زلمی نصرت
چند تذکار پیرامون نتایج انتخابات پارلمانی افغانستان!
موفقیت و پیروزی حق کسانی است که از شکست های خود درس گرفته باشد.
« فرانسیس بیکن»
با آنکه به تلاش های تمام روشنفکران اگاه و ترقیخوا واقعی ، که در کار زار کمپاین انتخاباتی دور دوم ولسی جرگهء ( با وجود تمام
میدانم.اما در مورد پیآمد ها و نتایج انتخابات دور دوم ولسی جرگهء افغانستان ، که به نحوهء عملکرد سیاسی نیروها و شخصیت های ترقیخوا در این کار زار انتخاباتی ارتباط میگیرد، بدون انکه در مورد مشروعیت ، دموکراتیک بودن و عدم مشروعیت و عدم دموکراتیک بودن روند انتخابات ودر مورد انانیکه به ولسی جرگهء افغانستان راه یافتند تماس بگیرم ، تذکراتی دارم ، که خواستم آنرا با خوانندگان گرامی شریک سازم .
جریان و نتایج انتخابات دور دوم ولسی جرگهء افغانستان یکبار دیگر این حقیقت را روشن ساخت ، که نیروها وشخصیت های ترقیخوا و چپ از نفوذ و قوت لازم سازمانی و تشکیلاتی در جامعه برخور دار نبوده با گذشت هر روز در حاشیه حوادث قرار گرفته ، رول و نقش خود را در جامعه ازدست میدهند ، تلاش های پراگنده و غیر منظم آنها نمیتواند نقش و تاثیر خود را در پروسه ها ی نجات کشور از بن بست های موجود وارد کند ، حوادث را در مسیری که صلح و ثبات را در کشور تأمین و ضمانت کند ، اعتماد مردم را به طرف خود جلب کنند و مردم را به اینده امید وار بسازند، انکشاف و سمت بدهند .
در حالیکه برعکس با گذشت هر روز خلاف توقع و انتظار مواضع ، ساحه نفوذ ، تسلط و تاثیر گذاری راستگرایان مذهبی و افراطی در روند انکشاف حوادث و رخداد ها ، ساختار و سیستم قدرت و اداره دولتی افغانستان استحکام می یابد .
اظهارات فوق بدین معنی است که: ترقیخواهان در انتخابات دور دوم ولسی جرگهء افغانستان شکست خوردند و بازنده شدند و مردم یک سنگر دفاع از حقوق و منافع خود را از دست دادند و راست ګرایان و بنیادگرایان پیروز گشتند و برنده شدند،اینکه چرا ما همیشه بازنده استیم (؟) دلیل آن واضح و روشن است و آن اینکه :
هرگاه حرکات و نحوهء عملکرد سیاسی حلقات حاکم بر سرنوشت ، تشکلات بیش از 20 حزب ، نهضت و سازمان و ده ها گروپ نو تشکیل از بدنه حزب وطن و روشنفکران مستقل در کل ) که یکی از استقامت های مهم و اساسی رسالت تاریخی همه را انسجام فعالیت وطندوستان و ترقیخواهان در یک جبهه بزرﮒ و واحد سراسری ملی تشکیل میدهد.) در جریان انتخابات دور دوم ولسی جرگهء با دقت پیگیری شود ، دیده میشود ، که اکثریت نامزدان نیروها و شخصیت های ترقیخوا بدون انکه از انتخابات دور اول ولسی جرگهء و دور دوم انتخابات ریاست جمهوری درس عبرت میگرفتند، مشکلات ، پرابلم ها و اختلافات ذات البینی خود را حل و امکانات خود را هم اهنګ میکردند و در یک سطح لازم سازماندهی وارد کار زار انتخاباتی میشدند، متآسفانه یکبار دیگر مانند گذشته در خود پیچیدند و فقط به دیو درون خود گوش دادند ، با روش های خود محورانه و انحصاری بدون در نظر داشت واقعیت های موجود جامعه و مراجعه به نیروها و سازمان های همسو حتی بر خلاف اراده و نظر اعضای سازمان های خود، وارد نبرد وکمپاین مبارزه انتخاباتی شدند .
اکثریت نامزدان در جریان کمپاین انتخاباتی دارای یک چنان برنامه و شعار بکر و جالب و تاثیر گذار بر روان مردم ، که به دل مردم چنگ میزد ، احساسات مردم را بر می انگیخت ، مردم را به آینده مطمئین ، امید وار و باورمند میساخت ، وارد مبارزه انتخاباتی نشدند ، تا حمایت و توجه مردم را جلب میکردند.
به عقیده من دلیل دیگری که مردم نه خواستند از عمق دل و از روی باورمندی به نمایندگان روشنفکران ترقی خوا و تحول پسند و تحلیل گران مسایل سیاسی افغانستان رآی بدهند و بالای آنها اعتماد کنند ، این مسئله است که مردم درک میکنند و میدانند که:
نیروهای ترقیخوا و تحول پسند و شخصیت های ملی و مستقل کاملأ در حالت پرگندگی و تشتت قرار دارند و تا هنوز ، اکثرأ به شکلی در گیر و دار تصفیهء حساب های گذشته دست و پا میزنند و در توقف گاه گذشته قرار دارند ، پراگندگی افکار و بحران اعتقادات و باور ها ، و موضعگیری های متزلزل و ضد و نقیض شان کمافی السابق به حالت خود پا برجا هستند و تا هنوز در حرکتهای سیاسی،خطابه ها، اطلاعیه ها ، فراخوان ها ، نبشته ها و سخنرانی ها دید خود محورانه و خود مطرح کردنها، حفظ منافع شخصی و مسئله شهرت مسلط اند و کاملأ وضاحت دارند.
مردم این را هم میدانند که نیروها و شخصیت های ملی و مذهبی و روشنفکران ترقیخوا در موقعیتی قرار ندارند تا منحیث یک قوت بزرگ ، متشکل و سازمان یافته ملی حتی از منافع خود در برابر انواع گوناگون توطیه ها و دسایس افراطیون و زورمندان غدار دفاع نمایند ، به همین دلیل هم اکثریت انانیکه خواستند تا به پای صندوق های رای بروند ،ترجیح دادند ، تا به جنگ سالاران وبنیادگرایان و نسل دوم وسوم و چهارم تنظیم های جهادی رای بدهند نه به روشنفکران ترقیخوا و چپ از خود راضی و متکبر.
در همینجا میخواهم به یک فاکت و حقیقت دیګری که در تغیر نگرش و دیدگاه های مردم نسبت به نیروها و شخصیت های ترقیخوا و چپ نقش و تاثیر مهم دارد ،اشاره نمایم و آن اینکه:
تا هنوز نتایج و پیامد های نا هنجار حوادث ثور دوم 1371 بر روان مردم تاثیرات خود را دارد و از اذهان مردم خاصتآ مردم شریف کابل فراموش نشده است، و مردم نیک میدانند که وضع موجود کنونی از همانجا شکل ګرفته نه از جای دیګر.
مردم به خاطر دارند، که چگونه برخی چهره ها و شخصیت های متعلق به خانواده ترقیخواهان و چپ دموکراتیک( ح.د.خ.ا –حزب وطن) در شکست و فروپاشی ترقیخواهان و سپردن سرنوشت مردم به تنظیم های بنیاد گرای جهادی نقش و رول کلیدی ایفآ کردند و در دفاع وحمایت از جمعیت اسلامی اقای استاد برهان الدین ربانی ، حزب اسلامی اقای گلبدین حکمتیار و استاد عبدالرب الرسول سیاف و حزب وحدت اسلامی و سایر تنظیم های جهادی قرا گرفتند و تغیر عقیده دادند.
چه فکر میکنیم که ایا تمام مردم افغانستان ما نند ما کور خوانده اند و حافظه شان را از دست داده اند؟ و ازنحوهء عملکرد سیاسی، گرایش ها و لغزش ها و موضعگیری های ضد و نقیض و متزلزل دیروز و امروز جنرالان چهار ستارهء چون شهنواز تنی، سید محمد ګلاب زوی ، نورالحق علومی، و شخصیت های دیگر که به نرخ روز سیاست میکنند ، هیچ اطلاع و اگاهی و معلومات ندارند (؟) به یقین که مردم کابل بهتر و خوبتر از ما ، از نحوهءعملکرد سیاسی و نظامی دیروز و امروز چنین آقایون شناخت دارند و میدانند که چگونه یک تعداد از شخصیت ها و نیروهای که خود را متعلق به خانواده ترقیخواهان و چپ قلمداد میکنند به شکل از اشکال از طریق مقالات، مصاحبه ها فراخوان ها وسخنرانی ها ، نشرات انتر نیتی از این یا آن ټوپک سالار و جنایتکار دفاع و حمایت مینمایند و یک تعداد از این عالیجنابان حتی از برخی جنایتکاران تاریخ اسطوره هم میسازند.
به همین دلیل هم مردم نه خواستند تا به نامزدان نیروها و شخصیت های ترقیخوا که حرف و عمل، ظاهر و باطن شان یکی نیست اعتماد کنند و به آنها رای بدهند.
چقدر جالب ، مضحک و مسخره است ، آنانیکه عملأ درکنار و حمایت و دفاع از جنایتکاران تاریخ قرار دارند، بعد ار شکست درانتخابات دور دوم پارلمان کشور ، مردم بی دفاع را به استیضاح ګرفتند، که چرا در انتخابات دور دوم پارلمان کشور موضعگیری درست و ګویا شعوری نداشتند وبه جنایتکاران تاریخ رای دادند .
ایا همین اکنون برخی از رهبران دست اول و دوم وسوم سابق ح .د.خ.ا – حزب وطن عملأ عضویت تشکیلاتی سازمان های مربوط به« ټوپک سالاران و مجرمین جنگی ؟» را ندارند و در تحت سایه ای آنها به سر نمیبرند، که از مردم یک چنین توقع بیجا میکنیم.
عدم مشارکت قریب به 60 فیصد رای دهندﮔان در انتخابات واضح و ثابت ساخت، و ان اینکه: همانﮔونه که مردم از تنظیم های جهادی و دولتمردان چندان دل خوش ندارند ، به همین تر تیب به نیروها و شخصیت های ترقیخوا نیز چندان امید و دلبستﮔی نشان نمی دهند.
اګر در انتخابات دور دوم ریاست جمهوری افغانستان یک تعداد با حرکت های خود محورانه و شتاب زده خواستند،« اهداف» نهضت شان را به مردم افغانستان معرفی و توضیح کنند ، برای ارتقاع نقش نهضت و تثبیت هویت سیاسی« شان» تلاش و مبارزه کردند.
فهمیده نشد که این باراین آقایون ( که خود را چهره های مطرح فکر میکردند ، در غرور و تکبر، جاه طلبی و خود خواهی هم به کسی تن در نمیدهند و از «حمایت بیرون مرزی و بنیادگرایان» نیز برخور دار استند، در کنار و دفاع از زور مندان غدار هم قرار دارند، که حتی توافق شان با فیصله های شرم اور و ننگین نام نهاد مصالحه با ټوپک سالاران و مجرمین جنگی سه دهه هم نتوانست در راه یافتند شان به حیث نماینده مردم به ولسی جرگهء کمک کند،) چه چیز را میخواستند ثابت بسازند (؟)که یکه تاز و شتاب زده بدون یک دور اندیشی با یک «هجوم» تو ام با هرج و مرج وارد نبرد انتخابات پارلمانی شدند.
نمیدانیم کجا شد، آن تعداد اعضای سازمان ها و حمایت قوم و تبار این آقایون که گذارش کرده بودند و احزاب های شان را بر بنیاد آن در وزارت عدلیه مطابق قانون احزاب و نامزاد بودن خود را مطابق قانون در کمیسیون انتخابات دور دوم ولسی جرگهء ثبت و راجستر نموده بودند (؟).
« فرانسیس بیکن» میگوید: موفقیت و پیروزی حق کسانی است که از شکست های خود درس گرفته باشند.
تاریخ ثابت ساخته است ، شخصیت ها احزاب و سازمان های که بر سیاستها و نحوهء عملکرد های خود با در نظر داشت واقعیت های موجود جامعه ، و خواسته های مبرم مردم که همانا تلاش عادلانه و ترقیخواهانه برای تأمین صلح و ثبات در کشور است ، تجدید نظر نه نمایند ، تغیر و تحول را از خود شروع نه کنند ، در نوسازی و اصلاح سازی خود به موقع دست بکار نشوند و از ناکامی ها و شکست ها و اشتباهات گذشته خود انطوریکه لازم است ، درس نگرقته باشند، بدون تردید تداوم یک چنین حالت شخصیت ها و تشکلات را در میان مردم و روشنفکران ترقیخوا به انزوا و شکست کشانده و نتایج آن جز زوال، اضمحلال و فروپاشی چیزی دیگر بوده نمیتواند.
خلاصه اینکه: چنین حرکت های شتاب زده و عجولانه یکبار دیگر نیت و اهداف چنین چهره ها را ثابت ساخت که فقط این آنها مسبب نفاق و شقاق و کسترش بحران اعتماد و بن بست ها میان ترقیخواهان و وطندوستان واقعی استند و این آنها استند که نمیخواهند تا یک حرکت خود جوش سراسری ملی قوام بگیرد، واین آنها استند که حاضر نیستند ،تا در راه ساختن یک سازمان بزرگ سراسری ملی از منافع شخصی و فامیلی و مقام های کوچک سازمانی خود منصرف شوند.
مرا عقیده بر آن است که چنین عملکرد های سیاسی صاف و سچه به معنی عدم صداقت به منافع ملی و مردم ، موافقت به تداوم بحران و بی ثباتی و تداوم جنگ است .
شکست و ناکامی نیروها و شخصیت های ترقیخوا و چپ در انتخابات دور دوم ولسی جرگهء افغانستان بیانگر ای واقعیت نیز است که تا هنوز هم فروپاشی ادامه دارد .
در اخیر تمام وطندوستان ، تحلیلگران و صاحب نظران مسایل افغانستان را دعوت میکنم تا در این مورد نظر بدهند، که چطور شود و چه باید کرد، که به این بن بست های موجود خاتمه داده شود و کشور از این حالت بیرون کشیده شود.
څو دی توان رسي په لوی دریاب کې گرځه
په ویاله کی دی زوال وینم نهنگه
پایان