سید عبیدالله نادر
پس لـــــــــه عمرونو ، زما یادو کې ته یي
په ښــــکلي شعر ، او ترانو کــــې ، ته یي
څـه به شــــــکوه ، له تنـــــــهایي ، وکړمه
چي می په خوب او په ، خــــیالو کې ته یي
چي زغــلوم هرې خـــوا ، فکر او خیــــال
ګــــورم د زړه ، په کنــــــــارو کې ته یي
هلته چي خیـــــــــــــال کې ، نندارئ کومه
زما د ســــــــــــترګو ، نظارو کې ، ته یي
په هره خوا کې ، ستــــــا صـــورت وینمه
په مـــــنظرو د بهـــــــارو کــــــې ، ته یي
وراني ویــــــــجاړي به ، تر څو ګــــورمه
چي زمــا د زړه په ویرانو کــــــې ، ته یي
چي وي له وهــم او له خیــــــــاله ، اوچت
هلـــته زمـــــــا په آسمــــــــانو کــې ، ته یي
څنــــــــــګه غافل به ، ستا له یاده ، زه شم
چي مي ، په تیــــــرو خــاطرو کي ، ته یي
هر چیرته وینمــــــه ، تصـــــویر ستا د مخ
د تصـــــــــور، ډکــــو جامـــو کې ، ته یي
چیرته تارو ته ، چي مضراب وړاندی کړم
زمـــا د ســـازونو ، په نغمــــو کې ، ته یي
لنـــډه یي داچي ، په هر ځــــــــــای راسره
زمــــــــــا په ستړو ، اوسیـــــــلو کې ته یي
(نادر) دی تل داستـــــا ، په میـــنه ، ژوندی
چی یي د شعر ، هرې مــصرو کــــې ته یي