ازملالی جویا ، این قهرمانزن افغان به دفاع برخیزید!

خبر همچنان حاکی از پرتاب بوتل های آب وغیره بشمول دشنام های رکیک به سبک افغانی به آدرس ملالی جویا میکند، که واقعاً نه تنها برای جامعه افغانی، بلکه برای پارلمان افغانستان، (که نخبه گان ملت افغان پنداشته میشوند) جای بسیار خجالت وشرم است. در پارلمانهای کشورهای جهان گاهی میان نمایندگان مجلس برسر موضع گیریهای سیاسی و یا گروهی برخوردهایی صورت میگیرد، اما تا کنون هیچگاه دیده نشده است که گروهی خاصی از مردان صاحب ادعای فهم ودرایت سیاسی، بریک دختر شجاع واز خود گذرافغان که مایۀ افتخار تمام مردان وزنان ستم کشیده افغان است، بر یک زن عدالتخواه که در طول تاریخ حقوقش پایمال زورگوئی واجحاف مردان نامرد شده است، تا میخواهد صدایش را بلند کند و درد در گلو خفتۀ هزاران هزارمادر داغدیده و درد رسیده را بیان کند، یورش ببرند و او را با پرتاب بوتلهای آب وکفش ودشنام مورد هتاکی وضرب وشتم خود قرار بدهند.
این عمل نه تنها سطح نازل فرهنگ سیاسی را در معتبرترین جایگاه داد خواهی وداد شنوی یعنی خانه ملت به نمایش گذاشت، بلکه یک بار دیگر ثابت ساخت که مردم ما وحتی پارلمان افغانستان با دموکراسی واز جمله با آزادی بیان چقدر فاصله دارند؟
ملالی جویا به عنوان یکی از نمایندگان ملت در ولسی جرگه حق دارد تا نظریات خود را به نمایندگی از موکلین خود در شورای ملی بیان کند و در ختم سخنرانیش دیگران نیز حق دارند تا آن نظریات را تائید و یا تردید نمایند، اما هیچکس حق ندارد تا با دشنام دادن و یا پرتاب کفش و بوتل بر سر و روی یک نمایندۀ پارلمان مانع سخنرانی او گردد و یا او را توهین کند. توهین به ملالی جویا ، درواقع توهین به مردم شریف ولایت فراه است و مردم فراه حق دارند صدای اعتراض خود را علیه چنین حرکاتی خلاف شأن و حیثیت افغانستان در پارلمان ابراز کنند. اگر جلو چنین حرکاتی گرفته نشود، طبعاً تا ختم دورۀ پارلمان ملالی جویا نخواهد توانست، خواسته ها و نظریات موکلین خود را در خانه ملت که جایگاه ابراز درد ها ومشکلات ملت دردکشیده ورنجدیده است، ابراز کند. جای تاسف فراوان این است که اگر دیروز زنان مظلوم کشورما در بیرون از منزل از دست طالبان بی سواد دُره میخوردند، تا از خانه بیرون نیایند،اما امروز با شعار دموکراسی در خانۀ مقدس ملت بریک زن بیدار وآگاهی چون ملالی جویا، کسانی تاخت وتاز میکنند، که مدعی برتری خود بر طالبان اند؟
ملالی جويا، هنگامی که مجاهدین را به دوگروه مجاهدین صادق و مجاهدین کاذب تقسیم کرد ومجاهدين کاذب را متهم به کشتار هزاران شهروند افغان نمود، دفعتاً با سر و صدا و هياهویی شماری از اعضای مجلس روبروشد و بلافاصله شماری از مجاهدین، بوتل های آب معدنی را بسوی او پرتاب کردند.
حقیقت اینست که شهر کابل به حیث یک واقعیت انکار ناپذیر توسط تنظیم های جهادی طی سالهای ١٩٩٢ تا ١٩٩٦ میلادی به خاکدان مبدل شد ودر حدود پنجاه هزار از باشندگان غیرنظامی شهرکشته شدند وبیش از یک میلیون از اهالی کابل از خانه و کاشانۀ خود در داخل و یا خارج آواره شدند، با بخاطر آوردن این حقایق تلخ حال اگرکسی از روی وطن دوستی به حال این مملکت بخواهد اعمال کسانی را که یک شهر تاریخی و یک پایتخت را بیرحمانه و به ویرانه مبدل ساختند و تمام دار و ندار مردم را به غارت بردند،به انتقاد بکشد، دفعتاًآنهایی که باصطلاح به کلاه خود پر دارند، بخود میخورند و داد و فریاد راه می اندازند تا مانع افشای بیشتر اعمال سخیف آنها نشود. برخی از این تیکه داران جهاد، با همه سفاکی در حق شهریان کابل، خود را محور اسلام واسلامیت جا میزنند وانتقاد از خود را، انتقاد از مقدسات دینی تعبیر میکنند وهنوز هم تصور میکنند که مردم فریب ادعای دین سالاری آنها را خواهند خورد و بدانها باور خواهند کرد.
از جمله رهبران جهادی که بارها اعتراف به ویرانی شهرکابل نموده وازکشتار و ویرانگریهای خود هیچگونه پشیمانی ندارد، و آنرا بجا و برطبق برنامه وانمود میکند، یکی هم آقای عبدالرب رسول سياف، نماينده مردم پغمان در ولسی جرگه است که با لحن تندی اظهارات ملالی جويا را مورد انتقاد قرار داد و آن را اهانت به دين تلقی کرد. او گفت: "در مجلسی که در آن به ارکان دين استهزا صورت گيرد، دين به ما اجازه حضور در آن مجلس را نمی دهد."
چندسال پیش مدیر نشریۀ آفتاب درکابل، آقای مهدوی بر این تیکه داران دین چنین انتقاد کرده بود:« ... اسلام ما را امروز علمايی تفسير ميکنند که از اصول سادهً بشری فرسنگ ها فاصله دارند. افغانستان با اسلام آقای سياف به هيچ بهشتی راه پيدا نخواهد کرد. اگر ايشان اسلام را درک ميکردند ، حداقل زندگی شخصی خودشان بويی از اسلام داشت. آقای ربانی از کجای کتاب خداوندی آيهً ويرانی کابل را کشف کرده اند که آنرا با بمب و راکت وطياره برسرمردم بدبخت وزبون به تعبير نشسته اند. آقای حکمتيار به کدام کتاب آسمانی ايمان دارد؟ اصلا همين ملاعمر عزيز را به بينيد : اسلام او اسلام گرسنگی و مرگ است. اسلام اسيری و بردگی است. اسلامی است که بايد با تمام وجود با آن کافر شد. ولی بازهم خدا پدر اين ملاعمرعزيز را بيامرزد که حد اقل کمتر از ملاهای مدرن ما از خون مردم برای خود کاخها درست نکرد. من نمی دانم که استاد ربانی ، استاد سياف ، آيت الله العظما محسنی و خيلی از بزرگان ديگر با کدام رويی اعلام ميکنند که مفسران دين اند وچهره های برجستهً اسلام ؟ درحاليکه ضمن آلوده بخون بودن دستان مبارکشان، کاخها از عزت و آبروی اين سرزمين برای خود ساخته اند. از ذکر ازدواج های مکرر اين حضرات ميگذريم، اما لطف کنند و بفرمايند که براثر کدام فعاليت اقتصادی مشروع که خمس و ذکات آنرا پرداخته اند و حجش را رفته اند، اين همه موتر کروزينگ و خدم و حشم را خريده اند ؟»
اما ملالی جويا از آن زنانی نیست که بیش از این، زورگوئی ناقضان حقوق بشر واز جمله ناقضین حقوق زنان را تحمل کند، او بارها در مصاحبه هایش با صراحت گفته است که او ازهیچ جنایتکاری ترس ندارد وهیچ حرکت نامردانه، مانع او از بیان حقایق نخواهدشد.
ملالی جویا پس از رخداد دیروزی به خبرنگاران گفت: "او تا هميشه به سخن گفتن در مورد "حقايق" ادامه خواهد داد. اوافزود: "من تاکيد می کنم که اگر من تنها فرد در پارلمان هم باقی بمانم، به حرف های خود ادامه خواهم داد و هيچ کسی نمی تواند صدای من را خاموش کند." ملالی جويا، شهرتش را به عنوان يکی از فعالین حقوق زنان با انتقاد از قدرتمند ترين گروه های مسلح در افغانستان، يعنی مجاهدين ، بدست آورد. وی با شجاعت بی نظیری درلویه جرگه قانون اساسی افغانستان در دسمبر٢٠٠٣، عليه جنایتکارانی که شهر کابل را به ویرانه مبدل کرده اند، سخنانی را بیان کرد که تا آن روز هیچ یکی از مردان افغانستان جرئت گفتن آن را بطور حضوری در برابرفرماندهان جهادی نداشتند و تا اکنون هم ندارند و از همان وقت تا اکنون رهبران و فرماندهان تنظیم های افراطی جهادی بخون او تشنه اند و از هیچگونه اتهامی علیه او دریغ نورزیده اند تا بدینوسیله سخنان او را خنثی کنند وخود را تسلی بدهند، اما ملالی جویا دیگر در قلوب تمام انسانهای پاک و شریف افغانستان جای دارد و نه تنها مردم فراه و زنان درد رسیده افغان او را چون مردمک چشم دوست دارند، بلکه مجامع بین المللی دفاع از حقوق زنان نیز او را دوست دارند و به هیمن علت جوایز معتبر بین المللی را به او اعطا کرده اند که برای افغانستان مایه افتخار وغرور است. وهر بار افغانهای چیزفهم مقیم کشورهای ایتالیا، کانادا و امریکا با تدویر مجالس ومحافل پرشکوهی از ملالی جویا، تجلیل وتقدیر کرده اند وملالی جویا، این فرزند رنج ومصیبت فراهیان با سخنرانی های گرم وطن پرستانۀ خویش دلهای هجرت زده افغانها را از خوشحالی وافتخار شاد ساخته است.
وکلام آخر اینکه، اگر درتمام افغانستان یک مرد پیدا شود که مردم به نام او بنازند وافتخار کنند،آن مرد جزملالی جویا کسی دیگر نخواهد بود.
انسانهای شریف وحق طلب افغان، در هرکجایی که هستید از ملالی جویا ، این قهرمان زن افغان به دفاع برخیزید تا این سرمایه معنوی ملت توسط جنایتکاران زن ستیز تباه نشود، زیرا که او محصول تاریخ خون چکان سه دهۀ اخیر کشورماست واوست که صدای درگلو خفتۀ ده هاهزار وصدها هزار و میلیونها مادر داغ دیدۀ افغان را بگوش مردم جهان ومجامع بین المللی میرساند.
زنده وپیروزباد ملالی جویای عزیز!
ناکام وسیاه روی باد هرکه دستش بخون مردم ما آلوده است!