گر پیر دوصد ساله بمیرد عجبی نیست آن ماتم سخت است که گویند جوان مرد
بار دیگر وحشت ، بار دیگر قتـل
خبر اندوهبار قتل اجمل «نقشبندی » خبرنگار افغان که در چند روز آخر در وطن بخون نشستهء ما هنگامه برپا کرده است ، نمونهء دیگری از وحشت ، بربریت و عمل دور از آدمیت گروهی از موجودات دو پا بنام طالبان را نشان داد . این ابلیسان آدم روی با از بین بردن اجمل نه تنها خانواده آن جوانمرگ نامراد را به ماتم نشاندند بلکه همه افغانان با درد و با احساس را اندوهگین وماتمزده ساختند . این جانیان درنده خوی کوچکترین توجهی به حیات آن جوان بیدفاع نکرده و درمعاملهءبا حکومت دست نشانده کابل هستی اش را به باد فنا دادند . مسالهء که درد این ماتم را دوچندان ساخته است ، برخورد دوگانه حکومت کرزی با از خود وبیگانه است . کرزی و تیم همراهانش حاضر میشوند در برابر حیات یک ایتالیایی پنج طالب را آزاد سازند و اما در برابر اجمل هیچ . مگرآن خون از خون اجمل باارزشتر بود که دولت هیچ توجهی بدان نکرد ؟ جواب روشن است .معامله سخت ناجوانمردانه و سخت غیر انسانی بوده است اینکه ژورنالیست ایتالیایی آزاد شد همه خوش است ، چرا بیگناهی باید کشته شود و اما اینکه اجمل آزاد نشدهمه را معتقد به نامردمی بودن دولت کرد . شورای افغانان مقیم دنمارک در حالیکه عمل طالبان و عکس العمل دولت را وحشیانه و خائنانه میداند ، خود را شریک این ماتم بزرگ دانسته مراتب تاثرات عمیق ، همدردی و تسلیت خویش را به خانوادهء داغدیده نقشبندی ،اقارب ، دوستان و جامعه فرهنگی و ژورنالیستان افغان زمین ابراز داشته برای مرحومی از خداوند بزرگ بهشت برین آرزو کرده و برای باز ماندگانش صبر جمیل میخواهد .
