نوشته از ع. بصیر دهزاد
اعتراف سمبولیک حکومت انگلستان بریک اشتباه ، روپوشی بر یک جنایت بین المللی و نقض منشور ملل متحد و حاکمیت ملی لیبیا ست
یک کمیسیون پارلمانی مجلس نماینده گان انگیس در 13 سپتامبر 2016 طی اعلامیه آقای کامرون صدراعظم مستعفی ان کشور را
مسئول تشنج، هرج و مرج و قوت یابی گروه های تروریستی مانند القاعده و داعش در لیبیا خواند. بر اساس این نتیجه گیری " گویا آقای کامرون از سیاست رئیس جمهور سابق فرانسه " سارکوزی" پیروی نموده بدون اینکه عواقب بمباردمان و ایجاد هرج و مرج را در لیبیا را در مشورت با نهاد های مربوطه حکومت پیش بینی و محاسبه نماید."
جالب این ان است که چنین اعترافات بصورت تکراری بعد از یک مداخله نظامی و عوامل و عواقب ناشی آن یعنی بی قانونی ،هرج و مرج، خلای قدرت و قوت گیری گروه های مسلح و آغاز جنگ داخلی به یک شکلی مورد بحث " ساختگی و پلان شده" پارلمان ها قرار میگیرد ولی واقعات مشابه توسط این دولتهای دموکراسی لیبرال به دفعات تکرار میگردند.
جالبتر این است که این قضایای نقض قوانین بین المللی و نقض حاکمیت ملی کشور ها تنها در سطح یک کمیسیون بررسی میشوند و هیچگاهی در نهاد های عدلی و قضائی ملی و بین المللی بحیث جرایم جنگی مورد اقامه دعوی قرار نمیگیرند.
اشتباه جورج بوش و تونی بلر و اکنون کامرون در قضیه عراق ، مداخلات در کشور های ، شمال آریقا تحت نام " بهار عربی" و دست داشتن دستگاه های استخباراتی آنها در کشته شده رهبران دولتی هر کدام درس های جدید برای مداخلات بعدی بوده است.
جامعه جهانی و بخصوص مردم افغانستان " اخصاٌ جوانان با احساس ما در کشور " باید در روشنی این قضایا با قضاوت های مشخص و مرتبط خود شان برسند که در این جهان کنونی ما تحت نام دموکراسی، حقوق بشر و آزادی های سیاسی، کدام جنایات بین المللی و نقض قوانین بین المللی و منشور ممل متحد گستاخانه نقض میگردندو ملت ها مورد توهین بزرگ قرار میگیرند.
در هفده هم مارچ 2011 شورای امنیت ملل متحد یک قطعنامه هفده فقره وی را به تصویب رسانید که در آن ابهامت زیاد وجود داشت. ائتلاف آمریکا ، انگستان و فرانسه در اولین شب بعد از تصویب این قطعنامه بمبارمان هوائی را در مناطق مختلفه لیبیا انجام دادند و حتی تعمیر مقر ریاست جمهوری لیبیا هم شدیدا مورد بمباردمان هوائی قرار گرفت.
هدف قطعنامه تنها منع ساحه پرواز های هوائی لیبیا بخاطر جلوگیری از بمباردمان هوائی و حفظ امنیت مردمان ملکی بوده است. قطعنامه پرواز های هوائی را بخاطر رسانیدن کمک های عاجل بشری را مستثنا شناخته بود. این قطعنامه عملیات نظامی و بمباردمان تعمیرات دولتی و هدف قرار دادن وسایط جنگی زرهی زمینی را پیشبینی نکرده بود. جالب است که سازمان کنفرانس اسلامی که بر تطبیق قطعنامه چراغ سبز نشان داده بود، عملیات شب اول نیرو های هوائی و بحری آمریکا، انگلستان و فرانسه را متناقض با خواست های اولی جامعه بین المللی و اخصاٌ ملل متحد دانست
در قضیه لیبیا در چند مورد مواد منشور ملل متحد و حاکمیت ملی کشور لیبیا صراحاٌ نقض گردید"
- ائتلاف ایالات متحده، انگلستان و فرانسه صلاحیت حقوقی نداشتند تا متکی بر قطعنامه شورای امنیت دست به بمباردمان در لیبیا بزنند.
- تعویض رئیس جمهور قانونی لیبیا با استفاده از ضعیف ساختن نیروی نظامی لیبیا و بمباردمان ساحات مهم نظامی و تعمیر ریاست جمهوری آن مطابقت با قوانین و کنوانسیون های بین المللی نبوده و یک نقض صریح قوانین بین المللی و سوٌ استفاده از تفوق نظامی بخاطر اهداف نا مشروع شان بوده اند.
- گروه های استخباراتی و کشفی دول بزرگ ناتو قبلاٌ در دشت های لیبیا و با همگاری گروه های وابسته به این استخبارات جابجا شده بودند. چنانچه دو هلیکوپتر و نظامیان کشفی- استخباراتی نظامی هالند در یکی از این ساحات به اسارت نظامیان لیبیا در آمده بودند.
-عمل انگلستان و شرکای شان عمل پلان شده و قبلاٌ تنظیم شده بوده است و کشته شده قدافی نیز جز همان پلان و عواقب ناشی از آن بوده است.
عواقب مداخلات امریکا ، انگلستان و فرانسه در لیبیا تکرار عین اشتباهات در کشور های دیگر آغاز ادامه یک جنگ داخلی طولانی وفرسایشی بوده است که ریختن خون ده ها و صد ها هزار فرزندان ملت شان را در قبال داشته است. تاریخ چهل سال اخیر این واقعیت ها را در قضایای افغانستان، عراق، لیبیا، سوریه و یمن ثابت ساخته است.
پس: این چنین اعتراف بر اشتباهات و تکرار مشابه آن در مقطع های مختلف زمانی جز ریگ پاشیدن بر چشم ها و فریب و مکارگی انگلیسی چیزی بیش نیست.