زمانې واړول رنګونه خورا
د شپو او ورځو پوښښونه خورا
لاړه او راغله بهیرونه دلته
تیرې پیړۍ شوې په زرګونو دلته
ځمکې ډیر پيښې او حالات ولیدل
ساړه تاوده يې هم زخت زیات ولیدل
دې تلو راتلو او ښکو راښکو په منځ کې
د مرګ او ژوند د کړکیچو په منځ کې
ډیر څه بدل او رابدل شول سره
ډیر راغله نوي اوډیر دل شول سره
ځنې چور ورک شول چا لوړتیا ومونده
انساني ژوند هم لاندې باندې شولو
ګام په ګام ستومزوکې را وړاندې شولو
خو دې یونونو، آوښتونو منځ کې
د وخت د ربړو ټکرونو منځ کې
يواځې مينې تګ بدل نه کړلو
کوږ یې له خپلې لارې پل نه کړلو
کرکې لویۍ که څو ګواښنه وکړل
سړي شول مړه خو مینه مړه نه شوله
ترخو ناخوالو مخ ته پړه نه شوله
مینه په همداشانې شوه مینه پاتې
ټینګه شوه زړوکې پرتمینه پاتې
مینې انسان داسې انسان وساته
له هر ناورین له هر توپان وساته
مینه رښتیا چا پيژاندلې نه ده
په خپل اصلي بڼه لیدلې نه ده
مینه له هر خویه اوچته ده ډیر
هر مینوال سړي ته پته ده ډیر
ځکه مين تل پاتې مينه غواړي
نور له هر غوښته یینه سپینه غواړي
نو دغه مینه دې ژوندۍ وي زړو کې
ځوانه ټول واکه ګړندۍ وي زړوکې
راځې لمانځنه ټول د مینې وکړو!
هم يې پالل د زړو په وینې وکړو
مینه ستر ځواک او لوې خوزون دی زړوکې
مینه تکل د ستر تړون دی زړوکې
مینه انسان نږدې کوی شي سره
دا بیل توکونه نښلوی شي سره
مینه که پاتې وي جهان به وي تل
څښتن د ځمکې ټول انسان به وي تل
که مینه مړه شوله جهان به مړ شي
که ځمکه به مړه شي او انسان به مړشي
عبدالعزیز پرهیز