یاد انسان بزرگ دکتور عبدالاحد غفوری را گرامی بداریم

اورا زمانی که ح د خ ا دران تازه گیها تاسیس شده بود، شناختم. پاکی وجدان، صفای قلب و عشق به بهروزی انسان زحمتکش انتباهی بود که از اولین دیداراو برایم دست داد و باهم دوست شدیم.
دکتور غفوری در مدت کوتاهی لیاقت خود را برای کسب عضویت سازمان انقلابی اردو، تبارز داد و تا قیـام 7 ثور که آن سـازمان به دست دژخیمان اگسـا افتاد به مثـابۀ عضو سرسپردۀ آن و بعد از جدی 1358 در شرایط علنی درعضویت حزب دموکراتیک خـلق و سپس حزب وطن، با ایمـان و فداکـاری وظایف انقلابیش را اجرا نمود.
صلابت شخصیت و تربیت والای انسانیش مرا واداشت در مدت کوتاه نُزده  روزی که در سال 1353 قوماندان امنیۀ هرات بودم، سری به باغ دشت زده در برابر پدرو اعضای فامیلش که چنین بزرگواری را در دامان شان پرورده بودند، فریضۀ احترام را به جا آورم.
آخرین باری که اورا دیدم در اولین مسـافرت به کشورم بعد از مهاجرت، در سـال 2007 بود. به مجردی که با او تمـاس تلیفونی گرفتم، بدون موافقتِ من با عجله خودرا ازهرات به کابل رسانید. دیدار سرشار از صمیمیت و محبتِ دو دوسـتی که سـالهای دراز در خفـا نجوای مبـارزه داشـتند، در شـرایط بعدی عـلنی نیز با هم بودند و همواره سنگرشان یکی بود، خیلی خاطره انگیز بود.
خبـر وفات دکتـور غفوری را در نوشـتۀ جناب نقیب الله حسرت در سـایت آریـایی دریافتم. وقتی خبـر دردآور وفـاتش را با همسـرم در میـان گذاشتم، بُغض گـلویم را فشـرد ونتوانسـتم از ریزش اشـکهـایم جـلوگیری کنم.این خبـر برایم هم تکـاندهنده و هم غیـر قابل باور بود. غیـر قابل باور به خـاطری که دوسه ماه قبل در تماس تلیفونی، از مریضیش حرفی هم بر زبان نیاورده بود.
من عاجـز ازانم که بتـوانم همچون جنـاب حسرت، حق دوسـتی و بازنمایی جـوانب بزرگواری اورا به درستی عرضه نمایم. نام دکتور عبدالاحد غفوری به مثابۀ مردی که در مراحـل با اهمیت تاریخ کشور نقش خویش را با کمال صداقت، متانت، تقوا و مردم دوستی، ایفا نموده است، ماندگار خواهد بود. خـاطرۀ دوستی، وفا و بشردوسـتی این انسـان بزرگ، همیشه در یاد دوسـتان، آشنایان و حتی بیمـاران سابق و معلولان، پایا خواهد ماند.
به این وسیله به فامیل، نزدیکان، رفقا ، همکاران و آشنایان دکتور غفوری ابراز تسلیت می دارم. روان دکتور غفوری شاد باد!
عبدالصمد ازهر
7 مارچ 2013