فقر عزیزی غزنوی هر کجا فقر و جهل سایه فگندمردم اکثر دروغ می گویندرهبر و والی و رئیس و وزیرتا به عسکر دروغ می گویندمفتی و مولوی و واعظ شهر
غم لا چې څومره ډېر زړیږي لا مستیږيدا بد بخته درد د اور واخلي بلیږيسترګې پټې کړم چې خدایه ته یې هېر کړېغم دې ومسکیږي وخاندي خندیږي
ریاست طلبان گر تو ریاست طلبی فطرت عالی بنمانه مقامیست زبهر هوس و کبر و هوابَنَگرخویش بهآیینهء کردار دریابمر ترا است همان منزلت و مهر و صفا
وخت تېرېږي را په ياد شي ها وختونه چې به موږ مينه کولهد رامبېل ګلونو خواته مو د زړه خواله کولهد نارنج پر څانګو ناستې د غوټيو پونډکونهموږ پر شونډو د سرو پاڼو د مچکو کرکوله