لطفا در افاده ها احتياط كنيد! چون اراده کردن جدی به کفر ھم کفر است!

بطور مثال شخصی مسلمان با خود بگوید : (در آینده و یا هم بزودی کافر می شوم)، (بزودی از اسلام خارج می شوم)، (من مرتد شدم)، (من از اسلام بیرون آمدم)، (اگر فلان چیز روی دهد ویا هم فلان کار به ذوق ومراد من عملی نگردد ،من نیز کافر خواهم شد)؛ ویا امثال این الفاظ را با خود بگوید ، بدون توجه به نیت قلبی اش که ان قصد قلبي بين بنده و الله تعالی ، اما در ظاهر امردر  دنيا همان لحظه کافر خواهد شد، زیرا داشتن جزم و عدم ترديد بر اسلام شرط است. نباید فراموش کرد که تردید و دودلی بر ايمان بر الله تعالی کفر می باشد.
 عالم شهیر جهان امام نووی در روضة الطالبین می فرماید : «تصمیم بر کفر در آینده، همان لحظه کفر است، و همینطور تردید داشتن و دو دل بودن در اینکه کافر شود یا خیر، اینهم همان لحظه موجب کفر است، و همچنین اگر آنرا به امری در آینده معلق گرداند، مثلا بگوید : اگر اموالم یا فرزندم تلف شود من نیز یهودی یا نصرانی خواهم شد (با این سخن نیز همان لحظه کافر می شود). و نیز راضی شدن به کفر موجب کفر است، حتی اگر کافری از او بخواهد که قصد اسلام آوردن دارد و کلمه توحید را برایش تلقین کند اما او آنرا انجام ندهد و یا به وی اشاره کند که مسلمان نشود، اینهم کفر است، یا اگر مسلمانی بگوید مرتد شده او کافر است» ( تفصیل بیشتر را می توان در روضة الطالبین (10/65) مطالعه فرماید .
 همچنان در کتاب دائرة المعارف فقهی آمده : «فقهاء گفتند که اگر شخص مسلمانی تصمیم به کافر شدن گیرد، یا در وحدانیت (خداوند) یا نبوت یا بعثت شک کند، و یا نیت بریدن از اسلام کند، یا متردد باشد که آیا کافر بشود یا خیر، یا تصمیم بگیرد که فردا یا در آینده کافر می شود، در همان لحظه از اسلام خارج شده و مرتد است، زیرا داشتن شک مناقض عزم و اراده بر اسلام است» (الموسوعة الفقهیة (42/ 307).
بنآ اگرخدا ناخواسته همچو الفاظ از انسان صادر گردد ، بلا درنگ توبه نموده ، و شهادتین را بر زبان خویش جاری سازد تا دوباره وارد اسلام شود .« اَشهدُ انْ لا إله إلا الله ، و اَشهدُ انَّ محمّداً محمداً عبده ورسوله » ونباید فراموش کرد که نه تنها جاری ساختن شهادتین باعث داخل شدن مجدد وی به اسلام می گردد و بعد از آن بایستی به مقتضای شهادتین نیز عمل کند از قبیل عمل به ارکان ایمان و اسلام.
 پروردگار مارا گمراه نكن بعد ازينكه هدايت شديم. امين