لنډه کیسه باور

ماته لامياشت وړاندې دمقالې لپاره ( په اسلام کې دحيا او اخلاقو ارزښت )موضوع راکړل شوې وه .
دسيمينار په وروستي ماښام مې نسيم ته په تيليفون وويل چې سباراشی چې دوبۍ ښه وګورو، هغه هم زموږ له بل ملګري عزيز سره هوټل ته راغى، ووتلو ډېرې اسمانڅکې اوپارکونه مووليدل .نسيم دغرمنۍ لپاره دسمندرپرغاړه يوه لوکس او عصري هوټل ته بوتللو.
دڅوپوړيزه هوټل لمن ترډېره دسمندر له پاسه وه ، ښکليو ځړوبيو،پارکونو او چمنونوهوټل ته لاښکلا ورکړې وه .
 په يوه لوى سالون کې له ډول ډول خوراکی توکیو او تازه ميووډک ديګي او لوښي پراوږده مېزکتار ايښي او دسالون برسرته  نرمه موسيقي غږېدله.
نسيم دخوړو مېز ته نږدې ځاى ناستې ته وټاکه .
موږلاپه خوړو پيل نه و کړى چې شپږ اوه انجونې دديګيو مېز ته راغللې .ټولې ښکلې او تازه وې خو يوه پکې دومره ښکلې وه چې تابه ويل ددې لپاره راغلې چې ددوبۍ مصنوعي ښکلا ته ماتې ورکړي . ددې انجلۍ په ليدلو نو نورزموږخولې دچوله کېدو نه وې: عزيزسمدستي پيل کړ:(هلکانودا خو سمه پري زاده ده ) نسيم مخ راواړاوه : (ددې ځاى دناستې ګټه دې وليده داخو يې اول برکت دى ، نورې به هم وګورې )
دوی لا همداخبرې کولې چې داانجلۍ بيا راغله او دديګيو مېز ته ودرېده . نسيم په شوخۍ ددې لپاره چې داانجلۍ و پوهوي چې خبرې يې دهمدې په اړه دي کله کله دهغې خواته اشاره هم کوي په لوړغږيې  وويل : (( خلک هسی شراب یادوی والله که مې درې بوتله شراب هم دومره نشه کړی لکه دې سترګو چې همدااوس نشه کړی یم ، یاره دزرافې غړۍ هم دومره دنګه نه ده، که پدې ټوله دوبۍ کې بله ښکلې نه وي همداورته بس ده . دابه دکوم ځاى وي ؟
 چاپېريال عربي وو او داانجلۍ هم یوځل دهوټل له ګارسون سره  په روانه عربي وغږېده موږ ډاډه ووچې هغه په پښتو نه پوهېږي عزيز وويل:  (( ماته خو ماليزيايۍ یااندونیزیایې ښکاري )) نسيم ځواب ورکړ: (( ځه ورک شه په هغوی کې دومره لوړه ونه اومناسب اندام  له کومه شوه ؟،دهغوى مخونه خو بې نمکه  تک سپين دي، دابه مصرۍ او يا ترکۍ وي  ته يې قداو دمخ سرخي وگوره))
 نورنو دشوخۍ پيريان پرما هم راغلل:(( ماته خو پاکستانۍ ښکاري تاسو خو يې په لاسونو بنګړيو او دنکريزو نقش ته وګورئ، وربل او جامې يې هم  پاکستانۍ ښکاري)) انجلۍ بدبد راوکتل قابونه يې له کباب ډک کړل او ولاړه . ما ورپسې  دسترګو په کونج کې کتل کباب يې پر نوروښځو ووېشه او کېناسته .
لږه شېبه وروسته بيا راغله ، نسيم يې په ليدلو وويل: (( لکه چې دابدرۍ جماله کوم ديو له کوه قاف څخه راتښتولې ده، آخ خدايه دابه دکوم بختورسيف الملوک په نصيب وي))
عزيز وویل : (( ياره يوه شپه يې په يو ميليون ډالر ارزي له خداى نه جار شم چې يا يې دومره ښکلي نه واى پيداکړي او يا يې موږ ته صبر راکړى واى  )) ماته يې مخ کړ: (( که څنګه اسد استاده ؟))ماورته وويل: ((يوميليون نه ،سل ميليونه هم کم دي. پيسه  که هرڅومره ډېره شي بیاهم ټاکلی ارزښت لری او داښکلا خو نه حد لري اونه ورته څوک بيه ټاکلى شي   .))
عزیزراټوپ کړل: ((دوی زموږ داحسان پوروړي دي که موږ بدرنګه نه واى نوددوى ښکلا څه ښکارېده سپوږمۍ په تياره کې ښه ځلېږي ، ددې سپوږمۍ دځلا لپاره زموږ مخونه تور او وجود بدرنګه په کار وو ))
ماوویل : ((طبيعت سهوه شوى ندى، که ټول انسانان ښکلي واى نو نن به ولې ددې يوې په توصيف له موږ او تاسو ډوډۍ پاتې کېده  ))
 نسیم راغږ کړ:((ددې ښکلا مثال لايتناهي تقسيم دى ،که کوم تکړه هنرمند يې انځور وباسي نو نور به څوک دپيکاسو انځورونه او ميناتورۍ هم وانخلي ))
 هغې دسترګو په کونجو کې موږ ته  داسې راکتل چې  دهرباڼه په خوځېدلو يې کرکه وروله .خپل قابونه يې ډک کړل او روانه شو.ه  
 نور نو زموږ دوتلو وخت وو چې يوچا زماپر اوږه لاس کېښود، مالا مخ وراړولى نه وو چې دهغه خبرې مې غوږ ته راننوتې :(( سلام وروره! وخته مې ليدلى وې ماويل پرېږده چې ډوډۍ وخوري بيا به ورسره جوړپخير وکړم)) دقاضي پاچا په ليدلو خوښ شوم، ورپاڅېدم ستړي مه شي مې ورسره وکړه ، دستي يې وويل عمر دې ډېر دى بيګا مې په تلويزيون کې په خبرونو کې وليدلې له مشر حاجي صاحب سره مې ياد کړې حيران وم چې دلته به دې له چانمبر پيداکړم، ډېر وخت مې نه يې ليدلى )) له ستړي مه شي وروسته مې ترې وپوښتل چې ستا کور خو په کويټ کې دى دلته څه کوې؟ ويې ويل چې دزوى واده یې تيار و ،کورنۍ یې پرېکړه وکړه چې دواده مراسم په دوبۍ کې جوړکړي،پرون يې همدلته واده  و، دوه درې ورځې نور هم په دوبۍ کې دی او بېرته کويټ ته ځی.
کېناستو  څه وخت مود خپل ګډکلي په اړه خبرې وکړې په وطن کې يې دخپلو دوستانو اوځمکو پوښتنه رانه وکړه  .
که څه هم دقاضی پاچازامن  په کويټ کې لوى شوي او ډېرمې  نه پيژندل خوبيا هم  ترې و مې پوښتل چې د کوم يوه واده وو اومېرمن يې دکوم ځاى ده ؟ هغه ځواب راکړ چې واده یې ددريم زوى وو اوخپله ورېره دمشر حاجي صاحب لور سارا یې ورته کړې ده سارا او دهغې کورنې مې له پخوا پېژندل ! هغه دلوړو زده کړو درلودونکې ،تکړه ليکواله او شاعره وه ما په انټرنېټ کې  دهغې ډېرمضامين اوشعرونه لوستی وو او هغې زما ، ډېر چټ مې ورسره کړى وو ،یوبل ته مو ډېر احترام اودرناوی درلود، په دې هیله وو چې کله به له نږدې وینو  ، له ده مې وپوښتل چې زوی یې او سارا چېرې دي، ويې ویل چې همدلته وو اوس ټول پارک ته لاړل ، راځه چې له ټولو سره دې معرفي کړم  ، ماویل ځه زه به دقاضی پاچامېرمن او سارا ته ددوی دواده مبارکی هم ورکړم او سارا به هم ووینم هسې مې هم دهغې لیدلو ته تلوسه درلوده ورسره روان شوم.
 دسمندر پرغاړه ټول  په پارک کې ناست وو دقاضي پاچا له خولې زمادنوم په اورېدلوټول ودرېدل، لاسونه يې پرسينه کېښودل پاچا ماته ګوته ونيوه : (اسدجان خو یواځې  زموږ دکلي نه بلکې دټوی سیمې وياړ دى په ده موسترګې هسکې دي .) له همدې سره يې دميز برسرته نجلۍ اوترڅنګ يې ولاړ  ځوان ته ګوته ونيوه : ((ساراجانه مې ورېره او اينګور ده ، حامدجان مې ځوى دى پرون ددوى واده و ))
 دنجلۍ په ليدلو زماله پښو ځمکه وتښتېده ، وارخطاشوم: ( هلکه داخو هماغه ده )، له ډېر خجالته مې پر تندي خوله راغلله . هغې هم ټکان وخوړ، سره وګرځېده .  پاچا خپلو خبروته  دوام ورکړ: (( ساراجانې ، تا خوبه استاد اسد ډېر ياداوه ښه شوه چې دواده دخوشحالۍ ترڅنګ دې دده د ليدلو خوشحالي هم پربرخه شوه ))
سارا وارخطاشوه  ، لکه ترهېدلې هوسۍ، ژبه يې بنده بنده شوه  په حيرانتيا يې وپوښتل:(( کاکا دا ته څه وايي  دابه استاداسد نه وي ،  نه نه دا هغه نه دی ، هغه ما پخپل ذهن کې بل ډول انځور کړى دى، دا هېڅکله هم هغه ندى .))
 له ډېره شرمه زما سترګې پر ځمکې ګنډل شوي ،رڼاورځ راباندې تياره اوپرسر مې دردشو ، مخامخ ورته کتلى نشم. پاچا ورته په خندا وويل( نه بچى اسد همدادى تالکه چې سپين ږيرى بللى وو که څنګه ؟) دسارا پر تندي هم خوله راماته شوه په غوسه او په داسې طنز او ريشخنديې  چې بل چا نه محسوساوه او ټول بار يې يواځې زما پر اوږو و  ، ورته وويل: ((  هو  کاکا د استاد ليکنې مې ډېرې لوستې وې او اوس چې  په خوړو پسې تللم نودرې وارې مې دده فلسفي خبرې!!بیا واورېدلې اوښه شو چې ژر مې نور هم وپيژنده !.)
۱۳۹۰—۰۸—۱۲