م. نادر
(من به هیچ صورت حاضر نیستم تا در راس رهبری تشکیلات موقت نظامیان قرار بګیرند)
(عبدالبشیر پیوستون)
قبل از همه، منحیث مدخل به دو مورد تماس بگیرم:
مورد اول :
گذشت بیش از 18 سال از فروپاشی «حزب وطن» این حقیقت را روشن ساخت که تمام تلاش ها و حرکت هایکه بر بنیاد خود محور قرار دادن رهبران حاضر و غایت
به ای تر تیب با گذشت هر روز ما شاهد زایش حلقات و جزایر سیاسی نو بنیاد استیم ، این روند به معنی آنست که ما تا هنوز درس لازم از گذشته نگرفته ایم وفتی ما در یک گروپ سیاسی کوچک نتوانیم ، یک دیگر خود را قناعت بدهیم ، مسایل، حرف ها و طرح ها را اصولی و پرنسیپی با حفظ احترام به شخصیت ها (بدون ترور شخصیت ها و بد نام کردن انها) نقد کنیم ، بالای یک دیگر اعتماد داشته باشیم ، در این صورت چگونه خواهیم توانست به قناعت مردم بپردازیم و اعتماد آنها را به سیاست های مان جلب نمائیم ؟!
مورد دوم:
گذشت زمان ثابت ساخت که حزب وطن و سیاست مصالحه ملی در وجود شهید داکتر نجیب ا لله در کوتاه مدت منحیث یک حقیقت فصل از تاریخ کشور افتخارات بزرگ داشت . بنآ ما حق ندایم ( هدفم تشکیلات موقت انسجام اعضای حزب وطن که در راس ان محترم عبدالبشیر پیوستون اشغال موقف نموده است و سایر جزایریکه خواهان ادامه سیاست مصالحه ملی و از سر گیری فعالیت دوباره حزب وطن استند) با حرکت ها و روش های و طرح مسائلی که به هیچ عنوان پاسخ گوی واقعیت های امروز نیست ، حزب وطن ، شخصیت شهید داکتر نجیب ا لله و اندیشه های او را در رابطه با مصالحه ملی بدنام و بی افتخار و بی اعتبار بسازیم.
ایا ما یکبار هم از خود سوال نموده ایم ، در صورتیکه اگر اندیشه های مصالحه ملی دگم نیست ، ما در شرایط نو که دیگر حزب وطن به حیث یک فکت وجود ندارد و ما دیگر در قدرت نیستیم و ساختار قبلی حزب وطن کاملأ از هم فروپاشیده است، در غنا بخشیدن آن سیاست مطابق شرایط امروزچی کرده ایم و چی دست آورد داریم وچی نو آوری نموده ایم؟!
چندین گروپ حزب وطن وجود دارد، صفوف پراگنده حزب وطن کدام انها را قبول کنند؟! در حالیکه هر گروپ به جان هم افتیده اند و تیشه به ریشه خود میزنند. اخلاق ملی حکم می کند سنگی را که بر داشته نمیتوانیم باید از جایش شور ندهیم، واز چنین سیاست ها باید دست کشیده شود.
محترم اسد ا لله پیام عضوی هیات اجرائیه تشکیلات موقت انسجام اعضای حزب وطن نظر به شناخت نگارنده از سال 2003 بدینسو برای دوباره سازی حزب وطن یکجا با سایر شخصیت های حاکم بر سرنوشت تشکیلات موقت انسجام اعضای حزب وطن در اروپا میرزمد و میجنگد، در مقاله اش تحت عنوان « چند سخن عُریان با صفوف حرب وطن» که در چندین سایت های انتر نیتی اقبال نشریافت، برخی مسایلی پرنسیپی را که جدأ قابل تأ مل، بحث و نقد هم است مطرح نموده است .
اما محترم ع. صمد « ضمیر» درنقد ګونه اش تحت عنوان« پیام در چند سحن
عُریان!» که بدون تردید در مشوره با محترم عبدالبشیر پیوستون صورت گرفته است و او که خود را متعهد و وفادار به اعتقادات و اندیشه ها و سیاست های حزب وطن و نجیب ا لله میداند، بدون انکه مسایلی را که محترم اسد ا لله پیام در مقاله اش مطرح ساخته است پرنسیپی به نقد و انتقاد بگیرد و به پاسخ آن بپردازد و با دلایل مقنع آن را رد نماید، که جدأ قابل تأمل ، نقد ، بحث و رد هم است قسمی که قبلأ به ان اشاره نمودم، آن را عمدأ و قصدأ فراموش مینماید و با نظریاتش برخورد سطحی مینماید و کوتا حکم میکند که نظریات محترم اسد ا لله پیام و مامورین دیگر که هدفش محترم کبیر کمال یکی از چهره های برازنده تشکیلات موقت است ، توطیه های استخباراتی ضد نجیب ا لله در زیر عکس های داکتر نجیب ا لله فلمداد میکند و به تشریح و« تفاوت ها !» میان رهبر عقدتی و فکری ـ سیاسی میپردازد ، جالب است !.
به حراحت میخواهم خاطر نشان بسازم که چنین تشکلات و گروپ ها و شخصیت ها با چنین موضعگیری ها و طرح مسایل و حرکت های نا شیانه ای شان موارد مقدس و تمام افتخارات حزب وطن را به بازی میگیرند وزیر سوال می برند و تمام افتخاراتی را که شخصیت داکتر نجیب ا لله در تاریخ و میان مردم دارد بدنام و لکه دار میسازند و بس. در ای صورت مرا عقیده بر آن است که گذشته را بګذارید(!) انطوریکه بود همان طور باشد.
در همینجا به ای پرسش ها بائیست شخصأ محترم «پیوستون» سخنگوی تشکیلات موقت انسجام اعضای حزب وطن ، که ادعای رهبری اینده را نیز دارد پاسخ روشن و مسولانه بدهد ، که چرا شما به جزایر جدا میشوید؟ ودلیل آن از چی قرار است که شما از سال 2004 از جلسه بریمن المان فدرال بدینسو به حیث سخنگوی بافی مانده اید و روش و یا میتود سیستم دورانی یا نوبتی را که در بسی موارد میواند به کاهش اختلافات به انجامد، بکار نمی بندید و مروج نمیسازید.!؟
هم چنان اگر توضیح نمائید که اختلاف شما با گروپ محترم محمد رفیع روی کدام مسایل است ؟! .
ایا شما آن گفته های تان را که چندین بار شخصأ نگارنده هم از زبان شما شنیده است که شما به هیچ وجه حاضر نیستید تا رهبری تشکلات به دست نظامیان قرار بگیرید، به کرسی نمی نشانید، ؟!
پایان