ولسمشره، تر کله به د پوهنې له نظام نه شکایت کوې؟؟

او زور ازمایلو ډګر ګرځېدلې؛ مګر ده د لیدنې پوره نیم ساعت د پوهنې په اوسني سرطاني شوي، فاسد، افغان دښمنه، متعصب او د شمال د یو عادي جهادي سرګروپ، خو اوسني ملټي ملیاردر په شخصي خدمت کې له لوېدلي مظلوم نظام څخه په سر ټکونه تېر کړ.

هغه د څلورم ځل لپاره د پوهنې اوسنی نظام ستره فاجعه وبلله او د دې فاجعې مرکزي کرېکټر یې ظاهراً د پوهنې اوسنی فاسد، متعصب، بې کفایته او د نړۍ پر مخ دوزخي وزیر اسد بلخی یاد کړ؛ مګر اصلي موخه یې د دغه ناولې څېرې تر شا د مافیا فاسده کړۍ وه. بلخي د بې کفایتۍ او کمزورۍ له کبله یو کال وړاندې د ملت د استازو له خوا بې واکه شوی دی، خو د همدغې مافیا د مستقیم او بې شرمه ملاتړ له کبله یې غني پر لیرې کولو نه دی توانېدلی.

 ولسمشر وویل چې د پوهنې وزارت فلج دی او د افغانستان له راتلونکي نسل سره د سترې جفا لوبه روانه ده، نوموړي امریکایي پلاوي ته په ټینګار سره وویل چې له نن وروسته به خپل دیرش سلنه وخت د بلا له جهنمي حلقوم څخه د پوهنې د نظام په راویستلو او جوړولو تیروي، ده پلاوي ته په نرمه او عاجزانه غاړه ویلي چې د پوهنې وزارت په رهبرۍ کې د بدلون د توان نه درلودلو له کبله به یې واک واخلي، وزارت به یوازې پالیسي جوړوي او د تطبیق او استخدام چارې به په بشپړه توګه نورو ادارو ته وسپاري.

 ولسمشر غني د پوهنې وزارت له رهبرۍ څخه داسې مهال سر ټکولی چې له تېرو درېیو کلونو راهیسې د افغانستان له پوهنیز نظام سره مرستندویو ادارو په ځلونو ولسمشر ته ویلي چې د پوهنې وزارت پر اوسنۍ رهبرۍ د کمزوري مدیریت، فساد، سیاسي او سلیقوي چلند، بې کفایتۍ او تعصب له کبله باور نه لري او تر هغې به د افغانستان له پوهنیز نظام سره مرستې و نه کړي چې د دغه وزارت په رهبرۍ کې بدلون نه وي راغلی.

ولسمشر زما د تېرې لیکنې تر خپرېدو پورې د پوهنې وزارت د بې کفایته کېدلو، فاسدېدلو او پر فاجعې له بدلېدلو څخه خبر و او د عامل په تړاو یې خبرې نه کولې؛ خو دا دی نن یې د پوهنې وزارت د بربادۍ پر اصلي عامل خبرې کړې دي چې هغه د پوهنې د بې کفایته او ناروغ وزیر اسد حنیف بلخي شتون دی؛ مګر بیا یې هم د دغه عامل د له منځه وړلو او بنسټیز حل په اړه څه یادونه نه ده کړې، دا چې ولې، هیله ده ولسمشر یې په اړه ځواب ورکړي.

ولسمشر غني د داسې یوه وروسته پاتې هېواد او ځورېدلي ملت ولسمشر دی چې لوېشت لوېشت خاوره یې د نړۍ او سیمې د هېوادونو د سیالیو پر ډګر اوښتې، تیږه تیږه او شګه شګه یې ټپي ټپي ده او څاڅکي څاڅکي وینې ترې بهېږي، نو ولسشمر باید تر ۳۰ سلنه زیات وخت له دې بحران څخه پر راوتلو مصرف کړي؛ هغه باید ۳۰ سلنه وخت د هېواد د اقتصادي پروژو پر طرح او تطبیق او د کارموندنې په برخه کې ولګوي، ځکه هر کال زموږ په لسګونو زره ځوانان د بې کارۍ له کبله بهرنیو هېوادونو ته د تګ پر مهال د تورې او سرې بحیرې د وحشي حیواناتو ښکار کېږي. ولسمشر باید د هېواد د مسلحو ځواکونو د سراعلی قوماندان په  توګه تر ۵۰ سلنه زیات وخت په ګران هېواد کې د روانې پردۍ تپل شوې جګړې پر مهارولو تېر کړي چې هره ورځ له ۶۰ تر ۷۰ تنو د ملي یونیفورم  خدای او وطن ته ژمن انسانان او ۵۲ بې ګناه ملکیان د نړیوالو ترهګرو په برېدونو کې شهیدانېږي او میندې یې هره ورځ د خپلو اولادونو په ویر کې د سترګو دید او د زړه زور بایلي. په دې ډول شرایطو کې ستونزمنه او نامناسبه ده چې ولسمشر دې خپل ۳۰ سلنه وخت د پوهنې د نظام سمون ته ورکړي.

ولسمشره!

 دا منو چې ته لایق او زیارکښ شخصیت یې، مګر بالاخره انسان یې؛ نه ولي یې او نه هم نور کرامات درسره دي چې په یوازې ځان ټولې چارې سمبال کړې. ته د دې پر ځای چې ملت ته نه عملي کېدونکې، غیره موثره، بې ګټې او وخت ضایع کوونکې ژمنې ورکوې چې ګویا د دومره حیاتي او پنډو پنډو کارونو ترڅنګ به د پوهنې وزارت سرپرستي هم په خپله وکړې؛ په یوه ټکي کې درته وایم چې دا نه امکان لري او نه د وطن په خیر ده.

راشه، د همغه یوه یا نهایت پنځو تنو غلو، مفسدینو او خدای، خلکو او وطن ته دښمن کسان تعلیق کړه؛ د یوې سپږې لپاره پوستین ته اور مه ورته کوه، بلکې سپږه مړه کړه. د تل لپاره له دغه سرخوږي څخه ځان خلاص کړه او داسې سالم، مجرب، وطن دوست، د افغانستان ملي ګټو ته ژمن، د دې وطن په درد او غم دردیدلی کادر د وزیر په حیث وګوماره چې دا د معارف نظام د وطن د عزت سمبول وګرځوي، تعلیم تر قومي او ژبنیو تعصبونو پرته د هر افغان کور ته په مساوي توګه ورسوي، د معارف د رپانده بیرغ په مرسته د ګران افغانستان د خپلواکۍ، ملي حاکمیت او ښېرازۍ ناره د وطن تر هر کلي او بانډې‌ پورې بدرګه کړي او د هېواد راتلونکی نسل د نړۍ د نورو ټولنو سیال کړي.

 ‎وما علینا الالبلاغ