افغانستان يک کشور مستعمره ومقامات ان دست نشانده

ذکريا يوسفزی

افغانستان به استناد فیصله های 1267 و 1386 شورای امنیت مورد تهاجم قوای ائتلاف نظامی بین المللی قرار گرفت . سوالی که مطرح میشود اینست که آیا فیصلۀ شورای امنیت حيثيت اشغال مسطور ويا پوشيدۀ افغا نستان رانداشت ؟ واګر نداشت، بااشغال عراق که انرا همۀ جهان تقبيح نموده ورسما انرا شغال دانسته اند چی تفاوتی دارد ؟ طوريکه ديده ميشود درعراق وافغانستان تمام پروسه های اشغال هم مانند اند بطور مثال
ــ حضور قوای خارجی بیرون از چوکات یک معاهده بین المللی درهردوکشور.
ــ سلب حق کنترول بر عملیات نظامی قوای خارجی از حکومت کابل وحکومت بغداد .
ــ فقدان توانمندی حکومت کابل وبغداد در کشانیدن متخلفین نظامی خارجی از حقوق جنگ در محکمه ملی یا بین المللی .
ــ اعمال نفوذ در دادن شکل به قانون اساسی و نظام ناشی ازان از طرف قوای خارجی درهردوی اين کشورها .
ــ کنترول قوای مهاجم بر مناسبات دیپلوماتیک افغانستان . وعراق٠
- نصب اجنتان وګماشته ګان انها در مقامات مهم تصميم ګيری در هردوکشور ٠
ــ کنترول تمام مسايل داخلی اين دوکشور توسط مشاوران انها ٠
- رفت وامد رهبران کشورهای اشغال ګر درهرنقطۀ اين دوکشور ،درهرزمان بيدون درجريان ګذاشتن رهبران دست نشاندۀ اين دوکشوردوکشور وبالاخره
- هردوی اين کشور .دارای حاکميت ملی نيستند وغيره:( هر کشور آزاد دارای حق حاکمیت ملی است . یعنی کشور دارای حاکميت ملی قدرت مافوق خود را نمیشناسد و تابع امر و نهی هیچ مرجعی نیست .که د رافغانستان وعراق اين مسئله صدق نميکند بلکه برعکس انست ) ٠
. تنها فرق ان درين است که درانجا کشورهای متحد امريکا دراثنای اشغال ،اين اشغال رادرپشت پرده ياری وکمک مينمودند (درين جا سهم استخبارات کشور های غربي وپيمان ناتو خصوصا المان ،انګلستان ،فرانسه ايطاليا وغيره وکشورهای مرتج عربی وحتی ترکيه رادرجمع اوری معلومات برای اشغال ونشان دادن ،وتثبيت کردن نقاط واهداف مهم نظامی وغيره برای بمباردما ن وحمله ،دادن پول ،اسلحه ومواد لوژستيکی ،قراردادن ميادين هوايی وبندرګاهای بحری وغيره وارسال تيم های مشورتی وحتی افرارد ي تربيه شدۀ ملکی که درمقابل پول حاضر بکشتن افراد اند(soltner) وغيره نام برد ) ودرافغانستان علنی بااستفاده ازهمان فيصله نامه های شورای امنيت ملل متحد که باز هم ساخته وپرداختۀ دست خود انها است اين عمل رااجرانمودند ،شورای امنيت ملل متحد هم همه اينها هستند ،تنها روسيه وچين نميتوانند کدام اثری مثبتی بنابردلايل مشخص بالای فيصله های شورای امنيت ملل متحد داشته باشند، ازيکطر ف اين دوکشور بالای تقسيم جهان در محدودۀ منافع استراتيژيک شان باکشورهای غربی بموافقه رسيده اند وازطرف ديګر درجهان امروزمادر عصر گلوبلیزیشن انها بايکديګر دراستثمار نيروی کار،دزدی وانتقال مواد خام صنعتی وغيره کشورهای جهان سوم بيکديګر ضرورت دارند
طوريکه ګفته امديم ،ازان جائیکه حکومت کابل مخلوق تهاجم خارجی است ، بنآ دارای موقعیت مساوی با قوای نظامی خارجی حاضر در کشور نیست و قابلیت انعقاد معاهده بین المللی را لااقل با طرف مهاجم ندارد .
از نظر تاریخی انعقاد معاهدات بین المللی ایکه دو طرف دارای موقف حقوقی مساوی نیستند صرفآ در نظام های استعماری معمول بوده است٠
طوريکه يکی از صاحبنظران چی خوب نوشته است: (افغانستان از نظر حقوقی در حد وسط قیمومیت جامعه بین المللی و اشغال قرار دارد . این شکل اشغال با اشغال کلاسیک که طی آن قوای خارجی مستقیمآ اداره امور مستعمره را بدست میگرفتند ، در شکل تفاوت دارد . اما یک وجهه مشترک اداره کابل را با نظام مستعمراتی در تشابه قرار میدهد و آن قصد کشور های مهاجم در حفظ یک اداره ضعیف ، انعطاف پذیر و معامله گر است : قوای اشغالگر برای فعال مایشآ بودن در معرکه ، اداره کابل را از نظر امنیتی ضعیف و از نگاه اقتصادی وابسته نگاه کرده است .) بنا بران ازهرنګاه بصراحت ګفته ميتوانيم که کشورما مستعمره بوده ومقامات مادست نشانده اند
پای
ذکريا يوسفزی