سید عبیدالله نادر
هر دم می ، زړه تـــــه ستـــــــا یادونه رسي
زما په قســـــــــــــــمت کې ، کړاونه رسي
واړه جهان که ، خو شحالي کې وي ډوب
ما ته لـــــه هر خوا نه غمـــــــونه ، رسي
چي د عالــــــــم غمونه ، واخـــــــلم په سر
زمــــا غمـــګین زړه، تــــه دردونه رسي
هریو ژوندون څــــخه ، خـــــوندونه اخلي
ما ته نصــــــــیب کــــــې ، آزارونه رسي
په سســــــت بنیــــــاد چي د دنیـــــا وژاړم
ما ته د اوښــــــــــکو کـــــاروانونه، رسي
هر یو غــافل کړي ، په دي چمــــــن تغافل
ماته په برخــه ، فریـــــــــــــــــادونه رسي
چي په هر ګل ، او خار و خـــس کړم ژړا
راته د اوښـــــــــــــــــکو دریابونـه ، رسي
چي یو شیبــــــه کړمه ، درد من زړه قرار
بیـــــــــا راته رمز کې ، پټ رازونه رسي
هلته چي ځان کي ، بل جـــــــــــهان وینمه
عـــــــــبرت غوږو تـــــــه آوازونه ،رسي
خلک د وصل په ، ساحــــل کي دي ناست
ماته د هجر طـــــــوفـــــــانــــــونه ،رسي
کلــــه له ځان او له جــــهان شم غــــــافل
کلــــه تر عرشـــــــه می، آهــــــونه رسي
هیڅ وخت فـــارغ له بیــــخودئ نه ، نه یم
چي ستا د سرو شو نډو ، جــامونه ،رسي
چــــــــي مړ احســـــاس راته، راوپاروي
د زړه تارو ته ، چــا لاســـــــــونه ،رسي
نه یم خبر چي می ســــــــتومـــانه زړه ته
له کومــــــــــي خوا نه ، پیغـــامونه رسي
سید عبیدالله نادر
کال ۱۳۷۴سرطان
آزمایش
چی می دا ستـــــا خوږي ترخــي منلي
ستـــــا محبت کي ســـــــــــلسلي منلي
څوک به لا خوښ په زنڅیرونو نه وي
چي یي د زلفو، زولــــــــــــــنــي منلي
چي بیخودۍ کې، ستــــــــا د غمه وڅم
ساقي د لاســـــــــــــــه می پیالي منلي
زاهده ما خو د حســــــــــاب له ویری
په څـــــــــــان می زر ځله توبی منلي
په تورو شپو کې ســتا د سترګو په یاد
ســــــتا د غمـــــــونو قافلي منــــــــلي
څنـګه به سترګي زما ســــتړي نه وي
چي ستــــــا کوڅه کــي می پیري منلي
زړګۍ زمــا ســـــــــــل پرهارونه لري
چی د آشنـــــا شونډی می ســری منلي
نور آزمایش څــــــخه وتلــــــــــی یمه
څکـــــــــــه چی ما ،سړۍ تودي منلي