ذبیح
أعوذ بالله من الشيطن الرجيم
بسم الله الرحمن الرحيم
زما هر طنز کیسه ټوکه شعر د هی چا د توهین کنځا لپاره نه ده
او زمونږ لوی خدای د هیڅ وخت ما ته بدی بی ځایه غلتی
له انصاف قانون نه وتلې ټوکې ټکالې کیسې طنزونه شاعري
نه راښی یي یا دنه را زده کوي امین !؟
زما متلب تنها خواران غریبان بی چاره ګان رایښول دي
د غفلت بی خبرۍ له چورتو خیالونه راویښ شي
چی اصلي ژوند وپیژني ژوند څه چیشی ده څه ته وایي
او بل د خترناکو مافیاوو غلو ظالیمانو سیتمګرو
قوماندانانو امیرانو وزیرانو پاچاهانو عالمیانو
د انسانیت د د نیا د دښمنانو د ازادي خواوو
په هر چل او ول هنر دامونو باندی پوهه شي
لوی خدای د ماته «» او نورو لیکوالانو ته
په د لاره کې بری کامیابي ورکړي چی
بی چاره ګان خواران غریبان راویښ کړي
امین !؟
سرلیک : د ماشومانو لپاره کیسه
متن : ته لیونی شوی یی ته لونی یی
یو کلی وه په د کلي کې هیڅ کوم بل کار مسروفیت نه وو
هر څوک په کې بی کاره بی کسپه ګرځیدل هر چا به څی
هر څه ورته وویل دوۍ به بیدون بی له کوم فکر غور به یی
د هر چا خبره منله عمل به یی په کاوو نه به یی مخ کې کتل
نه به یی شاته کتل چی دا کار عمل نصیحت وصیحت مشوره
مونږ ته ښه ده که بده ده مونږ ته کومه ګټه اساني راحت رسوي
د د کلي په خلکو کې دا رقم فکر غور نه وو چی وکړی
لږ وړاندی ورسته سره وګوري په خپل ګټه تاوان پوهه شي
هم هغه وو یوه ورځ د کلي ته یو لوی غټ مولوي صاحیب راغی
په د کلي کې پاتې شو دیره شو ځای پر ځای شو لنګري شو
کله چی مولوي صاحیب په د ټول کلي کې بلد شو هر څوک یی
ښه سم وپیزاندل ور سره ښه معریفي سول خو یوه ورځ بعد له
ډیر وخت نه مولوي صاحیب په چکر د ساراح خواته وواته لاړ
اوس ګوري چی د یوی لوی یی غټی ببری ونی لاندی
شپږ ۶ نفره ځوانان ناست دي یو بل سره مجلس بڼډار کوي
خو مولوي صاحیب هم د دوۍ خواته ورغی ور سره کیناسته
خو بعد له یو څه زڼډ نه مولوي صاحیب هم مجلس شروع کړ
مولوي صاحیب له ځوانانو نه پښتنه وکړه چی تاسو څه کوي
کوم بل مسروفیت کسب کار نه لری
دا شپږو نفرو ځوانانو ورته وویل چی مونږه بل هیڅ کوم کار
مسروفیت کسب نه لرو کله د یوی لوی یی ونی لاندی کینو
کله د کلي په یو سر کې کینو کله د کلي په بل سر کې کینو
او هر وخت خپلو منځو کې ټوکې ټکالې ګپ او شپ مستي کوو
مولوي صاحیب ورته وویل چی زه مو ډیر خپه کړم په د خبرو
تاسو باید اوس یو ښه ژوند درلوده باید ښه کار او بار مو درلود
مولوي صاحیب ورته وویل چی خیر ده کومه خبره مشکل نه ده
کله کله په ژوند کې داسی حالت ښه او بد راځي په هر چا باندی
او بل تاسو باید تیر په هیر کړۍ مخکې تیر وختونه له یاده وباسی
د راتلونکي اینده ژوند په باره کې فکر غور وکړۍ راویښ شي
آ دغه لوی متل تیر شوی ده چی وایي ( وای د تیلو ډڼډ ویالی ته
که په هر وخت کې هر حالت کې ګوګړ ورختا کړی
وور اخلي لمبی یی جیږیږي)
نو اوس تاسو هم باید بعد له دینه ژوند ته فکر وکړی سم یی کړی
شپږو نفرو ځوانانو مولوي صاحیب ته وویل چی مولوي صاحیب
مونږه هم نه غواړو چی بی کاره بی کسب کته پورته وګرځیږو
خو زمونږه په دغه سپیره غریب کلي چیشی دي یا چیشی سته
چی مونږه یی وکړو په دغه سپیره غریب کلي هیڅ کوم بل
کسب کار مسروفیت نه شته «» ځکه مونږه هر چیرته
د بی کارۍ بڼډار مجلس جوړو د بی کاری له لاسه دغه
سی یو فریشانه خپه یو په خوله ظاهیرن خاندو ولی په
زړو کې مونږ ټول ډیر زیات زوریږو خپه کیږو
یو روپی ټنګه مو جبو کې نه شته ده
او بل مولوي صاحیب که تاته د کوم کار کسب مسروفیت
پته وي یا معلوم وي مونږ ته یی راوښیه شروع به یی کړو
له دغو غمونو جنجالونو خبګیانو بی کاریو نه به خلاص شو
مولوي صاحیب ښه په قح قح کټ کټ ورته وخند چی وځوانانو
ما ته خو تاسی ډیر ښه وښیار تکړه ځوانان معلومیږی
او نا امیده ما یوصه کیږی مه خدای مهربانه ده هر څه به ټیک شي
ټول شیان به سم شي کار کسب مسروفیت به هم پیدا شي
بیا یی دغه متل ورته وکړ چی وایي ( وای که د تیلو ډڼډ
ویالی ته که په هر وخت کې هر حالت کې ګوګړ ورختا کړی
وور اخلي لمبی یی جیږیږي ) او بل زه حاضر یم چی له تاسو
سره هر مرسته کمک وکړم له دغو جنجالونه بی کاریو نه
مو خلاص کړم څه می چی له وسی کیږي زی نه سپمه ومه
خوا دا شپږو نفر ځوانانو ورته وویل چی مولوي صاحیب
خدای د تاته خیر در کړي مننه ستا له خبرو غم شریکینه
او بل مولوي صاحیب مونږه تا نه یو سوال پښتنه کوو
چی تاته کوم ځای کې کوم کار مسروفیت نه د معلوم
چی مونږه یی شروع کړو لږ په کې مسروفه شو او بل
له دغه سپیره غریب کلینه یو سو ورځی لاړ شو ورک شو
زمونږه بی خي دلته زړه تنګ شوی ده د بی کاری له لاسه
او بل مولوي صاحیب مونږه ځکه تانه دا پښتنه کوو
چی ته یو ډیر وښیار له معلوماته ډک سړی معلومیږی
تا ډیر ځایونه لدلي دي هر ځای کې بلد یی خلک پیزنې
مولوي صاحیب بیا کټ کټ ورته وخندل چی خدای
به خیر کړي که تاسو غواړی کارونه مسروفیت ډیر ده
زه اوس درنه ځم چی د ماښام د لمانځه د جمعی وخت ده
خو تاسی شپږ واړه داسی چل وکړی چی د ماخوستن
د لمانځه د جمعی نه بعد تاسی کور ته مځی لاړ نه شی
زه بیا له تاسو سره د کسب کار مسروفیت په باره کې
غږیږم لاری یی در ښه یمه چی کوم کار کسب مسروفیت
ښه ده ښې ګټه لري هم هغه وو چی مجلس بڼډار خلاص شو
هر څوک په خپله لاره لاړل څوک یوه خوا بل خوا لاړل
خو بعد د ماخوستن له مانځه نه بعد ځوانان په جومات کې
پاتی شول ټول خلک چی کورو ته لاړل جومات خالي شو
دا شپږو ځوانانو او مولوي صاحیب مجلس بڼډار شروع کړ
لږ ټوکې ټکالی یی هم یو بل سره وکړی سره وخندیدل
خو بعد له یو څه زنډ نه بعد مولوي صاحیب ډیر په ښه
چل اونر په پستو خوږو خوږو خبرو مثالو متلو باندی
ورو ورو په دمه دمه اهیسته اهیسته مصلې تبلیغ شروع کړ
خو دا شپږ نفره ځوانان یی له خپل تاسیرلاندی یی راوستل
رام یی کړل خپل موریدان یی وګرځول
بعد له هم دغی شپی نه دغه شپږ نفره ځوانان به هر وخت
په جومات کی ول د مولوي صاحیب خدمت به یی کاوو
خو بعد له یو څه زنډ نه بعد له یو سو ورځو نه بعد یو شپه
مولوي صاحیب ډیر په ښه چل اونر په پستو خوږو خوږو
خبرو مثالو متلو باندی د جهاد غذا مصلې تبلیغ شروع کړ
هم هغه وو چی مولوي صاحیب دغه شپږ نفره ځوانان
په احساساتو باندی راوستل ښه ګرم شول په غوصه شول
دغو شپږو نفرو ځوانانو مولوي صاحیب ته وویل چی
مولوي صاحیب مونږه خو ځانونه شهیدانه وو مونږه مو
خپل ځان ژوند د خدای په لاره کې قربانه وو غواړو
چی غازیان شهیدان شو او نور زمونږ دا دنیا په کار نه ده
خو مولوي صاحیب بیا په کټ کټ ورته وخندل بیا یی
دغه متل ورته وکړ چی وایي ( وای د تیلو ډڼډ ویالی ته
که په هر وخت کې هر حالت کې ګوګړ ورختا کړی
وور اخلي لمبی یی جیږیږي ) او بل تاسو په توده کې
سړه مه راولی زر تر زره باید تاسی سبا ته
جهاد ته لاړ شی یو ځای شی له مجاهدینو سره
جهاد شروع کړی غذاروکړی چی غازیان شی
هم هغه وو چی دغو شپږو نفرو د مولوي صاحیب
به نصیحت وصیحت مشوره باندی حرکت وکړ لاړل
جهاد یی شروع کړ له مجاهدینو سره یو ځا شول
خو بعد له یو څه زڼډ نه بعد د دغو شپږو نفرو
په پوسته قرارګا باندی راکیټ راغی ولږی ده
په دغو شپږو نفرو کې یو نفر ( ځوان ) ژوندی
پاتی شو دا نور پینځه واړه مړه شو لاړ ورک شو
خو دا یو نفر چی ژوندی پاتی وو د ده بی چاره
دواړه غبرګې پښې پری شوی وی قته شوی وی
نو دا غازي ځوان بیر ته له جهاده راغی کلي ته
لاړ وراغی مولوي صاحیب ته چی مونږه باندی خو
دغه سی بده ټوکه وشه دغه سی بد کار راسره وشو
او زه خو اوس بی خي نه پوهیږم چی څه وکړم
کومی خواته چیرته لاړ شم حک پک هیران یم
مولوي صاحیب بیا ورته وویل چی وه ځوانه ته
مه نا امیدي مایوصه کیږه خدای مهربانه ده
او بل ته اوس هم جهاد غذا کولی شې چی لاړ شی
جهاد غذا تنها دی ته نه وایی چی د ټوپک جنګ وکړی
دا هم یو لوی جهاد ده چی ته مجاهدینو ته ډوډۍ
پخه کړی کالي جامی یی ومینځې کمک ورسره وکړی
دا کوم فرق نه کوي چی ته پیښې نه لرې ګوډ یی
خو دا ګوډ ځوان بیا د مولوي صاحیب به نصیحت
وصیحت مشوره باندی حرکت وکړ لاړل جهاد یی
شروع کړ له مجاهدینو سره یو ځا شول
خو بعد له یو څه زڼډ نه بعد بیا راکیټ راغی د دغه
ګوډ ځوان لاسونه پری شولی قته شولی شل شوټ شو
بیا راغی کلي ته مولوي صاحیب ته وراغی ورته
ټوله کیسه یی وکړه چی دغه سی شوم مولوي صاحیب
بیا ورته وویل چی وه ځوانه ته نا امیدي مایوصي مه کوه
خدای مهربانه ده او بل ته اوس هم جهاد غذا کولی شې
چی لاړ شی جهاد غذا تنها دی ته نه وایی چی د ټوپک
جنګ وکړی دا هم یو لوی جهاد ده چی مجاهدین جهاد ته
تشویق یی کړی ښې سمې لار ښونی ورته وکړی راویښ یی
کړی زړه ورکړی او بل دا نور مجاهدین چی ستا دغه
حالت ژوند وویني دوۍ نور هم جهاد ته تشویق کیږي
هم هغه وو چی شل شوټ کوډ ځوان بیا د مولوي صاحیب
به نصیحت وصیحت مشوره باندی حرکت وکړ لاړل
جهاد یی شروع کړ له مجاهدینو سره یو ځا شول
خو بعد له یو څه زڼډ نه بعد بیا راکیټ راغی د دغه ګوډ
شل شوټ ځوان دواړه غبرګې سترږې ووتلې ړوند شو
شل شوټ کوډ ړوند ځوان بیا بیرته له جهاده راغی کلي ته
مولوي صاحیب ته لاړ وراغی ورته وویل چی مولوي صاحیب
زه خو دغه سی شوم له هر کسب کار مسروفیت نه ووتلم
ګوډ شل شوټ ړوند شوم اوس زه څه وکړم چیشی وکړم
کوم رقم څه رقم جهاد غذا وکړم که ته دا لاره راوښه یی
مولوي صاحیب ورته وویل چی زه هم ستا په حالت خپه یم
او اوس زه هم نور نه پوهیږم چی تا ته څه چیشی ووایم
د کوم جهاد لاره دروښه یمه کوم جهاد در زده کړم نه پوهیږم
ګوډ شل شوټ ړوند ځوان ورته وویلی چی مولوي صاحیب
زه به اوس تاته ښه سم جهاد در زده کړم در وبه یی ښیمه
مولوي صاحیب تا خو مونږه ټول ځوانان در بدره کړو
خو اوس ته راځه چی یو ځای جهاد غذا وکړ مجاهدین سره
تشویق کړو لاری ګودری وروښیو جهاد په تا هم فرض ده
ته اوس یو داسی چل وکړه چی یو ( وږد ډانګی لرګی )
راواخله زما په ( کونه کې یی) رانه نباسه راویمڼډه راباندی
او د مجاهدینو پوستی مرکزونه راباندی جارو کوه پاکه وه
دا هم یو لوی جهاد غذا ده چی دواړه یی په شریکه وکړو
شل شوټ ګوډ ړوند ځوان هم خپل متل یی ورته وکړ
( چی وای د تیلو ډڼډ ویالی ته که په هر وخت کې
هر حالت کې ګوګړ ورختا کړی وور اخلي لمبی ورنه
جیږي مولوي صاحیب )
مولوي صاحیب ورته وویلی چی زه بی عقله نادانه
ته لیونی شوی یی ته لونی یی زه درنه لاړم لونیه !؟
ذبیح