سخنی چند در مورد سینما پارک

یکی اینکه تعمیر آن به مقایسه سینما پارک عصری تر، جذاب تر و روشن بود،  از طرف دیګر اکثراً محافل رسمی، تجلیل ها و خصوصاً روز مادر و سایر مناسبتها در آن دایر می شد، درحالیکه کابل ننداری و کابل تیاتر میزبان تماشاچیان نمایشنامه ها و درامه بودند. حتا محل تشریف  اوری مقامات عالیه دولتی در کابل ننداری معین بود. تفاوت سینما زینب و پارک درتنوع فعالیتهای هنری و فرهنګی شان با سایر ننداری هاوسینماها نیز بود.  در متیاقی سینماهای شهر، نمایش فلمهای هندی  رونق داشت، ولی در پارک و سینما زینب  اکثراً فلمهای امریکایی، فرانسوی، ایرانی و غیره به نمایش ګذاشته میشد. وضعیت فعلی کشور چنان نیست که آن فرهنګ و آداب سینما رفتن، تماشای تیاتر و نشستن در سالون و ذوق  هنری تامین شده باشد، امروز استفاده از اماکن عمومی حالت ناهنجار و دور از اداب اجتماعی و ارزشهای کلتوری را دارد. حال که شاروالی کابل تصمیم اش را ګرفته و این سینما را از تهداب منهدم میسازد، تصمیم خود شان و یک عمل  اجام شده است. آنچه برای  آینده درین مورد پیشنهاد میګردد، قرار ذیل خواهد بو:

قبلاً در شهرنو امپوریم صنایع دستی افغانستان فعال بود که چهارمین انفُس اقتصاد؛ یعنی (خارج) در آن رول بسزا داشت(چهار انفُس اقتصاد؛ خانواده، دولت، تصدی و خارج اند)، درین  ساحه سالهای سال، توریزم، سرمایه های خارجی ها، مهمانخانه ها و دفاترسیاحت وغیره رونق داشت. از آن جمله یکی هم امپوریم صنایع دستی افغانستان بود که بالمقابل دروازه ی  فعلی  سفارت کشور هندوستان فعال بود، ولی امروز به جز از چند دوکان فوتو کاپی چیزی از ان باقی نمانده. باوجودیکه  دولت و صنعتکاران دستی چند اتاقی را در کوچه مرغ فروشی دوباره به نام امپوریم ګشوده اند، ولی  نه جاذبه ی لازم را  دارد و نه هم مشتری و محل مناسب.

از طرف  دیګر یکتعداد خطاطان و نقاشان اواره وبی وسیله افغان تا چندی قبل نیز بهترین اثار نقاشی و رسامی شان را در همین پیاده رو مقابل پارک شهرنو غرض فروش میګذاشتند، که این هنر ظریف به اثر ګرد، خاک، باد وافتاب ضرر زیادی را متقبل میشد و کنار پیاده رو برای شان آبرومند  نبود.  همچنان سالیان قبل در فاصله چند صد قدمی انجمن نویسندګان افغانستان قرار داشت، یعنی میتوان عوض سینما پارک یکی یا چندین فعالیت  اقتصادی و فرهنګی را به عوض مخروبه سینمای پارک درینجا متمرکز نمود.  بناً  پیشنهاد میګردد که  شاروالی کابل تعمیری جدید؛ اقلاً پنج – شش  طبقه یی را طرح و تکمیل نماید تا هم از  زمین استفاده اعظمی صورت ګیرد و هم  چندین فعالیت فرهنګی – اقتصادی تحقق یابد. میتوان منزل اول  را برای مرکز امپوریم  صنایع ملی، نمایشګاه صنایع مستظرفه، انتیک و آثار هنری دستی تخصیص داد،  میتوان منزل دوم را ، برای یک نمایشګاه  و فروشګاه آثار هنری، نقاشی، خطاطی  و کار دستی متشبثین این ساحات هنرهای زیبا تخصیص داد، منزل سوم یک شعبه شهری کتابخانه  عامه، منزل چهارم ملکیت شاروالی و دفاتر آن و درمنزل پنجم انجمن نویسندګان وشعرا که حاوی چند دفتر، کتابخانه، یک سالون تدویرمحافل ادبی و نقد آثار ادبی وکتابفروشی آن در نظر ګرفته شود،  بدین ترتیب شاروالی هم یک خدمت بزرګی را برای صنایع ملی و هنرمندان عرصه ی خطاطی، نقاشی وهنر مویک انجام خواهد داد و هم خدمات فرهنګی را محفوظ خواهد داشت.  هرکدام آنها منبع اقتصادی نیز اند. مصارف این خدمات از منبع فروشات و بخش عایداتی تدارک وتمویل خواهد شد، یعنی در جنب  خدمات کلتوری یک ملکیت خودکفا خواهد بود.    فقط یک پیشنهاد بود.