دمیتری ورختوروف، کارشناس روس در امور آسیای مرکزی معتقد است که امضای موافقتنامه ی امنیتی میان کابل و واشنگتن به استقلال افغانستان آسیب می رساند. او می گوید: «امضای این موافقتنامه به معنای دوام وابسته‌گی به امریکا خواهد بود و این امر مناسبات با کشورهای منطقه را به صورت جدی آسیب می رساند».
در عین حال او معتقد است که امضا نشدن موافقتنامه امنیتی می تواند موضع مخالفان مسلح را تقویت کند. او ادامه می دهد: «امضا نکردن این موافقتنامه به معنای رویارویی با امکان تضعیف نیروی نظامی از درک کاهش کمک ها خواهد بود و این سبب تقویت طالبان خواهد شد و به آنها امکان برگشتن به قدرت را مساعد خواهد کرد.».
در پاسخ به این پرسش "افغانستان.رو" که آیا کرزی این موافقتنامه را امضا خواهد کرد یا نه، این کارشناس روسی پاسخ مثبت می دهد. وی میگوید: «کرزی به امریکا و غرب وفادار است و به همین خاطر البته که این موافقتنامه را امضا خواهد کرد. »
از سویی هم این کارشناس مطمئن است که رییس جمهور افغانستان این موافقتنامه را پس از انتخابات امضا خواهد کرد. او علاوه می کند: «از آنجا که در انتخابات از برگ ضد امریکایی بودن باید نهایت استفاده را کرد و مزاج خارجی ستیزی افغانها را هنگامی که نظامیان خارجی در آن کشور حضور دارند، مورد بهره برداری به سود خود باید قرار داد و به این ترتیب، نامزد مورد نظر خود را به پیروزی سوق داد، احتمال امضای موافقتنامه پس از انتخابات وجود دارد.».
کارشناس روس می گوید، وقتی مسأله رییس جمهوری بعدی مشخص شود می توان این موافقتنامه را بی درد سر امضا کرد. با این وجود ویرختوروف مطمئن است که کابل شرایط اضافی را نیز برای امضای موافقتنامه پیش خواهد کرد. او می گوید: «کرزی البته که تلاش خواهد کرد در چانه زنی ها سودمندترین شرایط را برای خود به دست اورد. مثلاْ مهلت اجرایی بودن موافقتنامه را محدود کند (مثلاْ برای ده یا پنج سال با امکان تمدید آن پس از به سرآمدن زمان مورد نظر)، محدود کردن تعداد نظامیان و محلاتی که باید مستقر شوند».
به نظر خیلی از کارشناسان چنین می آید که کابل تنها دو راه دارد: یا باید موافقتنامه را امضا کند یا امضا نکند. اما ویرختوروف نسخه‌ی سومی را پیشنهاد می کند: «به نظر من مصلحت در آن است که راه سوم جستجو شود. راه سوم عبارت ازین است که موافقتنامه‌ی امنیتی چندجانبه با شرکت امریکا، روسیه، هند، و کشورهای ذینفع دیگر امضا شود. این موافقتنامه می بایست خروج کامل نیروهای خارجی را از افغانستان تضمین کند ولی از سوی دیگر باید حمایت و تجهیز ارتش ملی افغانستان را تضمین کند».
به نظر این کارشناس، چنین موافقتنامه ی سه جانبه در حجم معینی حقوق و مسوولیت های هر طرف را در زمینه ی تأمین امنیت افغانستان می تواند مشخص بسازد.
گفتنی است که رد امضای موافقتنامه با ایالات متحده امریکا در زمینه ی امنیت از سوی رییس جمهوری اسلامی افغانستان حامد کرزی به دنبال فیصله های لویه جرگه کابل در نوامبر سال گذشته، حلقات سیاسی افغانستان را به قطب های گوناگون دسته بندی کرد. به نظر کارشناسان، بحران سیاسی کابل که در پایان نوامبر ۲۰۱۳ آغاز شد، تا اندازه یی سبب انزوای حامد کرزی گردیده است. این اقدام حامد کرزی سبب شد که نخبه گان سیاسی افغانستان دچار تفرقه شوند و خود حامد کرزی با انزوایی دچار شد که به تدریج افزایش می یابد.
به باور ویرختوروف، اکثر اعضای کابینه ی کرزی در حال حاضر یا در موضع مخالف او قرار دارند و یا در ملا عام سکوت می کنند و به صورت علنی علیه مواضع رییس جمهوری اسلامی افغانستان نمی ایستند ولی در عین حال در این مسأله از او حمایت هم نمی کنند.
رد امضای موافقتنامه با امریکا سبب نارضایتی بخش های معینی از نخبه‌گان سیاسی افغانستان گردیده است. بررسی رسانه های افغانستان چنین تصوری را بوجود می آورد که گویا تمام کشور علیه این موضع رییس جمهوری قرار دارد و از امضای موافقتنامه با امریکا پشتیبانی می کند. اما به باور کارشناسان واقعیت امر چنین نیست. دمیتری ویرختوروف باور دارد که این وضعیت به صورت مصنوعی توسط رسانه هایی ایجاد شده که از طرف غربی ها حمایت مالی می شوند.