واشنګتن و کابل در شک و ابهام

از ملاقاتهای امریکا ، انګلیس ، پاکستان ،هندوستان و افغانستان در حاشیه کنفرانس ملل متحد، ریس جمهور افغانستان از سند ستراتیژیک با پاکستان یاد کرد که از تصور حلقات افغانی دور مینمود دیری نه ګذشته بود که زلمی رسول وزیر خارجه افغانستان به پاکستان سفر کرد ودر رابطه به مقدمات سند ستراتیژیک با همتای خود به پای میز مذاکره نشست .  متعاقبا یک بار دیګر شایعه خُفته بیدار شد مذاکرات افغانستان و امریکا پیرامون پیمان استراتیژیک امنیتی نیز بعد از یک وقفه در فضای شک و تردید اغاز شد.      
مذاکرات به هرنوعی که باشد و با هر کشوریکه باشد بد نیست بالاخره روزی قوای غربی افغانستان را ترک خواهد کرد اما اقوام ساکن در کشور وهمسایگان افغانستان باهم می مانند، لذا مناسبات دوستانه با همسایگان از جمله پاکستان ضرورت است. اما گفتگو با امریکا در مورد پیمان امنیتی باید بعد از ارزیابی جنبه های عملی توافقات ستراتیژیک گذشته اغاز میشد زیرا مردم افغانستان در هنگام توافق ستراتیژیک که بین اوباما و کرزی به امضا رسید با خوشباوری به تعهداتی که جانب امریکا در محتوای سند متقبل شده بود از جمله تضمین تمامیت ارضی افغانستان دربرابر تعرضات بیرون مرزی اعتماد کرده بودند ولی به زودی معلوم شد که در برابر حملات راکتی پاکستان بر ولایت کنر امریکا از   مکلفیت های خویش در قبال توافق ستراتیژیک شانه خالی میکند . پس چگونه ملت افغان دل به تعهدات امنیتی دیگری ببندند چه تضمینی برای این توافقات پیهم وجود دارد؟ نه شود که این پیمانها و توافقات تنها منافع امریکا را تامین نماید .
به همین ترتیب اکتشافات جدید مطبوعاتی مشاهده میگردد که غالباً ارتباطی با کنفرانس امریکا انگلستان پاکستان در حاشیه کنفرانس ملل متحد خواهد داشت و در جهت ضعیف جلوه دادن حکومت نشرات مینماید. شما شاهد هستید که هیچگاهی غرب در گذشته چنین تبلیغاتی که  اکنون به راه انداخته است نکرده بودند بتاریخ 8  اکتوبرهمزمان امریکا و بی بی سی هردو به حواله گروه بین المللی بحران خبری مبنی بر سقوط حکومت بعد از خروج قوای ناتو و اغاز جنگهای داخلی در افغانستان از طریق رسانه ها به نشر رساند .اگر عمق این خبر به بررسی ګرفته شود یک نوع بد نیتی و سو قصد از ان برمی اید اینګونه شایعات بر علاوه انکه با واقعیت عینی جامعه تطابق نمیکند نوعی از ارتکاب جرم علیه مردم افغانستان است ، کشوریکه چهار دهه جنگهای خانمانسوز ، کشتارها ، فقر و گریستن را عملا تجربه کرده اند بار دیگر به جنگ و جنایت مورد تهدید تبلیغاتی قرار دادن خود جرم در برابر بینوایان است .بالاخره سازمانهای مدعی حقوق بشر در ملل متحد باید به این نقض صریح خقوق بشری که ملیونها انسان به تهدیدات تبلیغاتی ذهناً محکوم به ناراحتی میگردند رسیدگی نماید .
روند عمومی جامعه از سالیان قبل فرق دارد بر علاوه انکه اقتصاد عمومی کشور رشد کرده است سرمایه گذاریهای بزرگ خارجی صورت گرفته است چه در ساحات کمونکیشن  و چه در منابع زیر زمین و چه در رشد تجارت همسایگان از طریق افغانستان  این همه را به کام جنگ فروریختن بعید بنظر میرسد همچنان فکر نمی شود که تریلیونها دالری را که در ده سال گذشته امریکا و اروپا در افغانستان برای مبارزه با تروریزم و امنیت در افغانستان سرمایه گذاری کرده اند همه یکبارگی به باد پناه داده شود اگر واقعا بعد از خروج قوای ناتو از افغانستان باوجود تلفات سنگین عساکر ناتو باز هم جنگهای داخلی اغاز گردد و بار دیگر تروریزم مجال تراکم در افغانستان را دریابند ملتهای امریکایی و اروپایی حکومتهای خویش را به پای میز محاکمه خواهند کشانید .
اگر غرب نخواسته باشد شیرازه سیستم را که محصول زحمات سالیان غرب و افغانهااست ازهم بپاشد، هیچگاهی اوضاع و احوال دور ونزدیک گذشته تکرار نخواهد شد که یقین است نمیخواهند  لذا بعد از خروج قوای ناتو جنگهای داخلی بعید بنظر میرسد افغانها قادر اند در تفاهم و مذاکره و مصالحه بقای رژیم را تضمین نمایند . شکی نیست که  در طول ده سال تمام همکاری با امریکا و سایر کشورهای غربی ما نتوانستیم دوستی واقعی را بنیان گذاری نمایئم نه توانستیم از شرایط بدست امده برای تامین صلح و ایجاد مناسبات خوب با کشورها بهره گیریم نتوانستیم اقلا به مردم رجوع کنیم انانرا در حاکمیت شریک سازیم و فاصله بین دولت و مردم را ازبین برداریم بالاخره نتوانستیم اداره سالم را که عاری از زورگویی و تفوق طلبی باشد ایجاد نمایم  ، ده سال تمام وقت از دست داده شد حاکمان غرق در فساد فقط از هر روز برای توسعه سرمایه های شخصی استفاده کردند به فردا نه اندیشیدند کشور ومردم را فراموش کردند فکر کردند همیشه امریکا است و ما همیشه نازدانه انان خواهیم بود .ولی باید اکنون از زمان بهره گرفت هنوز وقت باقیست.
کشتن عساکر امریکایی توسط همکاران افغان را به یک معضله دیگر تبلیغاتی مبدل کرده اند این مطلب هم شک برانګیز است در چنین حملات فقط 53 نفر عسکر ناتو کشته شده اند در حالیکه در جنگ با طالبان  بیش از دوهزار تنها عساکر امریکایی در افغانستان کشته شده اند ولی غرب کشتن ۵۳ عسکر ناتو را هر روز به تحلیل و تفسیر میکشند و میخواهند انرا سبب خروج خود وانمود نماید این مطلب خود میرساند که شاید بمنظور تطبیق برنامه ها و اهداف نامعلوم  که به یقین با سال 2014 ارتباط دارد  کمپاین تبلیغاتی براه انداخته شده باشد . تمام تبلیغاتی که اکنون در ارتباط به افغانستان بعمل می اید به شکل از اشکال با عدم کارایی و ظرفیت دولت ارتباط داده میشود و این در حالی است که تمام کارگردانان دولت را غرب در کنفرانس بُن اول توظیف نموده اند هیچکس به زور نیامده ،سالها از فساد و داد زده شد حتی ریس جمهور کشور از فساد از زورګویی از بی عدالتی نالیده است ولی امریکا ګوش شنوا نداشت و نه می شنید اکنون که اهداف و تاکتیکها در حال تغیر است رسانه های غربی هر روز تبلیغات سو علیه دولت افغانستان اغاز نموده است. نتیجتا طوری معلوم میشود که غرب با پاکستان به طراحی پروګرامی پرداخته است که در ان هم پاکستان سهیم باشد و هم خروج مصئون قوای ناتو و هم راه نفود کشورهای بزرګ منطقه را به افغانستان مسدود نموده باشند.
تردیدی نیست که هر نوع تفاهم و توافق با پاکستان که استقلال ،تمامیت ارضی و حاکمیت ملی ما در ان مصئون و منجر به صلح و عدم مداخله در امور یکدیگر گردد به نفع جانبین است  دوستی یقینی با رعایت منافع متوازن ، تجارت را در منطقه انکشاف خواهد داد . قابل درک است که امریکا ، انگلستان و پاکستان در یک معامله قریب الوقوع مبنی بر صلح در افغانستان ، موضع گیری پاکستان در برابر ایران و مسئله تغیر جهت افراط گرایی از مسیر کنونی قرار دارند لذا در دوسال اینده در قدم اول ضرورت تغیرات کلی در دولت محسوس است  به این معنی که اگر سران دولت افراد مسلکی ، تحصیل یافته و بیطرف باشند به یقین که اداره را بیطرف و مردمی خواهد خواند،برنامه حکومتداری خوب و اداره پاسخگو عملی خواهد شد و از طرف دیگراز شدت مخالفت مخالفین و تصادم نظریاتی خواهد کاست که این امر زمینه تفاهم و مذاکره بین الافغانی را مساعد خواهد ساخت . در هر صورت ضرورت است که دولت با هوشیاری خود را با تحولات و انکشافات دو سال اینده عیار نماید.