تأمین وحفظ امنیت کشور ــ دفاع ازتمامیت واستقلال کشور ــ اقتدار وموفقیت دولت ها تنها وتنها توسط ملت و قربانی ملت و همکاری ملت میسراست وبس .

.اگر این فورمول به شکل عکس آن پایه گزاری شود نتیجه هم معکوس یعنی عدم امنیت،عدم استقلال وعدم اقتدار وموفقیت رادرقبال خواهد داشت .                              

دولت فعلی کابل که از ده سال به اینطرف باصد فی صد پشتیبانی امریکا ومتعهدین آن در همه ساحات با آخرین کوشش وتحمل وامید پیش برده شد ولی دید اکراه آمیز همسایه ها دررابطه به دولت ساخته شدۀ افغانستان وعدم همکاری مطلق ملت بااین دولت نتوانست تأمین امنیت،استقلال وتمامیت، اقتداروموفقیت را باتوجه  وتناسب وزن وفشاریکه برای موفقیت آن بکاربرده شد تأمین کند و دلایل هم واضح است.
کشور یکه ازهرلحاظ آسیب پذیرشده است پایگاه نظامی بادرنظرداشت پرنسیپ های عقیدتی ،فرهنگی ،برداشتهای متفاوت اجتماعی ،موقف وانگیزه های منطقه ئی وحساسیت ها وموقف مشابه ومشترک کشورهای همسایه درمقابل پایگاه آنهم پایگاه کشوری که موقف وکرکترآن ازنظر افکار جهانی صدمه دیده است ودرانگیزۀحضوروی درمنطقه بدگمانی ها موجودباشد وازسیزده هزارکیلومتری که هیچ کشورهمپیمان وی درمنطقه نباشد ویاتوافق نداشته باشد مؤثر نبوده حتی امکان پذیرهم پنداشته نمیشود . حتی اگرما جهان رایک قطبی هم قیاس کنیم درحالیکه درجهان و منطقه رقبای اقتصادی، سیاسی ونظامی پرقدرت که در این راستا سیر صعودی را میپیمایند موجوداست .صرف نظر ازاینکه ما خودرا درحساسیت ها ورقابتهای بعدی استقرارپایگاهای آن تصورنمائیم حساسیت ها ی تمسخر آمیز چین ،روس ،ایران وپاکستان رادررابطه به پایگاهای دایمی درپهلوی مخالفت ملت شاهد هستیم.
لزوم پاگاه نظامی باگلوبالیزه شدن و پیشرفت های تخنیکی ووسایل ارتباطات عصری منتفی میباشد وتعجب همگان رامطرح نمودن این مطلب آشکارساخته است.چون درصورت هجوم وتجاوزهمسایه و بیگانه رابه کشور ما اگرحس آزادمنشی ملت افغان هم به فنارفته باشد در مناسبات امروزی ملل متحد وکشورهای هم پیمان اسلامی یامنطقه ئی این نقش را ایفامینمائد  . وعلاوتآ تأمین وحفظ امنیت کشور ــ دفاع ازتمامیت واستقلال کشور ــ اقتدار وموفقیت دولت هاتنها وتنها توسط ملت وهمکاری ملت وقربانی ملت هامیسراست وبس . یعنی اگر ملت جواب تجاوزبیگانه رااز حریم خودندهد اردوی یک کشور هم بعضآ قادر به دفاع شده نمیتواند طوریکه درسه تجاوز دراین قرن اخیر به وطن عزیز ما شاهد هستیم که سهم ملت درآنها چشمگیر بوده است.
امریکادراین ده سال درپهلوی تلاشهای همه جانبۀ خویش دررابطه به رسیدن وموفقیت اهداف اصلی خویش تجربه های گوناگون را ضمن تلاش ودیپلماسی های رنگارنگ بکارگرفت ولی نتوانست درمنطقه جای پا که بدون عکس العمل جدی کشورهای همسایۀ افغانستان ورقبای منطقوی خودباشد پیداکند. روحیه وعکس العمل مسئلۀ پایگاه دایمی نظامی خودراهم از طرق مختلف به امتحان گذاشت و نتیجه گیری نمود. روحیه و انگیزه های همکاری متعهدین وی وفشارهای اقتصادی وسیاسی داخلی امریکا وترایمستر آخر اوباما ودیموکراتها برای انتخابات ،امریکارادر آخر بازی قرارداده است تا سرخ روئی وموفقیت نسبی خودرابا به هدف رسیدن انگیزۀ اصلی لشکرکشی بنمایش بگزارد .ودشمن دشمن قبلی خودرا که دریک مرحله دشمن دوستش یعنی دشمن نظامهای عربی وبعدآ به حیث دشمن مستقیم خودومنافع خوددید واحتمالآ سناریوی درست شدۀ خودرابا یک فیصد ی پائین تر ازحرص به  قناعت میرساند وبازی راختم شده تلقی مینماید.و احتمالآصداقت ویا عدم صداقت ،همکاری وعدم همکاری ( آی اس آی وسی آی ای) را دربازی موش وگربه نیز خاتمه بدهد .ولی هنوز هم کوشش دارد حریف راازدست ندهد.
در اینجا برماست که دانشمندان و سیا سیون صلح دوست وآزادۀ افغان را درراه حل بحران کشورشان برای ختم انتقام جوئی ورفع خشونت بطرف ایجاد وحدت برای صلح وآزادی  بااستفاده ازامکانات میدیا و وسایل ارتباط جمعی ، جمعی از دانشمندان ونمایندهای ملت رااز سراسرجهان وافغانستان باجامعۀجهانی  وهمسایه های کشور برای آوردن صلح درکشوروتأسیس نظام متضمن صلح میسر بسازیم . والسلام .
داکتر ع. احدزاده  .( کمسیون صلح وآزادی برای افغانستان )