بشیر مومن
یکسال دیگر گذشت. اکثر قریب به اتفاق کسانی که در خارج ازکشور زنده گی می کنند معتقدند که هرگز بوی بهار را خارج از وطن، حس نکرده اند. شاید دیگر برای بیشترین از ما این داستان عادی شده باشد.در یک نظر شتابنده نوروز یعنی تجدید ارتباط با خانواده، یکی از بخش‌های مهم نوروز است.
مهم‌ترین ویژگی نوروز از نظر نهایت، وقت گذراندن با کسانی است که دوست‌شان داری. ومعمولا در هر رخصتی ، مهم آن است که با نزدیکان خود وقت بگذرانی. اکثریت، ترجیح می‌دهند با خانواده های شان باشند. ولی در یک نگاه عمیق پیام نوروز، بمانند همیشه نور و روشنائی و نوید به بار نشستن دانه هائی ست که زمستان و تاریکی را پشت سر گذاشته اند. نوروز و صدای پر صلابت گام هایش هر لحظه بیشتر به گوش می رسند و بیشتر به چشم می آیند.در روزهای نوروز بر ماست که کینه ها و نفرت ها را به گذشته و گذشته را برای ثبت به تاریخ بسپاریم و تنها به امروز و فردای افغانستان بیاندیشیم و در کنار هم از کوچک و بزرگ و پیر و جوان و با تمامی اندیشه های نو، کشور خویش را در چارچوبی برازنده افغانان ، به جهانیان ارائه کنیم.در مقاطع زمانی اهل جهل در کشور مان ودر ممالک دیگر نوروز باوران همچو ایران پیوسته کوشش شده تا به گونه‌ای ریشه نوروز را از بیخ برکنند. شگفتی هم ندارد. زیرا بزرگتر آن ها امام محمد غزالی در نیمه‌های سده پنجم هجری در رساله کیمیای سعادت نوشته بود «… بلکه نوروز و سده باید که مندرس شود و کسی نام آن نبرد…» به این ترتیب بعدها طالبان در کشورمان نوروز را ماقوف کردند. بسیاری دیگر همین حالا حتی در کشورهای متمدن برخلاف فرهنگ ابا واجداد خویش در صدد مخالفت با نوروز شمشیر بر داشتند و در تلاش محو آن هستند که به خون این آیین تشنه اند.ولی با تمام این تراژدیها خوشبختانه که نسل امروز افغان دیگر آن نسل احساساتی ، «کله شخ» و عاشق رهبران نیست ومیشود که به این طرز فکر شان که مملو از عطر نوروزی وسرشاری است امیدوار بود.
ژمی
ژمی ولاړ
او د واورو یادونه
زه ما په ذهن کی
اوبه شول
پسرلی راغی
لکه مارغه
دشنو ونو پرلاس کی
ځاله وکړ ه
بهار ِ در راه که امیدواریم پیام آور امنیت وعدالت باشدو
نوروز این جشن سالگرد طبیعت
بر همه ی شما مشتاقان زنده گی بهتر
مبارک باد