کسانی که خود عوامل جنگ اند نمی‏توانند طرح صلح را به پیش ببرند

زیرمتون
Typography
  • Smaller Small Medium Big Bigger
  • Default Helvetica Segoe Georgia Times
سلام خان
اعضای شورای عالی صلح که روز سه‌شنبه معرفی شدند، متشکل از سران جهادی، متنفذین قومی، اعضای دولت کنونی و گروه طالبان و حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار و تعداد محدودی از اعضای جامعه مدنی به شمول چند زن است. در این شورا 68 تن به شمول هشت زن عضویت دارند.

با معرفی اعضای شورای عالی صلح از سوی دولت افغانستان، برخی از کارشناسان سیاسی معتقدند که شماری از اعضای این شورا سابقه جنگی در افغانستان و با طالبان دارند و از همین‌رو، این شورا نمی‌تواند منجر به آغاز مذاکرات دولت با شورشیان شود
طالبان در پي اعلام ليست اعضاي شوراي عالي صلح از سوي حامد كرزي تشكيل اين شورا را كاري بيهوده خواند و تاكيد كرد كه اين‏گونه تلاش‏ها هيچ كمكي به برقراري صلح و آرامش در افغانستان نمي‏كند.
اعلامیه طالبان که در سایت‏های اینترنتی نزدیک به این گروه منتشر شده و همچنین از طریق ایمیل به رسانه‏ها فرستاده شده، کماکان بر خروج نیروهای خارجی از افغانستان به عنوان پیش شرط مذاکره و صلح تاکید می‏کند
در این اعلامیه دولت حامد کرزی، دولت «بی اختیار» و وابسته به خارجی‏ها خوانده شده است
اعلامیه طالبان، تلاش دولت افغانستان برای تشکیل شورای صلح را، به اقدام مشابهی در زمان خروج نیروهای شوروی سابق از افغانستان تشبیه کرده است
این اعلامیه تصریح می کند که سال‏ها پیش وقتی شوروی‏ها اذعان کردند که در جنگ افغانستان شکست خورده‏اند و باید این کشور را ترک کنند، لحن صلح آمیزی را در پیش گرفتند و دعوت به صلح کردند و حالا هم دعوت صلح و تشکیل شورای صلح از دید طالبان نه کار دولت به اصطلاح آنها «بی اختیار» حامد کرزی بلکه کار آمریکایی‏ها است و نشان می‏دهد که آمریکایی‏ها نیز به این نتیجه می رسند که در جنگ افغانستان شکست خورده‏اند
طالبان همچنین در این اعلامیه تاکید کرده‏اند که تشکیل شورای صلح درحالی که هزاران نیروی زمینی و هوایی کشورهای «اشغالگر» در افغانستان حضور دارند، بی‏معنا است
اسامی شماری از رهبران و فرماندهان احزاب مجاهدین در فهرست، شورای صلح از دیگر نکاتی است که طالبان به آن اشاره کرده و گفته است کسانی که خود زمانی از عوامل جنگ بوده‏اند، نمی‏توانند، طرح صلح را به پیش ببرند
از لحن اعلامیه‏ی رسمی طالبان بر می‏آید که موضع، آن‏ها در قبال دولت كرزي تغییری نکرده و آنها بر ادامه‏ي جنگ علیه نیروهای خارجی و دولت افغانستان پافشاری دارند
اما در همین حال مارک سدويل، سخنگوی امور غیر نظامی ناتو ديروز چهارشنبه 7/7/89 در کنفرانس خبری گفته است که شماری از رهبران ارشد طالبان تمایل به مذاکره با دولت و پیوستند به روند صلح دارند
مارک سدويل همچنین گفت که تماس‏هایی با برخي از مقام‏های طالبان برقرار شده است
این اظهارات آقای سدويل یک روز پس از آن صورت می‏گیرد که حامد کرزی اعضای شورای عالی صلح را معرفی کرد
شماری از آگاهان مسایل سیاسی افغانستان بر این باورند که ممکن است بازیگران بین‏المللی موثر در صحنه افغانستان به توافق‏های ابتدایی رسیده باشند. و شورای عالی صلح نتایج این توافق‏ها را رسمیت بخشد
سنجر سهیل سردبیر روزنامه هشت صبح در گفت‏وگو با تلویزیون فارسی بی بی سی گفت: «شورای عالی صلح تنها می‏تواند مسایل داخلی افغانستان را حل کند و برای حل مسأله‏ي تروریسم که یک مشکل منطقه‏ای و جهانی است نیاز به تلاش‏های منطقه‏ای و بین‏المللی است.»
اين در حالي است كه با توجه به بعضي اخبار رسيده، ديروز نيز 2 تن از چهره‏هاي مطرح و شاخص گروه طالبان به نام‏هاي وكيل‏احمد متوكل، وزير خارجه‏ي سابق طالبان و عبدالسلام ضعيف، سفير سابق طالبان در پاكستان، عضويت در شوراي صلح را نپذيرفتند
این شورا به دلایل مختلف هیچ گونه کارکردی را در راستای مصالحه با طالبان نمی‌تواند داشته باشد. اگر فرض کنیم که طالبان مصالحه‌پذیر هستند، بازهم در تحلیل گروه طالبان، دست‌اندرکاران پروژه‌ی مصالحه، رهبران مجاهدین هستند که سال‌ها با طالبان جنگیده‌اند. بنابراین، این شورا نمی‌تواند اعتماد و رضایت طالبان را جلب بکند. به نظر اګاهان سیاسی، کرزی هم توقع اجرایی شدن طرح مصالحه با طالبان را توسط این شورا ندارد. کرزی مصالحه و مذاکره با طالبان را از راه‌های دیگر پیش خواهد برد، منتها هرگونه معامله با طالبان را توسط همین شورا، مشروعیت خواهد بخشید. همان گونه که جرگه‌ی مشورتی صلح را توسط برهان الدین ربانی به گونه‌ای در اذهان رهبران دیګر مجاهدین مشروعیت بخشید و آقای ربانی نیز در سخنرانی‌اش در جرگه مشورتی صلح، ملاعمر را با نلسون ماندلا، رهبر افریقای جنوبی مقایسه کرد و ملاعمر را از تروریست بودن تبریه کرد.
در نهایت می‌توان گفت که شورای عالی صلح، یک معجون سمبلیک است که کارکرد عملیاتی و اجرایی ندارد و نمی‌تواند داشته باشد؛ منتها طرف‌داران مصالحه و مذاکره با طالبان می‌توانند از موجودیت آن استفاده‌های سیاسی کرده، اعضای این شورا را که هریک خود را خدای افغانستان می‌دانند، چند روزی مصروف نگهدارد. علاوه براین، عضویت رهبران گروه‌های مختلف در این شورا، مطالبات آن‌ها را نیز محدود و قابل کتنرول می‌سازد. اما سوال اصلی این است که این شورای با ترکیب به شدت غیرمتجانس، چگونه دوام خواهد کرد؟ و کرزی در نهایت چه استفاده‌ای از آن خواهد توانست؟پای سلام خان