خوبی و بدی!

اسدالله (نیازی) رئیس امور احصایه

طوریکه از نام دو کلمه هویدا و معلوم است: انسان یک پدیده اجتماعی و اشرف المخلوقات است که بدون اجتماع زندگی برای شان نا ممکن است.
بناً بایست سعی ورزد تا در بین مردم خویش صمیمی و نیکو باشد و در میان مردم خود خاطرات خوش و پسندیده بگذارد تا برای همیش وی به مرد نیک یاد آوری شود و در هرجا صفات نیک و خوبی وی ستایش گردد وآخرین رمق حیات اش و بعد از آن وی را شخص خوب و نیک در بین مردم یاد گردد و مورد پسند و علاقه سایرین اعضا جامعه گردد. همان است که خانواده با اعمال نیک وی افتخار میکنند و میبالند. و در بین سایرین سر بلند زندگی میکنند و هر کس میگوید:
که خداوند همینطور پسر (اولاد) برای هرکس بدهد پس چرا؟ ما... درین مدت کم زندگی خویش تلاش نورزیم که یک شخص خوب جامعه باشیم و هم مردم و هم خداوند بزرگ از اعمال نیک ما راضی نباشد بناً بالای خویش فشار وارد نمایم حوصله مندی در وجود خود پیدا نمایم. حرف بد برای همنوعان خویش استعمال نکنیم و باعث افتخار والدین و جامعه باشیم و هم صدقه جاریه و الدین باشیم که با اعمال نیک ما آنها نزد ضمیر خویش خجالت نباشد و نگوید که خداوند ا من خو... اینطوری اولاد کار نداشتم که وی باعث اذیت و آزار جامعه و مردم باشد و از دست وی مردم به تنگ شوند و حتی والدین شان باعث توهین و تحقیر جامعه باشد.
اعمال نیک در جامعه طوری است که: هر شخص کاری نیک بکند و آنرا در بین دریاب اندازد و آنرا نمیبرد و یک روز بدرد همان شخص میخورد و در اثنای مشکلات و تنگدستیها، وی را یک روز مثلی فرشته های آسمانی و غیبی در رفع مشکلات شان یاری خواهند رساند که این کار در جامعه ما تجربه و عملی شده است.
مثل است: نیکی وکړه په دریاب کی واچوه. یکروز بدرد میخورد.
دوست حقیقی و خوب پیدا کردن کار خیلی دشوار و طولانی است که در مدت مدیدی بعد از آزمایشهای یک دوست، دوست مورد پسند و آزموده را پیدا میکند ولی دور شدن و خفه ساختن شان در یک لحظه میشود.
پس تناب هردو (خوب و بد) بدست خودمان است و میدانیم. درک میکنیم که اینکار لازم نیست زشت و بد است و بایست از آن جلوگیری شود و خوداری گردد.
خوبی قیمت ندارد و ولی ارزش معنوی آن خیلی ها قیمت است حتی نرخ و یک معیار معین ندارد و نه در بازار به فروش میرسد بلکه این مربوط و منوط به خود شخص است که هر چه را کشت کند آنرا درو میکند.
و همه چیز در زبان خود شان است که زبان شان مثلی ضرب المثل قدیمی ما و شما (خپله ژبه هم کلاده هم بلا ده): پس هیچکس شخص دیگری را وادار به این نمیکند که کاری خوبی را نکنید و تشویق به کار های بد نمائید.
فلهذا ما هر حرفی خورد و ریزه را که از دهن خارج میسازیم کمی بالای آن فکر نمائیم که این حرف (خوب و بد) است بعد از آن، آن حرف از دهن بیرون شود.
هرگاه یک شخص از ین دنیای فانی میرود و لو که وی خیلی ها ثروتمند قوی. حسین (مقبول) مقام عالی دولتی داشته باشد نامبرده را به صفات متذکره اش یاد نمیکنند بلکه صرف میگوید که: خوب یا بد بود و بس.
و از انسان همین صفت میماند که: خوب یابد. پس ما باید سر از همین لحظه تصمیم قاطع بگیریم تلاش و سعی نمایم که از ما اعمال بد سر نزند و گذشته را صلوات ما بعد آن خیر باشد.
ماهی راکه از آب هر وقت بیرون نمایم تازه است بناً اگر اعمال بد کرده باشیم از خداوند بزرگ خود معذرت بخواهیم و ممبعد کاری را نکنیم که آن بد باشد و یک شخص خوب و نیک جامعه و فامیل خود بگردیم.
و هر قدر که وخت تیر میشود دوباره برگشت نمیکند آنرا از دست داده ایم پس از همین ثانیه و لحظه شروع بکار و اعمال نیک و پسندیده جامعه نمایئم تا خداوند بزرگ ما را در هر کار یاری رساند. وعده خداوند است که در کار نیک همراه بنده گان خود است. والسلام