بې حيايي هم از خود حد دارد

امریکا عادت دارد همچون سلفش بریتانیا، بعد از هر شکست، کشوری را که ترک می کند با انتقام سخت و طولانی بیازارد. تمام قراین موید همین تصور اند که امریکا مصمم است افغانستان را نگذارد در صلح و آرامش به سر برد.
از جانب دیگر امریکا نمی خواهد از کشور ما و این منطقه کوله بارش را به صورت کامل بسته و به آن پشت کند. قرار بود حضور امریکا از طریق «دولت همه شمول» و در همکاری نظامی برای سرکوب داعش و دیگر گروه های تروریست، تامین شود.
این امریکا بود که حاکمیت گروه شدیداً عقبگرا و تاریک اندیش را بر کشور ما تحمیل کرد. اما وقتی قبضه ی آنی و یک جانبه قدرت از جانب طالبان، بدون شرکت لیست خلیلزاد در یک عملیه کودتاگونه ی پاکستان و طالبان انجام یافت، خشم امریکا را برانگیخت و با به کار گیری انواع فشار اقتصادی، سیاسی و حتا نظامی از طریق داعش، مصمم است تا افراد خودش را در «دولت همه شمول» تحمیل کند. تقاضای عمده امریکا اکنون در حکومت یا دولت همه شمول خلاصه می شود. از حق تحصیل و کار زنان نیز بر سبیل همراهی با خواست جهان، پشتیبانی می کند. اما نه بر دموکراسی پا فشاری دارد، نه بر قانون اساسی و آرای مردم.
چند روز پیش، سرکرده گان مافیای شر و فساد به سرکرده گی رسول سیاف نیز از ترکیه تشکیل شورای عالی مقاومت ملی جمهوری اسلامی افغانستان را اعلام نمودند. گرچه از تقارن نام ها چنین استنباط می شود که این شورای عالی ممکن است در پیوند به جبهه مقاومت بروز کرده باشد، اما هنوز وضوح کامل وجود ندارد که این دو با هم اند یا جدا از هم.
به هر حال، اعلان تشکیل این شورا، و خبر ثبت نماینده گی جبهه مقاومت ملی در امریکا، به فوریت این مخیله را زنده کرد که استخبارات بریتانیا و سی آی ای باز هم با پیش انداختن احمد جوان و این پیرمرد دوران زده و حواریون، بازی تازه یی را راه انداخته اند. این بازی همان گونه که در پلاتفرم شورا صراحت دارد دو مخرج را مطرح می کند:
یا شراکت دادن این مافیا ( به نماینده گی از امریکا، برای کنترول چرخاندن حاکمیت مطابق به برنامه توافق شده قبلی با طالبان) در دولت، آنچه برای پیاده کردن آن خلیلزاد تا آخرین لحظه زیر عنوان دولت همه شمول عرق ریخت؛
و یا شعله ور ساختن دوباره جنگ، آنچه امریکا از ابتدا در برنامه داشت و بلینکن در نخستین نامه تهدید آمیز بی ادبانه اش به اشرف غنی، آن را صراحت داده بود.
امریکا می خواهد حمایتش را از مافیای شر و فساد که همیشه از حمایت سیاسی و مالی اش برخوردار بود، در حالت آواره گی نیز ادامه داده آنها را در پیشبرد وظایف پیش رو تقویه کند. اکنون با ثبت و قانونی ساختن جبهه مقاومت، امریکا از نگاه قانونی دست باز برای امداد رسانی به آن می یابد تاعلاوه بر اجرت ماهوار معینه که از زمان جهاد سال های هشتاد عیسایی از طریق سی آی ای تا کنون برای شان پرداخته می شد، ملیون ها دالر علاوه گی را به منظور تشکیل سپاه اجیران از میان لشکر گرسنه گان، که حاضرند به منظور نجاتِ زنده گی فرزندان و خانواده، جان های شان را فدا کنند، در دسترس آنها قرار دهد.
سربازگیری از لشکر گرسنه ها
گرسنه نگه داشتن ملت، از طریق انجماد دارایی های افغانستان، قطع تمام کمک های جهانی و ایستایی اشتغال، برای مردم ما مفری جز کوچیدن دستجمعی و یا تن دادن به استخدام از طرف گروه های جنگی، باقی نمی گذارد. امریکا با گرفتن لقمه نانِ مردم، آنها را وا می دارد خود را در برابر اجرت در خدمت جنگ طلبان ، اعم از مقاومت ملی، داعش و دیگران، قرار دهند. محکومیت مردم به گرسنه گی، بالاجبار آنها را به تن دادن به قربانی شدن برای دیگران می کشاند.
۰۸ / ۰۸ / ۱۴۰۰
۳۰ / ۱۰ / ۲۰۲۱