افغانستان ديگر " محاط به خشكه " نميباشد

 

میر عبدالواحد سادات     

      فعال شدن بندر بحرى چابهار كه محصول اشتراك مساعى سه كشور هندوستان ، ايران و افغانستان ميباشد از تغيیربزرگ در جيوپولوتيك افغانستان و منطقه خبر ميدهد.

     پاكستان در حدود سه دهه اخير تلاش نموده تا ايفاى نقش مركزى و تاريخى افغانستان را در وصل آسياى ميانه با جنوب آسيا تابع اغراض سيطره طلبانه سياسى خود نمايد و اگر چابهار با ظرفيت بزرگ مورد استفاده قرار گيرد ، هندوستان بزرگ و جنوب آسيا را به آسياى ميانه وصل و زمامداران پاكستان را متوجه خبط بزرگ محاسباتى شان ميسازد . 

 

     مــــــطالعه دقيق تاريخ قرن مبين اين واقعيت تلخ است كـــــــه بسيارى مصايب جارى كشور ما از تحميل قرارداد هاى استعمارى  در قرن ( ١٩ م ) و مبدل شدن آن به يک كشور محاط بخشكه و در قرن              ( ٢٠ م ) و بعد از ايجاد پاكستان از وابستگي به بندر كراچى ناشى گرديده است . 

 

     در سالهاى ( ١٩٥٥ و ١٩٦١ م ) دولت جانب پاكستان با وضع مقررات يكجانبه و موانع مانع صدور اموال تجارتى ما گرديده و بحران ايجاد و يكى از عوامل سقوط صدارت مرحوم داود خان شده است .

 

     البته از اغاز جنگ اعلام ناشده پاكستان بر ضد افغانستان در جمهوريت اول  و تا كنون و در همين هجده سال حضور گسترده غرب ، بندر كراچى و وابستگى اقتصادى سلاح موثر تحميل فشار دشمن تاريخى بر كشور ما ميباشد . 

 

     مقابله با پاكستان و وادار ساختن ان به قطع تجاوز در تداوم وابستگى اقتصادى ممكن نخواهد بود.

 

     در قرن ( ٢١ م ) اين جيو اكونومى است كه مسير جيوپولوتيك و جيوستراتيژيك را سمت ميدهد . 

 

     هرگاه راه هاى بديل لاجورد و مراودات گسترده با كشور هاى آسياى ميانه و قفقاز گسترش يابد ، كارت برنده فشار اقتصادى و سياسى  پاكستان  بر افغانستان كم رنگ و بى اهميت ميگردد . 

 

     بدينرو بر مبناى حب الوطن من الايمان و با نظر داشت منافع و مصالح علياى افغانستان فعال شدن بندر بحرى چابهار و راه هاى بديل را به فال نيك بخاطر رهايى از  باجدهى به پاكستان ميگيريم . 

 

     بدون شك در تحقق اين ارمان بزرگ پاشنه اشيل افغانستان فقدان اقتدار ملى و دولت كارا و عارى از فساد و قانون سالار ميباشد . 

 

با حرمت