکا گفت آنچه آمریکا را از دیگران متمایز می سازد سیاست آمریکاست «این سیاست است که ما را  استثنائی می کند.» این که چیزی را، به هر دلیلی، استثنائی بسازیم، کاری است بسیار خطرناک. کشورهائی هستند که بزرگ هستند، کشورهائی هستند که کوچک اند، ثروتمند یا فقیرند، سنت دیرینه دموکراسی دارند و یا  در صدد هستند راه رسیدن به دموکراسی را بیابند. سیاست آنها هم متفاوت است. ما همه  با هم تفاوت داریم ولی  وقتی همه ما از خداوند تقاضای بخشایش می کنیم، نباید فراموش کنیم که خداوند همه ما را یکسان آفریده است.